Er zijn groepen waarvan je gewoon op voorhand weet dat ze live gaan knallen. Een andere optie bestaat niet. Het Britse Maxïmo Park heeft in zijn korte bestaan al zo’n reputatie opgebouwd. Een uitverkochte Botanique koestert hoge verwachtingen.
Het is vooral uitkijken naar hoe de nummers van het zopas uitgebrachte Our Earthly Pleasures live zullen klinken. De plaat mag volgens critici naast A Certain Trigger staan en dat is een hele prestatie aangezien die laatste misschien wel de meest succesvolle debuutplaat van 2005 was. Het leverde de jongens uit Newcastle een hele hoop aandacht en een nominatie voor de prestigieuze Mercury Award op.
Live steunt de groep toch vooral op frontman Paul Smith. Na de eerste noten bestormt hij het podium, als een gek die op ontploffen staat. Bijna volledig uitgedost in het zwart, met bolhoed, en een manische blik in de ogen, doet hij een beetje denken aan een rock-’n-roll versie van Alex de Large uit A Clockwork Orange. Wat een contrast met andere groepsleden. Toetsenist Lukas Wooller doet ook wel z’n duit in het zakje maar bassist Archis Tiku heeft tot de bisnummers nodig om van z’n spotje af te komen. En zeggen dat hij voor de groep Paul Smith ontmoette de zanger was van Maxïmo Park.
"Graffiti" is de ietwat jammere opener. Jammer, omdat het zo’n geweldig nummer is en nu een beetje lijdt onder de gebruikelijke klankproblemen die vaak eigen zijn aan het begin van een set. Maxïmo Park speelt, zoals te verwachten was, zowat alle songs van de nieuwe plaat. Eerlijk gezegd hadden we nog onze twijfels over Our Earthly Pleasures maar na gisteren zijn die volledig verdwenen. Live valt alles op z’n plaats en speelt de groep ze met zoveel overtuiging dat je gewoon niet anders k´n dan ze goed vinden. Het is vooral "Russian Literature" dat ons een stevige uppercut bezorgt. Uiteraard gaat het publiek ook plat voor "Our Velocity", de eerste single van Our Earthly Pleasures dat verrassend vroeg komt in de set. Het nummer wordt aangekondigd als "a song that just hit the roof in the UK". Wij voorspellen dat Vlaanderen snel zal volgen.
{image}Ondertussen blijft frontman Paul Smith lopen, springen en met gefronste wenkbrauw turen naar het publiek. Een gimmick? Ongetwijfeld. Maar wel één die werkt. Het is opvallend hoe sterk de man bij stem blijft ondanks het hoge tempo. De groep last dan ook enkele broodnodige pauzes in tussen de nummers. Het stoort de heren niet dat er vanuit het publiek af en toe wat geroepen wordt. Integendeel, ze pikken er gretig op in. Het draagt allemaal bij tot de positieve, intieme en ongedwongen sfeer die de hele tijd blijft hangen.
Monsterhit "Apply Some Pressure" wordt nog steeds met veel overgave gespeeld, voor het eerst gaan een aantal crowdsurfers de lucht in. Eén van hen ziet zelfs zijn kans schoon om Paul Smith een kus te gaan geven. Als bisnummers volgen onder meer het romantische "Kiss me Better" en "Limassol", waar het publiek al een hele avond lang om schreeuwde. Het zorgt voor nog een laatste ontlading, een allerlaatste keer alles geven voor band en publiek.
"Thanks for your respectful welcome. This is Maxïmo park saying goodnight." Maxïmo Park sluit af zoals het een hele avond lang acteerde: met stijl. Energiek, strak en met zichtbaar veel plezier pakte de groep de Botanique moeiteloos in. Werchter, zondag 1 juli, 15u25: u weet wat u te doen staat.
