“Man Van Het Jaar: Vlaanderen”: als die subcategorie bestond bij de Grammy’s, ze ging naar Tourist LeMC. Bij ontstentenis daarvan moet hij het doen met maar liefst vijf MIA-nominaties. Met een uitverkocht concert in De Roma mocht de Antwerpse rapper alvast even aan het feesten om een uitzonderlijk jaar te bekronen.
Neen, dit was niet de homecoming van de Nieuwe Vlaamse Ster. Die kreeg hij deze zomer al, toen de genaamde Johannes Faes het Openluchttheater Rivierenhof in zijn spreekwoordelijke achtertuin niet één, maar twee keer volzet kreeg; enthousiast werd elke song meegebruld alsof het nieuwbakken anthems waren, peetvaders Flip Kowlier en Bart Peeters mochten hun lijntjes van op plaat komen zingen en zagen glimlachend hoe hun poulain boven zichzelf was uitgestegen. A star is born: dat gevoel.
Vandaag, in de Borgerhoutse Roma — noem het de voortuin van de in de Seefhoek geboren zanger — is dan ook niet meer dan een ererondje. Ook alweer dubbel uitverkocht, en dat vanavond aan een publiek van Borgerhoutse BoBo’s dat aan het nooit aflatende geroezemoes te horen vooral komt om te netwerken, of hoe heet dat ook alweer als je jezelf interessanter vindt dan wie ook? Place m’as-tu-vu: het kan ook aan de verpauperde Turnhoutsebaan.
Geen breed knallende anthems vandaag; in vergelijking met juli schroeft Tourist LeMC de schaal terug, hij gaat middenin de set zelfs doodleuk drie nummertjes op een bankje zitten voor een akoestisch intermezzo. Kan hij zich permitteren, want de verovering was dan al lang compleet met een openingspunch die niet alleen huidige single “En route” bevatte, maar meteen ook “Troubadours”. Meteen is ook nog eens duidelijk hoe uniek Johannes Faes is in het huidige Vlaamse muzieklandschap. Alsof dat niets was, sloeg hij al met debuut Antwerps testament de brug tussen friethop en kleinkunst, dit jaar besloot hij dat op opvolger En route ook met een groep echte muzikanten achter zich te doen, een gewaagde zet die niettemin een schot in de roos bleek.
Goeie band dan ook, die Legionairs. Vandaag aangevuld met een extra blazer vertonen ze de flexibiliteit die Faes nodig heeft; van de kampvuurromantiek op dat bankje voor onder andere “Man zijn” tot de meer potige hiphopdrums van “Liefde liefde”. Een saxsolo geeft “Weg van hier ” een mooie soulinjectie. Jammer wel dat de klank in De Roma niet van dien aard is dat de teksten van de frontman helder doorkomen, al is het al beter dan de oersoep waarin voorprogramma Brihang ten onder moest gaan.
Faes ontpopt zich ondertussen tot een frontman pur sang, danst schaduwboksend over het podium, zoekt de hoeken op. Laat hem echter geen bindteksten doen, zoals het bedankingsmomentje aan het begin van de bissen, want dan krijg je een houterige speech à la nonkel op het familiefeest. En in het niet toevallig zo geheten “Hulpverlener”, met de nogal veelzeggende flard “Ge zit in een negatieve spiraal”, staat de halftijdse sociale werker in hem in de weg van de sharp lyricist die nochtans meestal éérst uit de Antwerpenaar oprijst.
Straffe tekstschrijver én goeie rapper, overigens. De flow die doorheen “Adieu” loopt is onweerstaanbaar, “Miljonaire” wisselt zo perfect tussen het folkorigineel van John Lundström en de hedendaagse hiphoploop die het voortdrijft dat je je afvraagt waarom beide genres zo lang vreemden voor elkaar zijn geweest. Maar dat is natuurlijk het visionaire genie van Faes; om in Wannes Van de Velde een grootstedelijke geestesgenoot te zien, wiens “Ik wil deze nacht in de straten verdwalen” perfect vertaalbaar blijkt naar zijn eigen universum.
“‘Er is iets met jouw publiek’, hebben mensen uit de muziekindustrie me na mijn zomerconcerten toevertrouwd”, vertelt Faes in die lange dankbetuiging voor hij aan een laatste toegift begint. Dat is zo, en dat is dan nog maar eens bewezen met “Koning Liefde”. Onwaarschijnlijk hoe dat oh zo kwetsbare refrein “Kan alleen maar geven wa’k te bieden heb / Kan alleen maar zeggen, ’t weinige da’k weet” wordt meegezongen; een nieuw hymne voor de mensheid, die in Vlaanderen in het bijzonder. Het duurt waarschijnlijk geen jaar meer voor Studio Brussel Tourist LeMC definitief aan het Radio 1-publiek overlaat, maar nu, op dit moment, is iedereen mee, durft iedereen even gevoelig te zijn. En dus is het niet erg dat “Koning Liefde” ongegeneerd melig is met die nieuwjaarswens “Zijt wa lief voor elkaar”; het is Godverdomme gewoon wáár.
En zo was Tourist LeMC dit jaar misschien gewoon de juiste artiest op het juiste moment. In dit klote 2015, waarin we soms met getrokken messen tegenover elkaar stonden, waarin godsdienst een wapen werd en een stok om een ander mee te slaan, was er één die iedereen verbond. Het was nodig, en het heeft minstens een avond lang geholpen. Er is in Antwerpen een ster geboren, en we hebben het laatste van hem nog niet gezien.
