De
Brusselse Botanique koos voor zekerheid om hun clubseizoen op gang
te blazen in de vorm van de IJslandse vaste waarde múm. Deze
lievelingen van het indiewereldje hebben net hun zesde album ‘Sing
Along to Songs You Don’t Know’ uit, een leuk plaatje dat de nieuwe
lijn na ‘Go Go Smear The Poison Ivy‘ verder zet.
IJslanders zijn graag geziene gasten in ons land en zeker wanneer
ze op een podium staan. Dat wil niet zeggen dat we elke band uit
IJsland – en er hebben er hier al véél gestaan – automatisch als
een garantie voor boeiende en sterke muziek moeten beschouwen.
Benni Hemm Hemm bestaat uit een vijftiental
muzikanten, maar beperkt de set up in het kielzog van múm tot vier.
Zowel in hun uitstraling als in hun muzikale aanpak ademt deze band
zijn geboorteland uit. Hun geluid werd opgeluisterd door trombone
en trompet maar werd een afkooksel van betere voorbeelden. De
lyrics waren hoofdzakelijk in hun moedertaal, dus ook daar konden
we al niet echt op letten. Benni Hemm Hemm was verre van slecht
maar vraag ons binnen drie maanden niet meer wat we toen
zagen.
De hoofdact múm maakte gelukkig een meer blijvende
indruk. Waar de band aanvankelijk wat geplaagd werd door de sound –
het was even zoeken om de acht instrumenten goed samen te laten
klinken – kwam de klasse van het uitstekend op elkaar ingespeelde
gezelschap snel boven water.
Buiten het enthousiast onthaalde bisnummer ‘Green Grass of Tunnel’
smeedde múm zijn volledige set samen met songs van de laatste twee
(en dus minder elektronische) platen. Vele songs van ‘Go Go Smear
The Poison Ivy’ kregen een aantal nieuwe elementen mee: een
alternatieve, bijna a capella intro voor ‘A Little Bit, Sometimes’
of een leuke, door elkaar geschudde versie van ‘Dancing Behing My
Eyelids’, dat letterlijk werd uitgeblazen op vier mondharmonica’s
en die typische, zachte múm-elektronica.
De zangeressen (en veel meer dan dat) Hildur en Sigurlaug leken in
rouwstemming met hun lange, zwarte gewaden, al bleek dat slechts
schijn want de energie die de twee dansende dames in de snellere
múm-songs toonden, stuwde de band vooruit. ‘Prophecies And Reversed
Memories’ en zeker het elektronisch gedreven ‘The Smell of Today Is
Sweet Like Breastmilk in the Wind’ toonden een levenslustige band
en brachten de Orangerie in beweging.
Ook aan de andere zijde van múms ritmespectrum vonden we schoonheid
en dit vooral bij de ingetogen songs ‘I Wish I Were a Fish’ maar
vooral ook ‘Blow Your Nose’, dat akelig goed zat en de volgelopen
zaal en anders erg beweeglijke zangeressen even verstomde.
Afgezien van een over-the-top-versie van ‘Sing Along’ vlak voor múm
de bisronde in ging, toonde het IJslandse achttal waarom het nog
steeds over een grote schare fans beschikt en tot de muzikale top
van hun muzikaal topland behoort. Botanique begon het seizoen in
een sprookjessetting en heeft ons tenminste al één avond kunnen
bekoren.
‘Sing Along to Songs You Don’t Know’ is nu uit bij
Konkurrent.
