Het eeuwig aanstormend talent, Steven Dupré, bevestigt eens te meer zijn grote talent met dit tweede deel van Coma. In Dana werkt hij de wereld die hij in Vincent creëerde verder uit en brengt zo zijn personages werkelijk tot leven.
Steven Dupré mag zonder blozen Vlaanderens meest getalenteerde stripmaker genoemd worden. Niemand in Vlaanderen combineert het talent voor scenario en tekenwerk op een dermate knappe manier als deze Antwerpenaar.
In een onmetelijk woud leeft een groep jongeren. Waarom ze daar samen zijn weet niemand en dat is voor Vincent reden genoeg om op onderzoek uit te gaan. Zo leert hij Dana beter kennen, een meisje die ongewild de leidersfiguur van de groep wordt. In dit tweede deel komen ze achter de waarheid en brengt de auteur de eerste Coma-cyclus tot een einde. Dit einde biedt echter voldoende stof voor heel wat volgende delen.
Het ontstaan van Coma lijkt meer op een verhaallijn uit een slechte soapreeks, dan op de creatie van een uitstekende strip. Na zijn jeugdreeksen Wolf (dat momenteel trouwens voor een eerste maal volledig zal uitgegeven worden door de kleine Nederlandse uitgeverij Bee Dee) en Sarah & Robin, kreeg Dupré eind jaren ’90 meer zin in het maken van een stripverhaal voor een volwassen publiek. Ondanks de aanmoedigingen van uitgeverij Standaard (die Sarah & Robin publiceerde) bleek er van een uitgave echter geen sprake. Hierdoor bleven de originelen van Coma lange tijd wegstoffen in een kluis. Eind vorig jaar doorbrak de grote Franse uitgever Glénat echter de impasse en bracht Coma 1 uit in een zeer luxeuze uitvoering, het begin van een bescheiden triomftocht.
De voordelen werden als snel duidelijk: toegang tot de grote Franse afzetmarkt, een efficiëntere marketingmachine en een zeer uitgebreid uitgavenfonds. De reactie van het publiek op Coma was uitermate positief. Vele lezers waren aangenaam verrast wanneer bleek dat het hier niet om een debutant ging, maar om een doorgewinterd auteur, die eveneens zijn sporen in de tekenfilmbranche verdiende. Na amper een vijftal maanden verschijnt nu al het tweede deel van Coma, een derde is gepland voor dit najaar.
Opnieuw vergast Dupré de lezer op een album om je vingers bij af te likken. De tekeningen zijn aantrekkelijk, ogen duidelijk en sleuren je mee in het verhaal. Een verhaal dat trouwens steeds weet te verrassen zonder ongeloofwaardig te worden. In dit tweede deel wordt duidelijk dat Dupré ook een meer realistische tekenstijl beheerst. Het eerste deel leek daarom stilistisch op een overgangsboek tussen de meer cartooneske stijl van Sarah & Robin en het volwassen scenario van Coma. Het best kan je de tekeningen uit dit album dan ook vergelijken met Jan Bosschaert, alhoewel Dupré nergens zijn de eigenheid verliest. Hij heeft met Coma dan ook een strip gemaakt die de charme van het Vlaamse beeldverhaal verenigt met een grote internationale uitstraling.
