Eindejaarslijstje 2019 van Bjorn Weynants

Over het muziekjaar 2019 zal u ons niet snel horen klagen. De volgende tien albums waren wat ons betreft het beste wat het jaar voortbracht.

Jaimie Branch :: Fly Or Die II: Bird Dogs Of Paradise. Het album waarmee trompettiste Branch al het goede van haar debuut niet alleen bevestigde maar meteen ook overtrof. Een album met een boodschap, maar bovenal groovy en swingend.
J.S Ondara :: Tales Of America. Een verhaal als een sprookje. De Keniaan Ondara emigreerde naar het beloofde land dat de VS nog altijd is en levert en passant een debuut af om duimen en vingers bij af te likken.
Mdou Moctar :: Ilana (The Creator). De Nigerese gitarist Mdou Moctar zorgt met dit album voor de meest groovy en opzwepende sounds van het jaar.
Purple Mountains :: Purple Mountains. De comeback van het jaar. Maar wel een die na de zelfmoord van David Berman een paar weken nadien een pakkend grafschrift werd.
Ahmed Ag Kaedy :: Alkaline Kidal. Opgenomen op een oude 8-sporen cassetterecorder evoceert Ag Kaedy de teloorgang van zijn door extremisten bezet thuisland in het noorden van Mali.
James Brandon Lewis :: An UnRuly Manifesto. Saxofonist James Brandon Lewis is al een paar jaar een van de meest beloftevolle nieuwe namen in de jazzscene. Met dit An UnRuly Manifesto levert hij nu een jazzklassieker-in-wording af.
Kate Tempest :: The Book Of Traps And Lessons. In het jaar van de Brexit monstert slam poet Tempest de stand van haar land. Onder invloed van Rick Rubin doet ze dat met een uitgepuurde sound. Een album dat aankomt als een mokerslag.
Sturgill Simpson :: Sound & Fury. Ooit de toekomst van de country, maar dit album is als vloeken in de kerk. Zijn geflipte trip langs overstuurde gitaren, cheesy synths en jaren ‘70 bluesrock bleek een triomftocht.
Jake Xerxes Fussell :: Out Of Sight. Ook op zijn nieuwe album redt Jake Xerxes Fussell weer een reeks oude folksongs van de vergetelheid. Tijdloze schoonheid van pure klasse.
Fontaines D.C. :: Dogrel. Een roedel jonge wolven zorgt momenteel voor een hausse in de (post-)punkscene op de Britse eilanden. Het uit Dublin afkomstige vijftal Fontaines D.C. weet op hun debuut punk, poëzie en Ierse tradities tot een onweerstaanbaar geheel te smelten.