Nadat we zeer opgetogen waren over het eerste deel van Sherman, keken we reikhalzend uit naar het vervolg, dat intussen voor ons ligt te blinken. Garandeert de filmaffiche-achtige cover een even beklemmende inhoud?
Gelukkig heeft Griffo niet de huidige trend gevolgd om voor elk deel een andere tekenaar op te trommelen. Desberg levert puik werk en zorgt voor een evenwichtige voortgang van het verhaal. Het minste dat je immers kunt zeggen, is dat dit tweede deel naadloos volgt op het eerste deel, De belofte. New York. Waar in het eerste deel de personages werden voorgesteld en de actie insloeg als een wilde splinterbom, begint dit tweede deel precies als na een onderbreking op VT4: in het midden van de actie. Het wordt nu echt wel duidelijk dat de stripreeks in eerste instantie een volledig verhaal was, dat daarna in zes stukken werd verdeeld. Dat gaat jammer genoeg een beetje ten koste van de spanningsboog. Hoewel de titels een evidente opbouw beloven, kunnen we er al donder op zeggen dat na deel zes de integrale versie zal verschijnen. Voor de lezer met geduld misschien geen slechte zaak om die af te wachten.
Maar geen reden tot negativisme. We hebben nog steeds te maken met een ijzersterk verhaal met perfect getimede flashbacks, die er voor zorgen dat verhaal zowel vooruit wordt gestuwd als dat ze een tipje van de sluier oplichten. Want het wordt steeds meer duidelijk dat Jay Sherman een diep geheim met zich meezeult dat zich nu tegen hem begint te keren. Na de dood van zijn zoon Robert, beloftevol presidentskandidaat, heeft ‘de geheimzinnige beller’ het nu gemunt op Jay’s vermeende dochter en al zijn bezittingen. De volgorde waarin hij zal toeslaan, daar heeft hij het raden naar.
De beelden uit het verleden onthullen dat dochter Jeannie alle capaciteiten bezat die de zwakkere Robert ontbeerde. Ze had enkel de pech om het meisje in het gezin te zijn. Jay heeft ondertussen zijn opmars in de onderwereld ingeruild voor een muf bestaan in de bank van zijn schoonvader. Die steekt niet onder stoelen of banken dat Jay niet zijn gedroomde opvolger is. Collega David Sterling blijkt wel de ultieme favoriet te zijn.
Jay geeft zich echter niet snel gewonnen en probeert zich in de eerste plaats te bewijzen door aan de ene kant op een slinkse manier investeringen te doen en aan de andere kant Sterling een hak te zetten op persoonlijk en professioneel vlak. Dat maakt van Sterling de ideale verdachte als ‘telefoonman’. Aangezien we nog maar een derde van het verhaal achter de rug hebben, kunnen evenwel we nog heel wat plotwendingen verwachten.
Sherman heeft vooralsnog alles in zich om het stripantwoord te zijn op The Godfather. Knap dat dit uit de koker komt van niet-Amerikanen, hoewel Desberg met zijn Empire USA niet aan zijn proefstuk is. Jammer dat we nu al bijna zes maanden moeten wachten op deel twee, terwijl de reeks blijkbaar al helemaal klaar is. Drie jaar om één verhaal te vertellen is vrij lang. Laat misschien toch maar die integrale versie aanrukken.
