Na vier jaar is Raketkanon terug met een nieuwe plaat. Of ook hun derde een bikkelhard, dynamisch en vooral eigenzinnig meesterwerkje geworden is? Jazeker! RKTKN #3 laat verrassende geluiden horen.
Raketkanon heeft zijn nummers weer prachtige eigennamen gegeven, en negen ijzersterke nummers geschreven. “Ricky”, die eerste geweldige single, liet nog een vrij vertrouwd geluid (brabbeltaal, check! zware synths, check! stampende drums, check! vermorzelende riffs, check!) horen; een loodzwaar nummer dat vreemd genoeg opbeurend werkt en op de vorige platen zou passen. Ook “Fons” is best herkenbaar als je het vorige werk van Raketkanon goed kent. Toch valt meteen op dat de keyboards meer ruimte gekregen hebben.
Maar de twee openingsnummers zijn nog maar de voorbode van Raketkanons meest eclectische plaat tot nu toe.
In het ingetogen “Mélody” spelen een akoestische gitaar en (alweer) machtige keys de hoofdrol. Ook “Robin” is rustiger dan wat we gewend zijn van Raketkanon. Zou het de impact van de nieuwe soundtrack, die ze vorig jaar maakten voor de Koreaanse cultfilm Oldboy, zijn? In ieder geval wordt in de meeste nummers de spanning nog wat extra opgedreven. “Lou”, onze persoonlijke favoriet, is daarvan het beste voorbeeld: eerst hoor je een ingetogen Raketkanon, maar naar het einde toe volgt een weergaloze explosie. Ongetwijfeld een van de beste songs die Raketkanon ooit gemaakt heeft.
In de hyperkinetische beuker “Hannibal” worden ook alle noise-registers opengetrokken. Wat een contrast met het voorafgaande “Mélody” en het daaropvolgende “Robin”. “Harry” is als gedrogeerde punk, maar tegelijk denken we aan zoveel andere genres. Ook het psychedelische “Ernest” blaast ons volledig omver.
Ook op deze Raketkanon kan je vooral géén genre of andere artiest(en) labelen. Het is geen sludge metal, (noise) rock, punk of mathcore, maar vooral Raketkanon. Deze band vormt namelijk een genre op zich. En binnen de eigenzinnige sound die de vier Gentenaars de afgelopen jaren hebben gecreëerd, namen ze nu nog wat meer risico’s.
Geen betere manier om een gedurfde plaat af te sluiten dan met het meeslepende “Mido”, weer zo’n nummer dat je best een paar luisterbeurten gunt. Neem voor RKTKN #3 dus alle tijd, want deze plaat is geflipter en intelligenter dan zijn voorganger. Dat laatste schreven we misschien ook al over zijn voorganger. Wel, Raketkanon heeft zichzelf opnieuw overtroffen. En nu aftellen naar die altijd verschroeiende optredens, want zo’n band wil je toch meer dan één keer aan het werk zien?
Raketkanon speelt binnenkort in Aalst (24 april), Brussel (25 april), Kortrijk (4 mei), Charleroi (25 mei), Hasselt (29 mei) en Gent (30 mei).
