Cactusfestival 2022 :: Het geluid van een dozijn motoren

Het Cactusfestival beloofde dit jaar, met een affiche die meer ronkte dan een dozijn straalmotoren, een editie om in te kaderen te worden. Helaas: Alison Krauss, de talentvolle countryzangeres met wie ex-Led Zeppelinzanger Robert Plant twee uitstekende platen maakte, zegde ter elfder ure af. Een teleurstelling van Supermanformaat, al moeten we het kind – een oerdegelijk festival in een betoverend park, voor jong én oud – nu niet meteen met liters lauw bier weggooien.

Daarvoor was de sfeer bij aanvang, toen zowel het publiek als de organisatie nog in zalige onwetendheid vertoefden, te gemoedelijk, de zon te heerlijk, het park te gezellig. Yep, het was lang geleden, en ja hoor: we hadden meters zin in wat zowat het meest vriendelijke allround festival van België moet zijn. Dat trof, want de Toearegs van het Malinese Tamikrest brachten wereldmuziek van de bovenste plank. Een nu eens dreinende, dan weer erg dreigende bas, een waterdichte percussie, een goed solerende gitaar en een energieke zanger; deze bij tijd en wijlen nogal donkere woestijnblues waaide in je oren als, welja, Saharazand. Coole opener!

Meskerem Mees mocht vervolgens doen waar ze erg goed in is: ontroeren met haar niets-in-de-handen-niets-in-de-zakken luisterfolk. Gewapend met een semi-akoestische, half ijzeren jazzgitaar en in het gezelschap van een heuse cellist, viel ze meteen met een zacht openende deur in huis: “Astronaut” viel op door een erg mooie cellopartij en, in de tweede helft, een razend adequate galm op de micro. Nadien kon het dus niet meer stuk: “Seasons Shift” werd op zwaar applaus onthaald, net zoals later in de set “Joe” en “The Writer”. Mees bleek bovendien niet te beroerd om kraakvers werk op het publiek los te laten en ook regelmatig met forse outro’s helemaal loos te gaan op haar inmiddels ‘zuivere’ folkgitaar, zoals in hekkensluiter “The Writer”. Intiem, maar vooral prachtig concert.

Als het van de grootte van de oorbellen – zeker 20 centimeter lang!- van frontvrouw Lara Chedraoui van Intergalactic Lovers afhing, ging dit een onvergetelijk concert worden, en dat was het ook in grote mate. Met Liquid Love bracht de Belgische band dit jaar zijn vierde plaat uit; al speelden de heren en dame al verrassend vroeg in de set “She-Wolf” uit hun debuutalbum. Oh, dat heerlijke effectpedaaltje op gitaar! Oh, die limoenfrisse, heerlijk energieke verschijning van Chedraoui! Bij de song “Islands” vroeg ze het publiek om het refrein luidkeels mee te brullen en dat deed het maar al te gewillig. Chedraoui bewoog het ganse concert als een krolse kat over het podium, de ritmesectie speelde zo strak als een gespannen jeansbroek en het publiek was met lijf, lief en leden méé met het hoogst besmettelijke enthousiasme van de band, bijvoorbeeld toen onze favoriete Belgische in “Delay” de microfoon ostentatief naar hen richtte. Meer van dit, we wilden meer van dit.

Jammer genoeg kwam er dat niet meteen: twintig minuten voor de geplande aanvang kreeg presentatrice/StuBru-gezicht Kirsten Lemaire de ondankbare taak om een aardig volgelopen Minnewaterpark te vertellen dat Alison Krauss wegens griep stemproblemen had en het ultieme droomconcert Robert Plant/Alison Krauss dus niet kon doorgaan. Een domper van formaat, dat spreekt. Dat Belle and Sebastian een kwartier vroeger zouden optreden was slechts een minuscuul doekje voor het bloeden: veel, heel veel oudere concertgangers, waren speciaal voor Plant/Krauss naar Brugge afgezakt en dropen zichtbaar teleurgesteld af. Er diende namelijk een onmetelijk groot gat van twee uur gevuld te worden voordat de indiepoppers van Belle and Sebastian ten dans speelden. Twee uur zonder livemuziek! Verdorie toch. Het regende dan ook boze reacties op Facebook. Ergens begrijpelijk, want volgens diverse bronnen zou de organisatie al tijdens de slotakkoorden van Intergalactic Lovers op de hoogte zijn geweest van deze jammerlijke annulering.

Waar of niet, het Schotse Belle and Sebastian wist op geslaagde wijze de meubelen van de eerste festivaldag te redden. Jazeker, het publiek was nog steeds zo teleurgesteld als een balorige tiener met liefdesverdriet, maar met de nodige humor wist de achtkoppige band en vooral zanger Stuart Murdoch de sfeer er toch terug in te pompen. Voor “The boy With The Arab Strap” nam Murdoch plaats achter zijn piano en jongens, was dat even swingen! Maar Murdoch voelde zich duidelijk nog het meest in zijn sas wanneer hij niet aan de piano zat en kon dansen en springen als een jong veulen van pakweg een prille zestien lentes. Met A Bit of Previous komt er later dit jaar een tiende langspeler uit, maar zover zijn we nog niet, en dus plukte de band rijkelijk uit zijn goedgevulde songcatalogus uit het verleden.

Belle and Sebastian was voor velen niet de headliner waarvoor ze gekomen waren, maar speelde met zoveel lust for life, zoveel aanstekelijk enthousiasme, dat er zich, na één dag Cactus, een weloverwogen conclusie opdringt: oprecht blij dat, met straatlengtes voorsprong, het leukste, meest gevarieerde, gezelligste festival van België terug is in full force. Heerlijk toch?

Beeld:
Nick De Baerdemaeker ; Tom Leentjes ; Ilse Van Damme

aanraders

Glasvegas :: 30 september 2023, Trix

Brexit of niet, net geen tien jaar na de...

Elvis Costello & Steve Nieve

27 september 2023Bozar, Brussel

Elvis Costello en Steve Nieve zijn al bijna vijf...

65DaysOfStatic Plays Wild Light :: 22 september 2023, Trix

Ook in een wereld waarin The Rolling Stones blijven...

Billy Bragg

16 september 2023De Roma, Borgerhout

Zo sympathiek dat ie letterlijk alles en iedereen ontwapent....

Misty Fields 2023 :: Een hitmachine van een andere planeet

Vorig jaar staken we er nog een teen in...

verwant

Live /s Live 2023 :: Dire Straits in strandzand

Eerst Zeebrugge, nu Antwerpen. Zou Live /s Live bij...

Coely :: ”Ik was vergeten wie ik als zangeres was”

Ze werd moeder, ze overwon een depressie, ze maakte...

Belle And Sebastian :: Late Developers

Met Late Developers brengt Belle And Sebastian minder dan...

Belle & Sebastian :: I Don’t Know What You See In Me

We fluisteren het soms in het oor van ons...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in