Overal waar Raketkanon passeert, wordt een spoor van vernieling achtergelaten.
Bent u voor het hardere werk en wil u eens op een originele manier stoom aflaten? Dan moet u dringend RKTKN #2 aanschaffen en een stuk of duizend keer door uw boxen laten blazen. De tweede plaat van onze favoriete noiserockers én Belgiës beste liveband is namelijk nog beter dan hun indrukwekkende eerste. Puntiger, efficiënter en intelligenter. “Als we het onszelf makkelijk willen maken, dan zouden we er de recensie van 2012 bijhalen en er nog wat superlatieven aan toevoegen”, schreven we een kleine maand geleden. Raketkanon voert in acht stappen een smerige oorlog tegen uw trommelvliezen, nekspieren en hartkleppen.
Live doet Raketkanon daar nog een schepje bovenop. Het risico op blessures is dan ook veel groter dan bij een boksmatch. Maar het speelplezier druipt eraf — of heeft u al vaak de drummer in het publiek zien springen en bandleden zien muilen of hun broek afsteken? — de band is één brok charisma en als u zou denken dat een mens dat niet kan combineren met een vakkundige set: dit is allemaal nog veel indrukwekkender dan op plaat. Zo bestormt de band momenteel blitzkrieg-gewijs Vlaanderen. Vanavond is Muziekodroom aan de beurt, morgen de Vooruit en binnenkort de Nijdrop in het kleine Opwijk nog. Tussendoor trekt Raketkanon opnieuw richting Nederland en vervolgens komen ook Duitsland, Engeland, Zwitserland én Griekenland aan de beurt. Het gaat hard voor deze jongens.
In de recensies van Raketkanons recentste oorlogjes op Nederlandse bodem passeerden ook al treffende zinsneden als “ADHD”, “door elkaar geschud” en “verbouwereerd” de revue. Dat verbaasde ons niets, eerlijk gezegd. De Kreun was dus de volgende in de lange rij concertclubs die in de prak gespeeld werd. Want het credo van de band is: als we onszelf de vernieling in spelen, moet het publiek er ook aan geloven. Interactie is dus nog zo’n eigenschap die van de Gentse kanonniers een ware belevenis maakt. Raketkanon biedt alleen al in drie kwartier waar voor uw geld.
De setlist werd nauwelijks gewijzigd in vergelijking met de try-outs in het Valentijnsweekend. Maar de impact van nummers als “Ibrahim”, “Harald” en “Nico Van Der Eeken” is nog groter. Vooral “Nico Van Der Eeken” wordt meer en meer een van onze favoriete livesongs. Langzaamaan word je in het nummer meegetrokken door drummer Pieter de Wilde, vervolgens draaien de psychedelische synths en de gitaren je horendol en ten slotte spuwt Devos zijn kreten uit als een vulkaan. Dat terwijl aan het plafond lichtbuizen, aan elkaar bevestigd in de vorm van het minimalistische logo van op de albumhoes, spectaculair oplichten. Indrukwekkend, niet?
We hebben het al eens geschreven: bij welke band in het hardere genre worden de gitaarnoten meegebrald (“Judith”)? Ook bij “Florent” en “Herman”, die andere Raketkanon-klassieker, transformeert de zaal in een slagveld. Gelukkig volgt een rustpunt met “Elisa”, waarin catchy zanglijnen overheersen, anders zouden enkele toeschouwers met spoed afgevoerd mogen worden naar de plaatselijke kliniek. Het is echter vooral op het einde van de set dat de sfeer echt explosief wordt. Pieter-Paul Devos vraagt het publiek Sick Of It All-gewijs het podium op en we zien dan ook veel monden open vallen.
Maar het moet ook gezegd: dit was één van de sterkste shows ooit gezien van Raketkanon, en er komen nog zoveel shows. Dat het in de Vooruit nog gevaarlijker wordt, daar is geen twijfel aan. En dan moeten Dour en ongetwijfeld veel andere festivals deze zomer nog volgen. De EHBO-posten zijn nu al gewaarschuwd: dat wordt overuren kloppen!
