Een western van een ongewoon duo. De zachte lijnen van Rubén Pellejero en de moderne aanpak van Jean Dufaux. Toch werkt het wonderwel in Regenwolf.
Van de zachte penseelstreken van Rubén Pellejero zijn wij al langer fan. Van een eerder klassieke lijn in Dieter Lumpen (met Jorge Zentner) evolueerde de Spanjaard naar een geschilderde stijl die meer poëzie en emotie in zijn strips toeliet. Via albums als Blauwe Rook en De Goelagwals (beide op een scenario van Denis Lapière) groeide hij uit tot een van meest geliefde tekenaars in het genre van de auteursstrip. Vorig jaar tekende hij ook het eerste deel van de nieuwe avonturen van Corto Maltese, op een scenario van Juan Díaz Canales. Met de huidige hausse aan westernstrips brengt Dargaud nu een ouder tweeluik van Pellejero (op een scenario van Jean Dufaux), gebundeld in het Nederlands. De oorspronkelijke albums dateren al van 2012 en 2013, maar bevatten sterk werk van beide auteurs.
Hoewel de uitgever zelf aangeeft dat Regenwolf een western is die de platgetreden paden van het genre verlaat en voor atypische personages en plotwendingen kiest, merkten wij daar maar weinig van. Regenwolf is een indiaan die beschuldigd wordt van de moord op een blanke crimineel. De blanke familie McDell steunt Regenwolf. Vooral de rechtschapen zoon Bruce is een toonbeeld van vredelievendheid en emancipatie. Tegenover die goedheid staan enkele inslechte figuren, die uiteraard als een gangsterbende rondzwerven door de far west.
Jean Dufaux is voor ons altijd al een scenarist van hoogtes en laagtes geweest. Met zijn enorme productie is het sowieso onvermijdelijk dat hij nu en dan de bal mist. Toch is het zo dat Dufaux in heel wat van zijn verhalen geen maat weet te houden. Zo durft hij historische verhalen al eens met een grote dosis mystiek of pseudofilosofisch gewauwel vullen. Net de verhalen waarin hij sterk de focus kan houden, rekenen we tot zijn sterkere werk. Regenwolf behoort zonder twijfel tot die laatste categorie. Dat hij daarbij een klasbak als Rubén Pellejero als kompaan onder de arm nam, versterkt de focus alleen maar.
Pellejero is immers nooit een tekenaar geweest die het moest hebben van spektakelpagina’s of gedetailleerde prentjes. Pellejero gaat voor zijn verhaal en gebruikt alle middelen om dat zo goed mogelijk bij de lezer over te brengen. Zo spelen de kleuren in Regenwolf een belangrijke rol om de emoties te begeleiden. Pellejero is niet de man van de indrukwekkende canyons of de piekfijne massascènes. Hij herleidt het verhaal tot zijn essentie en laat de personages alle aandacht die ze nodig hebben.
Regenwolf is vooral door de tekeningen een zeer aparte western geworden, die opvalt tussen de meestal realistisch getekende verhalen van de laatste tijd. Met deze mooie bundel biedt Dargaud de lezer nu een afgerond verhaal van twee grootmeesters van het hedendaagse beeldverhaal. Beide heren leveren in Regenwolf werk van hoog niveau.
