Op de tonen van Morricone’s "Once Upon A Time In The West" rent Hard-Fi het podium op, Richard Archer brult "Hello Werchter", vraagt ons in de handjes te klappen en gooit met "Middle Eastern Holiday" een eerste lap aanstekelijke danspunkpop de Marquee in.
U bent aanvankelijk wat beduusd, maar laat zich gewillig inpakken door het enthousiasme, de overgave en de uitstekende songs van Hard-Fi. Zelfs relatief onbekende deunen als "Better Do Better" en "Tied Up Too Tight" hebben genoeg hooks en meezingbaarheid in huis om een klein feestje in gang te krijgen. De groep blijft ons intussen aansporen om de hands in the air te gooien en mee te klappen. Zo’n dingen helpen om de sfeer op te bouwen.
Een stevige dub-versie van "Seven Nation Army" zaait wat verwarring: geen ’tuuu tududu tuduu duu’ om mee te brullen, maar een flink omgebouwde cover. Het lijkt wel een Hard-Fi-nummer waarop de bekende tekst geplakt is: dat noemen wij nu eens coveren met visie.
De Marquee gaat lustig verder uit zijn dak op "Cash Machine", "Hard To Beat", "Stars Of CCTV" en "Living For The Weekend". Wij noteren hoogtepunt na hoogtepunt. Archer blijft het publiek onvermoeibaar opjutten en wij zien de dansende massa bij elk nummer verder uitdijen.
Dat het publiek net niet helemaal ontploft (Remember Franz Ferdinand twee jaar geleden), heeft wellicht deels te maken met de verschroeiende hitte, maar vooral veel met een gebrek aan airplay en Afrekeninghits. Een eigen geluid heeft de groep al, maar we noteerden ook voldoende variatie in de songs en genoeg inventiviteit om nog lang te kunnen boeien.
Met een set vol relatief onbekend werk de vlam in de pan krijgen: het is weinigen gegeven. Hard-Fi heeft alles in zich om een nieuw Blur te worden: gevarieerdere songs dan Kaiser Chiefs of Franz Ferdinand, meer energie en zin voor ambiance dan Bloc Party. Afgaande op de verbetenheid waarmee ze op het podium staan, zullen deze jongens niet rusten voor we met zijn allen aan hun voeten liggen. Zolang het uitstekende songs en optredens blijft opleveren, hoort u ons allerminst klagen (en blijven we uit eigenbelang nog even rechtstaan).
