Het gaat St. Vincent voor de wind. Haar vorige platen Actor en het recentste Strange Mercy bezorgden haar niet alleen wereldwijde lof, ze wist er onder andere ook de aandacht van David Byrne mee te vangen. Hun samenwerking resulteerde in Love This Giant, dat eind september in de rekken zal verschijnen. Ze kon dus, nog voor ze de zompige wei van Dour betrad, al enkele mooie adelbrieven voorleggen.
Ook live bewees St. Vincent een stuk minder heilig te zijn dan haar naam deed vermoeden. Hoewel de rest van de band strak in het pak zat, opteerde Annie Clark voor donker leder en hoge naaldhakken. Het was een vestimentaire waarschuwing voor wat komen zou. Want ook on stage werd erg snel duidelijk dat ze de dromerige, poppy composities die we van haar in het verleden gewoon waren (Actor was zowaar gebaseerd op Disneyfilms) achterwege zou laten. De elektrische kaart werd volop getrokken.
Als een volwaardige frontvrouw dirigeerde ze haar band langs de donkerste hoekjes van haar muzikale oeuvre, waarbij haar excellente gitaarspel de ruggengraat vormde van wat een erg potige set zonder pauzes zou worden. Vergelijkingen met een jonge PJ Harvey waren niet ver te zoeken, en helemaal terecht. Dansend als een vrouwelijke Ian Curtis on speed bezweerde ze haar demonen, met hoogtepunt “Dillitante”. “Let’s not forget why we crawled here”; het was het door de modder ploegen meer dan waard. Andere pareltjes als “Actor” en “She’s Beyond Good And Evil” waren mokerslagen zonder weerga.
Het nog niet al te wakkere publiek in La Petite Maison Dans La Prairie kreeg waard voor zijn geld. De intensiteit werd even onderbroken voor publiekslieveling “Cruel” waarbij Clark aanraadde “toch ook eens de clip te bekijken”. Met dat eenzame rustpunt achter de rug werd het laatste fatsoen achtergelaten en bouwde de band op naar een apotheose. Tijdens slotakkoord “Krokodil” gooide Clark letterlijk lijf en leden in de strijd om al krijsend het publiek in te duiken. Mocht deze heilige binnenkort bij u in de buurt verschijnen, bent u best aanwezig. Onze openbaring voor de duivelse grillen van St Vincent was in ieder geval een feit.
