De humor van Kim komt die van Marc Sleen tegen in De Zeven Vloeken. In deze eenmalige hommage aan de Nero-strips speelt Kim het klaar om in zijn eigen stijl toch een echt Nero-verhaal te maken. De Zeven Vloeken is tegelijk de lancering van het nieuwe striplabel Matsuoka.
Vijftien jaar na het laatste avontuur van Nero komt het geëerde dagbladverschijnsel terug voor een nieuw avontuur. In 2016 overleed Marc Sleen. Als hommage aan diens oeuvre en nog steeds wervelende stripwereld, kreeg cartoonist en stripmaker Kim Duchateau de kans een hommage te maken aan Nero. De tekenstijl is volledig eigen aan Kim, maar wat het verhaal betreft is De Zeven Vloeken een echte en oprechte hommage geworden aan de unieke plek die het oeuvre van Marc Sleen (en zeker Nero) inneemt in de Vlaamse strip. Maar weinig populaire strips bleven heel hun bestaan lang zo sterk verbonden met Vlaanderen. Bovendien bleek het onmogelijk om de typische Sleen-humor en diens voorliefde voor het absurde en surrealistische te vertalen naar andere taalgebieden. Zelfs Nederland bleek een brug te ver en toegevingen doen à la Vandersteen, dat zag de eigenzinnige Sleen (gelukkig) nooit zitten.
De Zeven Vloeken is een echte Nero en tegelijk ook herkenbaar Kim-materiaal. Het valt nu pas op hoe schatplichtig Kim is aan Marc Sleen. Kim heeft zich de personages van Nero eigen gemaakt en maakt er werk van om in dit album zo veel mogelijk personages op te voeren. Het blijft uniek hoe Sleen meer dan 200 albums lang (de laatste jaren met grote steun van Dirk Stallaert) een homogene visie op zijn strip heeft kunnen volhouden. Nero is altijd trouw gebleven aan zichzelf.
Al van bij het begin hebben zowel Kim als de uitgeverij duidelijk gemaakt dat De Zeven Vloeken géén nieuwe start is voor de reeks. Het is een eenmalig hommage-album, volledig trouw aan de stijl van meester Sleen. Tegelijk maakt De Zeven Vloeken ook duidelijk dat Nero niet helemaal mee van deze tijd is. Om de reeks opnieuw te laten aansluiten bij de wensen van het brede lezerspubliek zou het DNA van de strip te fel veranderd moeten worden, wat niemand ten goede zou komen, en Nero nog het minst.
Het scenario is, zoals het bij Nero past, een eenvoudig maar absurd gegeven dat een hele reeks van gevolgen in gang zet waaraan Nero naar goede gewoonte maar bitter weinig kan veranderen. Zo neemt mevrouw Nero een huishoudster aan die compleet niet voldoet. Ze wordt ontslagen, maar blijkt een heks te zijn. Als wraak spreekt ze zeven vloeken uit over vrienden van Nero. Ook Nero zelf mag maar zeven keer liegen. Bij de zevende keer sterft hij. Zijn zoektocht naar de oplossing van die vloeken brengt hem langs zowat elke kleurrijke figuur die hij in zijn lange loopbaan tegenkwam. Naar goede gewoonte zijn het ook die nevenfiguren die het verhaal schwung geven.
De Zeven Vloeken verscheen eerst in afleveringen in Knack. De albumversie is de eerste uitgave van het nieuwe label Matsuoka bij Standaard Uitgeverij. De komende maanden zullen nog enkele uitgaven verschijnen, waarin een sterke inbreng van Dirk Stallaert opvalt. Zo zullen de Nero-verhalen die Stallaert tekende als integrales verschijnen en plant Matsuoka ook een langverwachte integrale van Nino, de korte maar fel gewaardeerde samenwerking tussen Stallaert en Hec Leemans. Wij kunnen alleen maar toejuichen dat een grote speler als Standaard een oog heeft voor strips die niet noodzakelijk thuishoren door de grote verkoopskanonnen als De Kiekeboes of FC De Kampioenen. Hopelijk is Matsuoka een langer leven beschoren dan hun eerdere vertalingen van Marvel-comics. Wij zijn alleszins al opgezet met dit eerste album. We sloegen het album enthousiast dicht en haalden meteen enkele oude Nero’s én Kim-albums uit de kast om te herlezen. De Zeven Vloeken is een harmonieus huwelijk tussen twee verschillende werelden die meer op elkaar lijken dan eerst gedacht.
