Met een eigen tv-serie onder de arm blijft S1ngle de lachspieren bestormen. De negende bundel blijft even sterk als de vorige. Hanco Kolk en Peter De Wit bewijzen eens te meer hun klasse.
Afgelopen jaar was de Nederlandse tv-serie S1ngle ook op VRT te bekijken. Het succes was niet overweldigend, maar in Nederland zelf was het eerste seizoen een doorslaand succes. De enkele afleveringen die we meepikten, stemden alvast niet tot vreugde. De spitse humor uit de strip werd verruild voor een doorsnee televisiekomedie over de clichés van de alleenstaanden. Nee, geef ons dan maar het echte werk. En kijk: onze gebeden werden verhoord met het nieuwe, negende album Trio.
Nienke, Fatima en Stella zijn nog steeds een stel onverbeterlijke singles. We volgen hen en hun vaste crew opnieuw in een reeks bijna zonder uitzondering hilarische strookjes. Ze volgen daarbij alledrie hun vaste traject van passionele verliefdheden en hoog oplaaiende ruzies. Hanco Kolk en Peter De Wit slagen er telkens opnieuw in om de karakters van hun personages perfect te gebruiken bij het maken van de grap. Zelfs de nevenpersonages hebben ondertussen een heel eigen gezicht gekregen. De auteurs slagen waar veel andere krantenstrips falen. Ondanks het moordende verschijningsritme behoudt S1ngle schijnbaar moeiteloos een constant hoog niveau.
In Vlaanderen verschijnt S1ngle tegenwoordig enkel in het populaire Humo. Nederland blijft massaal vallen voor de strip, zoals de tv-reeks nog maar eens aantoont. Momenteel loopt daar al het derde seizoen van de sitcom, met plannen voor een vierde. Kolk en De Wit zijn stilaan uitgegroeid tot twee van de sterkhouders van de Nederlandse strip. Meccano van Kolk en Sigmund van De Wit zijn twee van hun andere creaties die recent nog in de belangstelling stonden. Hanco Kolks samenwerking met topauteur Arnon Grunberg haalde zelfs de algemene cultuurpagina’s in onze vaderlandse media.
Grafisch blijft alles bij het oude in Trio. Voor deze strip vormde Kolk zijn eigenzinnige abstracte stijl uit Meccano om tot een zachtere, meer toegankelijke variant, die vooral de elegantie van zijn tekenwerk benadrukt. Met een minimum aan kronkelende lijnen zet hij de grappen perfect op papier. De pointe is onveranderlijk klokvast op tijd, zoals we dat ook al zagen in hun eerdere samenwerking, Gilles De Geus . Wie dus graag eens de perfectie van een strokenstrip benaderd ziet, kan hiervoor terecht in Trio.
