Tourist LeMC :: Niemandsland

“Laat niet zelfbehoud maar zelfontplooiing het doel zijn”, bezweert Johannes Faes in het hart van z’n vierde plaat Niemandsland. Hij doet zijn eigen woorden eer aan.

En dat al sinds hij op En Route z’n eigen Eilandje in ’t Stad en steeds verder daarbuiten vond door de samenwerking met producer Youssef Chellak. Op We begrijpen Mekaar volgde de bloedmooie verdieping, ironisch genoeg volgde daarna het eerste uitverkochte Sportpaleis. Sindsdien ging het een gang: los de showbizz in met The Voice Van Vlaanderen, en toch wel de spil in het laatste seizoen van Liefde Voor Muziek. Met één constante in die ontplooiing: zelfbehoud. Mocht hij zelf niet zo bescheiden zijn, dan zou Faes over zichzelf rappen dat het “ne schoewene mens” is.

Dat komt allemaal samen in de covers die Faes voor Liefde Voor Muziek maakte. Dat programma werd voor hem een mooie Antwerpse projectontwikkelaar die z’n muzikale Eilandje nog steviger bebouwde. Maar het werd een double win: er werd een extra vat inspiratie aangeboord, zoals bij zijn cover van Absynthe Mindeds “Envoi”, dat op zich al geïnspireerd was op een gedicht van Claus. Het is een carrièrehoogtepunt van Tourist. Ook “Kom Naar Het Water”, een bewerking van Emma Bales “Run”, en het op een nummer van Ronny Mosuse geïnspireerde “Ieder Einde Is Een Begin” snoven een frisse teug zuurstof op die Faes nog van pas zal komen.

Dat laatste is immers ook te horen aan Niemandsland. De eerste helft van deze plaat haalt moeiteloos het niveau van de twee voorgangers, maar in de tweede helft begint het toch wat te stokken. En dat is een eerste keer. Gelukkig heeft dat niks te maken met de schamele inbreng van vaste muzikale partner Chellak. Die laat weliswaar z’n voetafdruk achter op twee hoogtepunten van Niemandsland, ook niet toevallig twee duetten: het titelnummer met Meskerem Mees (dat in het refrein wel héél opzichtig knipoogt naar “Oprechte Leugens” met Alice On The Roof) en vooral “Sporen” met Bert Ostyn, dat ook muzikaal geslaagd uit een ander vaatje tapt door groove boven weemoed te verkiezen.

Maar ook zonder Chellak neemt Niemandsland een ontzettend hoge vlucht. Openingsnummer “Amice” laat een Faes op speed horen, die er grote lappen tekst als eerbetoon aan vrienden van nu en weleer door ramt. En dat in een bloedmooi muzikaal web van gitaar en synths dat steeds steviger geweven wordt door Lela Chellak, Alan Croisy en Emilio Rueda Baro. Hier zitten nog veel mogelijkheden in, die helaas op deze plaat nog niet geëxploreerd worden.

Maar de hele eerste helft haalt ongedwongen de lat die de voorgangers gelegd hebben. “Adem” is een schoon liefdesduet met vrouwlief Marta Mataczynska dat alle mogelijke klefheid als vuilniszakken aan de deur van de gezinswoning zet (“Liefde is een beslissing, aan u de keus, kies wijs”). “Bal Aan De Voet” is een prachtige bespiegeling over ouder worden, waarin Faes een reeks straffe oneliners van oprechte kwetsbaarheid afvuurt, en net op tijd ook de juiste snuif humor toevoegt: “Ik weet wat het is om te incasseren, ik ben supporter van The Great Old.” Van hetzelfde laken een maatpak dat alleen hem past in onze taal is “Hou Stand”, waarin idealisme (“Kampioen van de hoop zou ik willen zijn”) en bittere realiteit (“Je kan niet verzinnen wat een kind soms moet ondergaan”) aan elkaar gelijmd worden door een Faes die al jarenlang met één been in elks staat.

Maar dan stokt het dus. “Verwonder mij” blaast wat jazzy rook in het rond, maar overtreft de stijloefening vooralsnog niet. Geef het misschien nog een paar luisterbeurten of een verdieping op de volgende plaat. “Veilige Haven” is muzikaal en tekstueel de eerste “Tourist by numbers” die we sinds En Route noteren en blijft na een dozijn luisterbeurten nog steeds niet hangen, net als “Joie De Vivre” dat tegen het glazen plafond botst dat Faes er twee en halve plaat lang heeft gelegd. Dan raken bewerkingen als “Envoi” en “Kom Naar Het Water” meer en dieper.

Laat het vooral dus die ontplooiing zijn die het zelfbehoud van Faes nog enkele platen lang kan laten meegaan. Niemandsland is een schone plaat, maar het grootste compliment (het is een Tourist-plaat) is meteen ook de grootste bedreiging. Het mooie is dat de oplossing er al als een bonus-cd bij zit. Faes heeft de pest aan opgefoktheid en gejaagdheid. Dat hij voor die vijfde plaat maar rustig z’n tijd neemt, want zoals het een van de thema’s op Niemandsland is: tijd kan zoveel meer een bondgenoot dan een vijand zijn.

 

Universal
Top Notch

verwant

Tourist LeMC

24 augustus 2021OLT Rivierenhof, Deurne

In Deurne vinden elk jaar begin september de Bevrijdingsfeesten...

Tourist LeMc :: ”Dat we niets weten, dat is wat ons verbindt”

Liefde voor muziek, The Voice en nu nog een...

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in