Daar is Gerrit De Jager weer. Voor dertigers die van strips houden staat zijn naam symbool voor De Familie Doorzon en Roel en Zijn Beestenboel. Nu komt hij met een autobiografische beeldroman op de proppen.
In de jaren tachtig en negentig was de naam Gerrit De Jager een synoniem voor oerhollandse humorstrips. In die periode domineerde De Jager vooral met De Familie Doorzon de verkoopscijfers in de Nederlandstalige stripwereld. Nu maakte hij een graphic novel over die beginperiode onder de veelzeggende titel Door Zonder Familie. Het plotse succes van De Familie Doorzon viel samen met een echtelijke breuk in het gezin De Jager. Daardoor werd Gerrit De Jager een alleenstaande vader die ook als stripmaker woelige waters moest doorzwemmen. De moeilijke relatie van De Jager met zijn creatieve kompaan Wim Stevenhagen en de aanhoudende conflicten met zijn eerste uitgever vormden de rode draad in die eerste jaren van zijn loopbaan. Hoewel het vooral moeilijke momenten zijn die de aanleiding vormen voor dit boek, slaagt Gerrit De Jager er toch in om relativerende humor in zijn verhaal te stoppen. Dit maakt dat Door Zonder Familie geen echte afrekening wordt met het verleden. De auteur beschikt immers over voldoende zelfkennis om ook zijn eigen mindere kanten dik in de verf te zetten.
Sinds de jaren ’80 werd de naam Gerrit De Jager steeds meer geassocieerd met cartoons en korte gagstrips. Sinds het stopzetten van De Familie Doorzon in 2010 zijn vooral zijn cartoons over de actualiteit en de strips van Zusje (gepubliceerd inTrouw) zijn voornaamste bezigheid. Met lange verhalen heeft De Jager zich nooit echt ingelaten. Toch is Door Zonder Familie een geslaagde graphic novel. Het geeft De Jager de kans om zich te tonen als een echte verteller, naast zijn talent als observator en meester van de timing. Nergensbeleeft Door Zonder Familie een dipje waar het verhaal stilvalt of waar de auteur zich verliest in een zinloze uitweiding.
Grafisch is Gerrit De Jager in al die jaren steeds dezelfde gebleven. Hij heeft zijn efficiënte tekenstijl verder uitgepuurd tot een hoogst kenmerkende stempel die meteen herkenbaar is. Hier toont hij echter dat die stijl, die bij uitstek geschikt is voor humoristische strips, zeker ook een volledige graphic novel kan dragen. Bovendien is de toon van dit album heel wat donkerder dan het normale werk van De Jager, maar toch zorgt de tekenstijl niet voor een contrast.
Tegelijk met Door Zonder Familie verscheen bij Oog & Blik ook een bundeling van de eerste vier albums van De Familie Doorzon, net die albums die De Jager samen met Wim Stevenhagen maakte. Zelf kijkt De Jager op die albums terug als de enige essentiële delen in de reeks. Nadien werd De Familie Doorzon meer en meer een slaaf van het eigen succes. Net door dat succes heeft de reeks eigenlijk te lang gelopen, zodat de kwaliteit van het vroegere werk verloren is gegaan in de massa aan albums die doorheen de jaren verschenen zijn. Ook dat inzicht zit voor een deel verwerkt in Door Zonder Familie. Gerrit De Jager schetst een boeiend beeld van een rumoerige periode in de geschiedenis van het Nederlandse stripverhaal en in zijn persoonlijke geschiedenis. Het album bewijst nog maar eens het talent van De Jager en brengt de auteur opnieuw onder de aandacht in Vlaanderen, waar de belangstelling voor zijn werk de laatste jaren toch wat weggedeemsterd was.
