AB Club, Brussel, 4 april 2007
Een drietal weken geleden verscheen Tom Pintens‘ eerste
Nederlandstalige album. En de softy in ons was meteen verkocht:
eenvoudige, zachte melodieën en mooie, soms aangrijpende lyrics.
Vol verwachtingen trokken we daarom op 4 april naar de ABClub om te
horen of Pintens ons ook live week kan doen worden. Kon hij de hoge
tonen halen die er op cd maar net schenen uit te komen? Zou hij
trouw blijven aan de intimistische, verstilde sfeer van het album?
Wij hooptenalleszins van wel.
In Brussel speelde Tom Pintens niet meteen een thuismatch. En dat
besefte hij. Hoewel er minstens nog tweemaal zoveel publiek had
binnen gekund, bedankte hij hen bij aanvang om zo talrijk aanwezig
te zijn. Een korte begroeting dus, en dan was het tijd voor het
échte werk. Samen met Aarich Jespers (Zita Swoon) aan de drums en
Mirko Banovic aan de basgitaar zette hij ‘Meisje van vroeger’ in,
helaas net iets te traag naar onze zin. Meteen kegen we ook een
antwoord op een van onze vragen. Pintens worstelde in dit eerste
nummer met de hoge noten, en kreeg ze maar met moeite zijn keel
uitgenepen. Alsof eerst alle rustige nummers van zijn album erdoor
moesten, as het vervolgens de beurt aan ‘Stanley’ en ‘Al die tijd’.
We waren meteen wat teleurgesteld door de uitvoering van die
nummers, nota bene onze préferés. Ironisch trouwens dat een nummer
met als titel ‘Al die tijd’ er zo werd doorgejaagd! Maar we
bedekken dit met de mantel der liefde: het concert was nog maar pas
begonnen en we vermoeden dat Pintens na zijn tour met Zita Swoon
even weer zijn draai moest vinden.
Vanaf het vierde nummer, ‘Exit Don Quichote’ lieten Tom Pintens en
zijn band de rustige sfeer van het album volledig achter zich. Meer
en meer kwamen gitaar en drums op de voorgrond met één doel: het
publiek warm krijgen. Vanaf dan leek de band ook beter op elkaar
afgestemd. Ritmisch zat het goed, en ook Pintens’ stem leek al wat
meer opgewassen tegen zijn songs. Hij ging verder met ‘Wijzer’, dan
‘K’ en vervolgens ‘Camping Kobalt’. Alle songs van het album werden
gespeeld, zij het in een andere volgorde. Vanaf het voorlaatste
nummer, ‘Lola’ begon ook het publiek er zin in te krijgen.
Ontsteltenis dus na ‘Gewoonte’, het laatste nummer, wanneer Pintens
aankondigdet dat er geen bisnummers waren voorzien. “Maar,” zeit
hij, “we kunnen twee nummers opnieuw spelen”. Een ronde gekrijs en
geroep met verzoekjes uit het publiek en de beslissing was
gevallen: het werden ‘Camping Kobalt’ en ‘Nieuwe Tarzan’!
Zonder een overweldigende set te spelen, slaagden Tom Pintens en
zijn band erin hun optreden voor een enthousiast publiek af te
sluiten. Waarom ook niet enthousiast zijn! De driekoppige band
bestaat uit drie uitstekende muzikanten en de songs zijn sterk. De
gehoopte betovering mag dus zijn uitgebleven, maar of Pintens nu de
piano of de gitaar bespeelde, hij tilde de live-versies van zijn
nummers meermaals naar een hoger niveau. Wij kijken alvast uit naar
een volgend optreden!
