De Zwitser Frederik Peeters begeestert Europese stripliefhebbers al verschillende jaren met zijn intrigerende werk. Ook in het Nederlands vindt hij stilaan een eigen niche in het aanbod. Zopas rondde Sherpa de vertaling van het SF-vierluik Aâma af.
In Je wordt fantastisch, meisje sluit Frederik Peeters zijn vierluik Aâma op indrukwekkende wijze af. We staken onze bewondering voor de eerdere delen hier bij enola.be nooit onder stoelen of banken. In dit album rondt Peeters zijn persoonlijke interpretatie van het science fiction-genre af met een aantal sublieme staaltjes van een grafische stream of consciousness. Verloc Nim heeft Aâma nu gevonden. Meer zelfs, Verloc en Aâma zijn één ondeelbare entiteit geworden. Verloc is nu overal tegelijk en verdrinkt haast in de impulsen en sensaties. Hij ontdekt dat achter zijn schijnbaar toevallige rol in de expeditie de hele tijd een ingenieus plan schuil ging. Verlocs liefde voor zijn dochter gooit echter roet in het eten, aangezien Verloc en Lilja een bijzondere gevoeligheid voor Aâma blijken te hebben.
Frederik Peeters goochelt in dit laatste deel met enkele uitgebreide tekstloze passages waarin Verloc zich onder invloed van Aâma als een soort verstilde almachtige god doorheen de omgeving een weg baant. Het geeft een effect van slow motion en verleent aan de bewegingen van Verloc de schoonheid van moderne dans. Net die verstilling versterkt nog het effect dat Aâma op Verloc heeft. We leken even boven het scenario uitgetild te worden en meegenomen te worden op de ervaring van Verloc. Nog maar eens toont de auteur zijn klasse om met zijn leesbare tekeningen zichzelf volledig ten dienste van het scenario te zetten. Hij zet het stripmedium volledig naar zijn hand om het scenario en de leeservaring extra te ondersteunen.
Eén van de grote verdiensten van Frederik Peeters in dit vierluik is dat hij de poëzie toegang geeft tot de science fiction. Hij gebruikt dit genre (net als in zijn eerdere strip Lupus) om een menselijk verhaal te brengen. Nog meer dan in Lupus speelt hij de liefde tussen mensen (zoals hier tussen Verloc en Lilja) uit op een sobere, grafische manier. Door die werkwijze komt het effect eens zo hard aan. Emoties laaien hoog op en in een ultieme ontmoeting tussen vader en dochter zorgt de auteur voor een slotakkoord dat donker en licht is. Hoewel levens snel beëindigd kunnen worden, overwint de liefde alles.
De productie van Frederik Peeters ligt bijzonder hoog. Minstens één keer per jaar brengt hij een nieuw album uit. Aâma is zonder twijfel één van zijn sterkste werken tot nu toe. Tegelijk speelt hij heel verschillende genres uit en durft hij ook qua aanpak al eens ongekende wegen in te slaan. Zijn volgende album wordt een meer absurde western, op scenario van Loo Hui Phang. Hij is het type auteur die zijn lezers elke keer opnieuw kan verrassen. Hij haalt daarvoor niet de trukendoos boven van expliciete plotwendingen, maar durft zichzelf bij elk nieuw werk in vraag te stellen om zo het uiterste uit zichzelf als auteur te halen. Tegelijk behoudt hij altijd de focus op de leesbaarheid van zijn werk. Zijn experimenten zijn nergens gestoeld op effectbejag maar op een oprechte wens om zijn eigen grenzen te blijven verkennen en verleggen.
