Avonturenstrips scoren bijna altijd bij gratie van de tekenaar, Jean Van Hamme buiten beschouwing gelaten. Dat de strips van Enrico Marini goed verkopen, vormt het ultieme bewijs van die stelling. Deze jonge Zwitser staat al enkele jaren aan de top van het Europese stripverhaal en De Schorpioen is het kroonjuweel in zijn oeuvre.
De Schorpioen is een rasechte avonturier. Hij bedriegt de rijken en beschermt de armen, een Italiaanse Robin Hood eigenlijk. Al vier albums lang voert hij een hevige strijd tegen kardinaal Trebaldi, een corrupte geestelijke die de paus wil verdrijven om zelf die functie voor zich op te eisen. Dat hij daar De Schorpioen steeds weer op zijn pad vindt, hoeft zeker niet te verbazen. Wilde achtervolgingen, spectaculaire zwaardgevechten en bloedmooie vrouwen, alle ingrediënten zijn aanwezig in het scenario van Stephen Desberg. Hij werkte al eerder met Marini samen voor De Ster van de Woestijn, een westerntweeluik dat eveneens de ingrediënten bevatte waarin Marini zo uitblinkt. Hij koppelt een dynamische pagina-opbouw aan een zelden geziene elegantie en een warme inkleuring, en wordt dan ook vaak gevraagd. Gelukkig koppelt hij dit talent aan een enorme werklust, want hij tekent zo maar even aan drie reeksen tegelijk : De Schorpioen, De Aasgieren (scenario van Jean Dufaux) en Gipsy (scenario van Thierry Smolderen).
Uit het vorige blijkt al veelvuldig dat De Schorpioen een klassiek stripverhaal is, toch weten de auteurs de lezer voldoende te boeien om van dit vierde deel ook weer een feest te maken. Toegegeven, het verhaal kent weinig onverwachte wendingen en alles verloopt nogal stereotiep, maar door de leuke personages en de tekeningen blijft deze Schorpioen levendiger dan ooit.
Ook de uitgeverij staat volledig achter deze reeks, wat resulteert in een actieve publiciteitscampagne via voorpublicaties en promotie via het internet. In oktober zou overigens al deel vijf verschijnen, wat met een cliffhanger als die van deel vier een mooi gebaar is naar de lezer.
