De Nederlandse stripwinkel annex uitgeverij Silvester bouwt verder aan een gevarieerd stripfonds. Met Cañari verwelkomen ze nu één van de zovele reeksen van bezige bij Crisse. Deze keer kiest die voor een verhaal dat zich afspeelt op het Amerikaanse continent, vlak voor de inval van de conquistadores.
Nu Talent zich veilig en wel in een vrieskast lijkt te hebben opgeborgen, springen verschillende uitgeverijen in de leemte die achterblijft. De liefhebbers van flitsende fantasy en snelle actie hoeven dus geenszins te wanhopen. Integendeel, Cañari scoort meteen al dankzij de verpakking. Een stevige hardcover met deels matte, deels glanzende kaft en mooi papier dat de felle kleuren goed tot hun recht doet komen. Silvester koos met Cañari ook voor een reeks in drie delen, wat het voordeel biedt dat de lezer binnen afzienbare tijd een volledig verhaal in handen houdt.
Het verhaal begint en eindigt met een korte passage in de huidige tijd. Een groepje vrienden gaat op surfuitstap in Mexico. Voorlopig is de band met het hoofdverhaal nog niet prijsgegeven. In dat hoofdverhaal is Cañari de heldin. Ze is de oudste dochter van Xilopec. Wanneer ze een broertje kwijtraakt en haar zusje een gouden offer van de goden steelt, gaat de bal aan het rollen. Xilopec draagt Cañari op haar broer terug te vinden en een manier te vinden om de goden opnieuw gunstig te stemmen. De gestolen armband blijkt over magische kwaliteiten te beschikken en Cañari en co komen terecht tussen mystieke boswezens en een pratende zwarte panter, en stappen zonder het te merken over van tijdperk naar tijdperk. Het valt met andere woorden nogal op dat er iets aan de hand is.
Sinds het vijfdelige Het Kristallen Zwaard (scenario van Goupil) is de ster van Crisse (pseudoniem van Didier Chrispeels) naar de top van de stripwereld gestegen. Sindsdien creeërde hij onder meer de wereld van Kookaburra, met tal van succesvolle reeksen en ook Atalante, over de oude godenwereld. Meer en meer legt hij zich echter toe op het schrijven van scenario’s, waarvan deze Cañari kan getuigen. Door zijn keuze voor flashy tekenwerk en voortdenderende scenario’s bleef de inhoud nogal eens achterwege in zijn eerdere werk, en hield Crisse het wat al te vaak bij gebakken lucht. In Cañari is hier niets van te merken, het scenario roept voldoende vragen op om de spanning voor het tweede deel er goed in te houden.
Voor dit album werkt Crisse samen met de Argentijnse tekenaar Carlos Meglia. Hij maakte zijn Nederlandstalige debuut met Irish Coffee (scenario van Carlos Trillo). Sindsdien tekende hij op internationaal vlak een hele resem strips. Ook in de Amerikaanse comics heeft hij een voetje tussen de deur met werk voor onder meer Superman. Door de jaren heen is zijn werk geëvolueerd naar een stijl die dicht aanleunt bij een Disney-tekenfilm. Heel vloeiende kleuren en de quasi-onzichtbare lijnvoering zorgen daar mee voor. De felle en heldere kleuren passen perfect bij de exotische setting, maar hebben wel enige gewenning van de lezer nodig. Met De Gouden Tranen hebben Crisse en Meglia een verdienstelijk eerste deel gemaakt, waarbij de volgende delen zullen bepalen of Cañari herinnerd zal worden of beperkt blijft tot fantasy van dertien in een dozijn.
