Na Olivier Schrauwens debuut My Boy in 2005 is er nu eindelijk de opvolger. De gebundelde verhalen zijn stuk voor stuk getekend in een heel eigen variant. Lyrisme in stripvorm, het kan dus blijkbaar.
In het begin van deze eeuw verscheen met Ink een tijdschrift waarin een heel nieuwe generatie Vlaamse stripmakers een podium kregen. Olivier Schrauwen was één van hen, en ook één van de meest opvallende. Zijn absurde verhalen waren getekend in een eigen variant van de klassieke stijl van Winsor McCay, opgesmukt met felle en non-conformistische kleuren. Zijn strips stonden meteen mijlenver af van hetgeen doorgaans in album verscheen op de stripmarkt. Het duurde tot 2005 vooraleer het met My Boy tot een eerste albumpublicatie kwam. De losjes verbonden kortverhalen rond een dwergzoontje en zijn al te liefhebbende vader bleven nog duidelijk geworteld in die oorspronkelijk stijl van Schrauwens eerste werk. De grafische virtuositeit werd uitvoerig tentoongespreid. Stilaan leek de tijd rijp voor een bescheiden doorbraak.
In 2007 behaalde My Boy een nominatie op het festival van Angoulême en begon het album aan een bescheiden internationale zegetocht. Het leverde Schrauwen alvast een plaatsje op in toonaangevende striptijdschriften als Mome en Canicola. De verhalen die daarin verschenen, liggen aan de basis van De man die zijn baard liet groeien. Het tekenwerk blijft afwisselen tussen strakke lijnen en uitzinnige kleurenexplosies. Het meest merkwaardige is dat Schrauwen er telkens mee wegkomt en zelfs overtuigt. Hij slaagt er in dit nieuwe album beter in om zijn grenzeloze verbeelding op papier om te toveren tot een leesbaar geheel.
De intensiteit van de mix van woord en beeld ligt bijzonder hoog en dit wordt het hele album lang volgehouden. Desalniettemin blijft ook De man die zijn baard liet groeien geen spek voor ieders bek. Het zullen vooral de liefhebbers van gedurfd stripwerk zijn die dit album zullen lezen. Voor een grote publieksdoorbraak mist Schrauwen de toegankelijkheid van een Brecht Evens (Ergens waar je niet wil zijn). Toch weten wij bij goddeau dit album alvast zeer te smaken.
Volgend jaar volgen vertalingen bij Editions de l’An 2 / Actes Sud (Frans) en Fantagraphics (Engels). Het buitenlandse avontuur van Olivier Schrauwen zal dus alleszins een vervolg krijgen. De man die zijn baard liet groeien is een nieuwe stap in Olivier Schrauwens boeiende evolutie die steeds manoeuvreert tussen leesbare stripverhalen en een moeilijk te doorgronden tocht door een chaotisch hoofd. Wij blijven deze evolutie geboeid volgen.
