In het kader van het Mooov-filmfestival maakte The Black Heart Rebellion een eigen soundtrack voor de Iraanse vampierenwestern A Girl Walks Home Alone At Night. Die geluidsband was zaterdagavond voor de eerste keer te horen in een monumentale cinema in Brugge. Het werd dan ook een bloedstollende én eigenzinnige mix van film en muziek.
De avond paste binnen Cult!Live, een project van Mooov, Het Entrepot en Cactus dat film en muziek op eigenzinnige wijze samenbrengt. Vorig jaar viel de eer om een nieuwe soundtrack te maken te beurt aan Illumine, die de Georgische cultfilm Corn Island van passende muziek voorzag; voor de editie van dit jaar werden dus de Gentse experimentele post-rockers gevraagd.
Zij kozen zelf voor deze zwart-wit vampierenwestern. A Girl Walks Home Alone At Night is het regiedebuut van de voor ons onbekende Ana Lily Amirpour, maar samen met Only Lovers Left Alive van Jim Jarmusch wel een van de beste eigenzinnige vampierenfilms van de laatste jaren.
De kijker wordt ondergedompeld in de spookstad Bad City, een desolate wereld waarin gangsters, junkies, hoertjes en een bloedzuigend vampiermeisje de bovenhand hebben. Ons buikgevoel zei dat het resultaat wel eens beklijvend kon worden. Net als de platen van The Black Heart Rebellion is de film een meeslepend meesterwerkje dat niet in één vakje te stoppen valt.
Dat de band de film perfect aanvoelt, is meteen duidelijk in de eerste scène waarin een jongeman met een kat op zijn arm loopt. Een desolate scène waarin even later een greppel vol lijken te zien is. Zo, de sfeer is gezet. En de band slaagt er in om op sinistere maar subtiele wijze klanktapijten op te bouwen om ze dan weer in het grote niets te laten verdwijnen. Dit is meteen de eerste passage in de film die op grootse wijze versterkt wordt.
Dat is ook het geval bij de scène waarin een cokesnuivende gangster zich laat verleiden en in de val trapt. Een sfeervol, licht erotisch en ongrijpbaar moment; misschien wel de beste samenvatting van de avond. En zo volgen nog meer scènes waar niet aan te ontsnappen valt dankzij spaarzaam getokkel op een mandoline, oosterse en al even hypnotiserende percussie en sjamaangezangen.
De soundtrack live brengen, is een delicate evenwichtsoefening. Sommige scènes laat de band voor zichzelf spreken. En daarbij worden de juiste keuzes gemaakt. Ook goed is dat de dialogen hoorbaar blijven, en het publiek nooit afgeleid wordt door echte vocalen. Ze worden enkel in functie van de muziek gebruikt.
Tevens perfect getimed is “Body Breakers”, het enige bestaande nummer dat wordt gespeeld, tijdens nog zo’n intense en bijna sensuele scène — ditmaal in een slaapkamer. De rest kan u hopelijk zelf ontdekken als u deze soundtrack aan den lijve ondervindt. Maar ook de andere, nieuwe composities zijn geen richtingloze experimenten. Wel integendeel, in de slotscène blijven we zelfs in een groove hangen.
Net als de band zelf werd de kijker-luisteraar uit zijn comfortzone getrokken. The Black Heart Rebellion blijft een van de uitdagendste bands van ons land, en daarom verbaasde het ons niet dat ze gevraagd werden door Cult!Live. Dit unieke visuele spektakel is nog te zien op 24 april in Beringen-Koersel en 28 april in Turnhout. Allen daarheen!
