Een prachtplaat, dat is Pintens’ tweede Nederlandstalige album. Niets minder, maar nog veel meer. Werkelijk fantastische teksten van zijn vriendin Ellen Schoenaerts, die met inkt van tristesse geschreven zijn, spelen een spel met de vrolijk stemmende muziek als zijn het sneeuw en dooi. Zodus: Winter Maakt Ons Vrolijk — en niet alleen ons, maar ook u binnenkort, want vanaf 16 februari ligt de plaat in de winkel.
De recensie kan u tegen dan ook op deze pagina’s lezen, maar in ons enthousiasme mocht goddeau toch al bij Pintens aanbellen om wat meer uitleg te vragen. Winter Maakt Ons Vrolijk verschilt namelijk redelijk drastisch van Pintens’ — ook al sterke — Nederlandstalige debuut: nog betere teksten, veel melodieuzer, en met een negen koppen tellend koor dat de nummers prachtig inkleurt en als schilderijen in uw hoofd zal ophangen. De overige superlatieven leest u zeer binnenkort wel. Eerst Pintens zelf aan het woord laten.
enola: En dan nog te bedenken dat ik een tweede Nederlandstalige plaat eerlijk gezegd niet zo snel had verwacht van een duizendpoot als jij.
Pintens: "Het was niet de bedoeling dat de vorige plaat een Nederlandstalige zou worden. Toen ik ermee begon op te treden na de release, ben ik er pas echt van gaan genieten, het voelde opeens heel natuurlijk aan. Nu hebben we ook de tijd genomen om nummers te schrijven; de vorige keer heeft Ellen me op drie weken tijd moeten redden met teksten te schrijven omdat ik toen een optreden vastgelegd had op Boterhammen In Het Park. Voor Winter Maakt Ons Vrolijk is het eerste nummer al meer dan een jaar geleden geschreven, en met het groepje waar ik de plaat mee heb opgenomen, hebben we ook de nieuwe nummers al vaak gespeeld. Ik was dus veel beter voorbereid en had de nummers al veel meer gezongen voor we begonnen op te nemen. En hierna komt er nog een derde plaat. Maar die is nog niet klaar (lacht)."
enola: De plaat heeft ook een veel voller geluid dan de voorganger, die meer een bij elkaar geknutselde mozaïek leek.
Pintens: "Ja, terwijl er nu eigenlijk veel minder op staat. Nu bestonden er, door al dat live spelen, vaak al verschillende versies voor we zijn beginnen op te nemen. Vaak klinkt een song al voller als je ze gewoon opneemt met stem en gitaar, dat is net het gekke. Dat was niet het geval op de vorige plaat. Nu heb ik veel meer geschrapt, bas en drums vormden de basis. Ik wou het leger hebben, maar wel wat vetter en wat warmer. Dat is wel een groot contrast. In plaats van te experimenteren met klanken, en nachten bezig te zijn aan de ritmetracks alleen al, wou ik nu zo snel mogelijk opnemen. Alles wat "té" was, heb ik geschrapt."
enola: Er zit ook een pak meer tempo in, de vorige kabbelde meer. Zo wordt de tristesse waar deze plaat van doordrongen is nooit echt zwaarmoedig.
Pintens: "Ik wil al tien jaar een volledige uptempo plaat maken. Maar dat gaat nog wel even duren. (lacht) Die tristesse … zit gewoon in mijn aard. Maar die zie je niet. Ik zit hier niet te janken in de zetel, maar als ik dingen maak, zit dat er blijkbaar altijd in. Eigenlijk ben ik een hele vrolijke mens hoor. Ik vind het echter leuk om andere soorten muziek op te nemen, dat is wel dubbelzinnig. Heel vaak ontstaan mijn nummers uit een paar ideeën die ik achteraf samenvoeg, dat doe ik vaak opdat de song niet te neerslachtig wordt. Maar dan kan het nog altijd zijn dat de tekst die triestige kant opgaat. Dat vind ik een leuk gegeven."
enola: Winter Maakt Ons Vrolijk is ook een heel melodieuze plaat, ze bulkt van de prachtige zanglijnen.
Pintens: "Ik vind dat heel belangrijk. De melodieën zijn eenvoudiger, maar ik heb dat niet met opzet gedaan, dat is gewoon een evolutie denk ik. De vorige keer had ik nummers gemaakt die aanvankelijk met Engelse lyrics klopten. Maar dan heeft Ellen er alsnog Nederlandstalige teksten op geschreven. Ze vond het moeilijk om daar woorden voor te schrijven, dit klopt gewoon meer."
"Deze plaat zou ik helemaal alleen op gitaar of piano kunnen spelen, dat lukte met de vorige niet. Toen voelde ik al wel dat ik deze richting uitging, waarbij de zangmelodieën heel weinig begeleiding nodig hebben. Dat is op deze plaat het geval, en ik hoop dat dat met de volgende nog meer zo zal zijn. Een plaat met alleen gezang is echter niet de bedoeling en zeker geen doel op zich."
enola: En dan dat koor, dat een even prachtige als prominente rol speelt. Hoe ben je daar op gekomen?
Pintens: "Dat was geweldig plezant om te doen. Ik had gewoon een aantal vrienden uitgenodigd hier in mijn studio, alle meubels waren opzijgeschoven, er waren spijzen en drank. Er stonden hier vier microfoons, iedereen had een koptelefoon op. Het was meer een feestje. Vroeger deed ik al die backings zelf, of met Tine Reymer, zoals op de vorige plaat. Toen was ik echt nog aan het leren, nu was het een kwartier oefenen en tien minuten opnemen. Veertig, vijftig minuten per nummer en het stond er gewoon op."
enola: Dat alles maakt er een heel vocale plaat van. Maar een bewuste keuze mag ik het dus niet noemen?
Pintens: "Ik vind alle instrumenten wel ’iets’ hebben. Ik stel mezelf gemakkelijk vragen als: ’Zou ik in dat nummer iets met een hobo kunnen doen’? Ik heb gisterenavond nog op Google liggen zoeken naar een cymbalon, ze noemen dat ook wel een hakkebord: een snaarinstrument waar je met stokken op slaat. We moeten dat hebben, maar wie heeft dat, wie kan dat spelen? Vinden we niks of niemand, dan zoek ik naar alternatieven. Ik zou bijvoorbeeld graag met strijkers werken, maar dat kost al snel veel geld en vooral: het is al zo veel gedaan, hoe mooi het ook kan zijn. Dit koor was dan ook een supergoedkoop maar vooral superleuk gegeven, het waren allemaal mensen die ik goed ken."
enola: Al ben je vaak aan het experimenteren met klanken, ritmetracks … toch straalt je muziek altijd warmte uit.
Pintens: "Ik zit soms wel agressievere muziek te maken, maar dat past dan gewoon niet in de plaat. Ik zoek dan wel naar alternatieven zodat die nummers diezelfde energie hebben zonder de plaat te breken. Een plaat moet voor mij één bepaalde sfeer uitstralen, zonder dat twee hardere nummers dat verstoren en de luisteraar bruuskeren."
enola: De teksten zouden zich daar ook niet toe lenen. Over de vorige plaat zei je dat jullie bewust wat afstand willen houden in de teksten, zo schreef Ellen zowat alles in de derde persoon. Ik heb de indruk dat die afstand nu toch kleiner is, zoals in het nummer "Doorheen De Jaren", een puur liefdesliedje. Is deze plaat persoonlijker?
Pintens: "Ja, en dat was een bewuste keuze. Ellen wou echt concreter schrijven, en ik vond dat een heel goed idee. Nu staan er ook teksten over politiek op (zoals in de titelsong: "Winter Maakt Ons Vrolijk/In het land heerst wat verdeling/Mensen willen een regering/Ik denk niet meer aan u", pn) zonder op de barricaden te gaan staan. Ik hou van evolutie en ben blij dat die teksten nu anders zijn. En ze heeft er natuurlijk langer aan kunnen werken, ze had deze keer de tijd om nog wat te kunnen schrappen, wat zinnen te veranderen."
"Ik vind dat mooi, een regelrecht liefdesnummer als "Doorheen De Jaren". Zij schrijft dat over mij, maar als ik dat zing gaat het over haar, snap je? Ik hou van die wisselwerking, nummers die in twee richtingen werken. Ellen is er heel hard in geëvolueerd. Zij is constant met teksten bezig. Niet dat ze elke dag uren in een woordenboek zit te kijken, ze schrijft gewoon ook nummers voor zichzelf. Ze had zich ook ingeschreven voor het Leids Cabaretfestival en ze is geselecteerd (eerdere winnaars waren bv. Alex Agnew en vorig jaar nog Ter Bescherming Van De Jeugd, pn), in de zomer heeft ze een stuk geschreven voor de Zomer van Antwerpen … ze schrijft constant."
enola: En maar goed ook. Heeft zij geen ambitie om voor andere artiesten te schrijven? Lennaert Nijgh schreef ook niet alleen voor Boudewijn De Groot, maar voor een hele resem artiesten. Ze zou er ons Nederlandstalige lied een grote dienst mee bewijzen.
Pintens: "Je bent de eerste die dat zegt. Ik denk van wel, ja. Schrijf dat maar op! (lacht) Ze kan zich blauw ergeren aan wat voor knuddigheid je tegenwoordig allemaal hoort in de Nederlandstalige muziek. "Dat wil ik wel doen!" zegt ze dan."
{image}enola: Ik kom nog een laatste keer terug op die tristesse, nu we het over de teksten hebben. Enkele personages zien er hun dromen slechts dromen in blijven, zoals Loesje in "Er is Das Pop" zegt: "De leegte tussen droom en daad/Daar ligt ons aller lot".
Pintens: "Dat houdt ons wel bezig, Ellen in het bijzonder. Maar welke nummers met een vrolijke tekst komen zo spontaan in je op? Een van de weinige toffe nummers over vrienden die ik ken, is "Min Moaten" van Flip Kowlier. Wij beginnen sneller weemoedige of triestige dingen te schrijven, maar we proberen dan wel alles in balans te houden met de muziek. Zoals in het uptempo "Terwijl de melk overkookt": ik had geen refrein, maar wel een sfeer, en dat spooky koor speelt er ook een rol in."
"Zoals gezegd, we houden van die wisselwerking tussen tristesse en hoop. Wij zijn echt wel heel vrolijke en optimistische mensen, en ik denk dat we de mensen echt een schop onder hun gat willen geven: er zijn heus ook wel mooie dingen tussen al die lelijkheid van elke dag. Wij willen geen aardedonkere dingen maken die zeggen dat alles kapot is. Hoewel dat ook heel mooi kan zijn hoor. Op optredens die Stef en ik samen deden, coverden wij bijvoorbeeld heel graag "I See A Darkness" van Bonnie ’Prince’ Billy, een prachtig nummer natuurlijk."
enola: Heb je eens geen goesting om een volwaardige soundtrack te maken? Het instrumentale slotnummer zou een perfecte begingeneriek van een serie zijn. Wat een Wim De Wilde doet, moet jij toch ook kunnen?
Pintens: "Zet dat er maar in het vet bij. Bel mij! (lacht) De grap is dat ik dat nummer naar Erik Van Looy en Tom Van Dyck heb gestuurd — ik heb met Tom immers al samengewerkt voor Kaatje is verdronken, zijn toneelstuk van enkele jaren geleden. De muziek voor Van vlees en bloed en Loft was echter allemaal al vastgelegd, maar dan weten ze toch dat je daarmee bezig bent. Het gekke is dat ik vooral in Nederland wel al wat naam heb als filmcomponist. Ik heb muziek gemaakt voor een vijftal VPRO-films en ben ook in de running geweest voor grotere films, zoals Het paard van Sinterklaas. Het is al een paar keer ’net niet’ geweest. En in Vlaanderen heb ik onlangs nog wel de muziek voor Het programma van Wim Helsen gemaakt. Ik ben niet zo commercieel ingesteld om iets te maken en naar Jan en alleman rond te sturen. Eigenlijk is dat heel stom, zo typisch Vlaams, als een soort "sorry" dat ik muziek maak. De mensen moeten wel weten dat je dat kunt en wilt. Dus bel mij!" (lacht)
enola: En ik eindig met een clichévraag: mis je Zita Swoon niet?
Pintens: (resoluut) "Nee. Ik zie die mensen natuurlijk nog, de ene al meer dan de andere. Ik mis dat wel op een bepaalde manier, maar ik heb zo veel andere dingen die ik nu kan doen. Vroeger ook al hoor, maar nu kan ik ze meer op mijn gemak doen. Ik heb veel met bevriende groepen gespeeld afgelopen zomer: bij Think Of One heb ik op een paar festivals in Engeland en Frankrijk bas gespeeld terwijl ik geen bas ken, maar ik ken die nummers wel; ik heb met Het Zesde Metaal wat nummers gespeeld omdat Joris niet kon omdat die bij Zita Swoon moest spelen (lacht), met Gabriel Rios heb ik in de studio gezeten voor zijn nieuwe plaat — die helemaal nog niet klaar is …"
enola: Als je maar je goesting kunt doen.
Pintens: "Absoluut! (lacht)"
Winter Maakt Ons Vrolijk ligt op 16 februari in de winkel. Op 7 februari speelt Tom Pintens in het Cultureel Centrum van Merksem; op 8 februari in de AB. Voor een langere speellijst kunt u op zijn MySpace terecht.