En jawel hoor. Na Scherpschutters vroegen we ons af of Michiel Van de Pol nog beter kon. Met Spotters geeft hij nu een klinkend, bevestigend antwoord.
Na zijn vorige album Scherpschutters uit 2012 was het even wachten op nieuw werk van Michiel Van de Pol. Intussen maakte hij de overstap van Oog & Blik naar het nog jonge Scratch Books. In Spotters toont Van de Pol de verdere evolutie die hij sinds Scherpschutters doorgemaakt heeft. Hij evolueert verder naar een eigenzinnig, maar gelaagd auteur. De relativerende, wat onnozele humor uit zijn beginjaren is in Spotters ver te zoeken.
Frank is een teruggetrokken jongen. Hij houdt van modelbouw en is een fervent vliegtuigspotter. Op een keer ontmoet hij tijdens het spotten Julia, die haar broer komt begeleiden. Frank en Julia zijn elkaars tegenpolen, maar toch is er onmiddellijk een duidelijke aantrekkingskracht. De stille Frank en de flamboyante Julia brengen het beste in elkaar naar boven. Al snel raakt Julia zwanger, wat Franks mooi geordende leventje helemaal overhoop haalt. Naast de zwangerschap worden Julia’s emoties nog eens op de proef gesteld, wanneer ze het zware verdict van kanker krijgt: ze besluit dit eerst verborgen te houden voor Frank. In de handen van Michiel Van de Pol groeit het verhaal van Frank en Julia met al hun zorgen uit tot een sterk, diepmenselijk verhaal, zoals we er veel te weinig zijn in de stripwereld.
De evolutie van Michiel Van de Pol is een van de meest opmerkelijke van het Nederlandse stripverhaal. Met zijn absurde humor publiceerde hij eerst twee weinig opgemerkte albums, vooraleer zich meer toe te spitsen op zijn eigen blog Cartoondiarree. Hij was een van de pioniers die hun strips vooral via het internet aan de man brachten. Stilaan evolueerde Van de Pol meer naar graphic novels en liet hij de cartoons meer achter zich. Tegelijk kenden ook zijn lange verhalen een opvallende ontwikkeling. Van herkenbare verhalen met humoristische inslag komt hij in een boek als Spotters tot een gelaagd menselijk verhaal, waarin de rauwe emoties op een eigenzinnige manier door Van de Pol verbeeld worden. Zijn ‘grafische kronkels’ komen hierin perfect tot hun recht. Zo kan hij de wisselende emoties in de tekeningen verwerken en laat hij ook de kleuren de karakters van de personages ondersteunen.
Grafisch is Spotters een explosie van creativiteit en emotie. Doorheen de jaren heeft Van de Pol zijn wat onbeholpen tekenstijl omgetoverd tot een manier van tekenen die mee het scenario leidt. Hij verwerkt de gedachten van zijn personages in zijn pagina’s. Van de Pol wisselt de verhalende, klassieke momenten af met dergelijke geladen symboliek. In Spotters zit die verhouding nu helemaal juist. De zachte inkleuringen geven de tekeningen ook meer body, wat zeker ook een versterking van het album betekent.
Aan iedereen die ook nu nog blijft zeuren over de eigenzinnige stijl van Michiel Van de Pol: sluit je gerust op met je teerbeminde boekjes van Thorgal of Amoras, zodat je helemaal verstoken blijft van een meesterlijk stripverhaal als Spotters. Weet wel dat het stilaan pathetisch wordt om een talentvol auteur als Van de Pol te blijven beoordelen op zijn vroegste werken. Daarom toch nog eens één goede raad: omarm Spotters en gun jezelf een zondagnamiddag in je luie zetel met deze strip. Je zal het je niet beklagen.
