Om de vijftiende verjaardag van de Vrije Vlucht-collectie te vieren, bracht Dupuis dit jaar elke maand een nieuw album uit. Alle grote namen van de afgelopen jaren gaven present en enkele nieuwelingen debuteerden in de reeks met ware voltreffers. Ook sterkhouder van het eerste uur Cosey kon dus niet op het appèl ontbreken.
In Een huis van Frank L. Wright verzamelde Cosey vier kortverhalen over de liefde: een oude man die een jeugdvriendinnetje opnieuw ontmoet, een student die een bekende schrijfster opzoekt,…. Eenvoudige verhalen met een eenvoudige uitwerking, de grootste kracht van de Zwitser zat altijd al in de sfeerschepping, de manier waarop personages naar elkaar kijken en net niets doen of zeggen.
Cosey opent sterk met het verhaaltje de kleine roze tulp waarin een vakantieliefde na jaren terug wordt aangewakkerd. Met dezelfde spelletjes, dezelfde blikken waarschijnlijk als zoveel jaar geleden, beleven twee oudjes wat ze al die tijd vergeten waren. Cosey brengt het verhaal met een warme humor en een uiteindelijk onverwachte ontknoping.
Verrassend is ook de draai die Only Love Can Break A Heart neemt. De schrijver laat het verhaaltje van een tienerjongen die er een dagje op uit trekt met de grootmoeder van zijn beste vriend in het laatste plaatje een grimmige keer nemen. Hij suggereert veel, maar laat vooral veel vragen open. Het is anders dan de al te evidente verhalen die we laatst van hem kregen.
Het eiland is afsluitend een vrij oppervlakkig verhaal over een oude zeebonk die ooit met zijn vriendinnetje auto’s ging stelen. Het is vooral een aanleiding voor Cosey om de striphelden van zijn jeugd even te eren: Baard en Kale, Jerry Spring, Lucky Luke en Buck Danny zijn maar enkele van de covers die op een paginagrote prent worden geciteerd.
Er valt wat zuur te doen over de gemakzucht waarmee Cosey voor zijn bijdrage aan vijftien jaar Vrije Vlucht gewoon eens diep in zijn schuif tussendoortjes tastte. Maar daar moeten ze zich bij uitgeverij Dupuis maar druk om maken. Een huis van Frank L. Wright voert ons immers terug naar een periode dat Cosey de grenzen van de meligheid nog niet ver voorbij was. Misschien kan het ook voor hem dienen als een wake-up call om eindelijk nog eens werk te maken van zijn verhalen.
