TRIX, Antwerpen, 13 maart 2011
Al veel goede dingen hadden we er over gehoord, de livereputatie
van The Decemberists. Neem daar nog eens het feit bij dat ze met
‘The King Is Dead’ een plaat hebben afgeleverd die ongetwijfeld in
eindejaarslijstjes van diverse pluimage zal opduiken en u hebt vast
al door dat we heel erg uitkeken naar hun doortocht in TRIX.
De indiefolk van Blind Pilot mocht de avond
openen: frisse songs, een enthousiast ogende band en een
gastoptreden van de gitaristen van The Decemberists bewezen de
perfecte voorbereiding voor de daaropvolgende tour de
force van het hoofdprogramma. Niet minder dan twee uur
bezetten de leden van The Decemberists het podium met een setlist
die, ondanks het feit dat ze zich concentreerden op hun laatste
album, meanderde door hun stijlen en onderwerpen maar nooit het
eindpunt uit het oog verloor. Het begin van de set bestond
grotendeels uit de folky, meer mainstream americana van ‘The King
Is Dead’ waarna ‘The Soldiering Life’ de perfecte overgang vormde
naar de meer bombastische, theatrale verhalende songs die
‘Picaresque’ en ‘The Crane Wife’ tekenden. Met een indrukwekkende
opvoering van ‘The Crane Wife 1 &2’ en ‘The Crane Wife 3’
sluiten ze het sterkste deel van deze set af.
Colin Meloy – de frontman van The Decemberists – ziet er misschien
uit als een saaie kantoorslaaf, maar het is een tijdje geleden dat
we een frontman nog zo entertainend vonden. Zijn mopjes klinken op
geen enkel moment geforceerd en het feit dat hij de moeite had
gedaan om te grasduinen door de geschiedenis van Antwerpen vinden
we alvast zeer aandoenlijk. De manier waarop hij het publiek
probeerde aan te zetten tot een grote samenzang in ’16 Military
Wives’ en ook dat uiteindelijk in één grote mop liet uitlopen,
voegde heel wat meerwaarde toe aan het sowieso al erg intense en
perfect geconstrueerde optreden.
De eerste bis bracht het prachtige ‘Eli The Barrowman’ (waarin
Meloy zich even van tekst vergiste maar dat werd perfect opgevangen
door Jenny Conlee). ‘The Mariner’s Revenge’ vormde een van de meest
entertainende performances van een nummer die we al hebben gezien.
Als een goed geoliede machine voerde de band het verhaal van de
song op, onderwijl geen enkele noot missend en het publiek
opzwepend tot we met z’n allen stonden te schreeuwen op het einde.
Verrassend genoeg kwamen The Decemberists nog een keertje terug, om
het prachtige ‘June Hymn’ op te voeren.
Intens, mooi, juist en zeer entertainend. Ons ziet u alvast terug
als ze ooit nog in België belanden!
