Fred de Heij gaat resoluut voor pulp. Met het nieuwe magazine Pulpman wil hij de kwaliteitspulp in stripvorm weer naar de voorgrond halen. Wij keurden het eerste nummer.
Het stripverhaal kent een kleurrijke geschiedenis als pulpgenre. Titels als Amazing Fantasy en Detective Comics stammen uit een tijd toen strips nog ongegeneerd de kaart van de eenvoudige verstrooiing kozen. Tegenwoordig wordt de strip veel vaker als een medium voor kinderen gezien. De reactie daarop is dan ook het verschijnen van complexe en literaire graphic novels die vooral willen aantonen dat strips ernstig willen en moeten genomen worden. Fred de Heij wil met Pulpman nu terug naar die tijd waarin pulp nog ongegeneerd pulp kon zijn. Een tijd waarin de term pulp nog geen kwaliteitsoordeel inhield.
Fred de Heij heeft de laatste jaren via uitgeverij Xtra een uitlaatklep gevonden na jaren van werken in de marge. Zijn magazine Filo was één van de eerste uitgaven van de Nederlandse small press-golf van de jaren negentig. De verhalen uit die publicaties werden door Xtra gebundeld in het bizarre Afgezaagd. De Heij tekent vaak erotisch werk en ook die verhalen staan nu samen in Een Net Meisje en Spaanders. Zijn werk balanceert vaak op de grens van mysterie, porno en horror. Nochtans tekent hij in een klassieke stijl die regelmatig Jean Giraud in herinnering brengt. De Heij vult het leeuwedeel van dit eerste nummer zelf met strips en ook met tal van tekstbijdragen over zijn persoonlijke geschiedenis van de pulpverhalen. De Schuilplaats is het eerste deel van een intrigerend mysterieverhaal waarin voldoende belofte schuilt om te doen uitkijken naar het vervolg. In de andere bijdragen overheerst vaker de typische zwarte humor van de Heij en in het laatste verhaal Biechten toont hij zijn erotische gelaat. Telkens overtuigt hij helemaal met prachtig klassiek zwart-wit tekenwerk. Deze eerste Pulpman bevat zelfs een erg geslaagd dierenverhaal van de Heij. Het toont ’s mans polyvalentie als stripmaker.
Bij de andere medewerkers zitten Daniël Rosseels (van wie deze maand ook de illustratiebundel Front bij Xtra verschijnt) en Ben Vranken. Rosseels’ bijdrage op scenario van Gerard Leysens is een lugubere vertelling, terwijl Vranken met het lichtvoetige Het Danspaleis voor het welkome tegengewicht zorgt.
Deze eerste uitgave van wat een zeswekelijks magazine moet worden, werkt vele vooroordelen vakkundig weg. Knappe korte vertellingen van talentvolle makers in een goed geprijsde uitgave maken van deze Pulpman zeker de moeite. Toch blijft bij ons de twijfel knagen over het precieze opzet. De Heij kiest heel expliciet voor de pulp-invalshoek, waardoor een groot publiek vast en zeker zal afhaken. De inhoud van dit eerste nummer verdient alvast veel meer.
