De Ondergang van Amsterdam (Van Driel)

“Het is tijd voor een nieuwe Van Driel.” spookte onlangs nog door ons hoofd en nu is het album er. De Ondergang van Amsterdam is tegelijk typisch en vernieuwend.

Guido Van Driel mogen we met recht en reden de enige stripromancier in Nederland noemen. Hij werkt steevast in het formaat van de zogenaamde graphic novel, en schuwt nooit een gewaagd thema. Ook verhaaltechnisch durft hij bij elk nieuw album andere dingen uit te proberen. In 1994 debuteerde hij met het bevreemdende Vis aan de Wand, waarvoor hij meteen de Stripschapprijs ontving.

Van Driel liet surrealisme toe in zijn verhalen. Heel wat striplezers werden afgeschrikft door die suggestieve stijl, waarin niet elke vraag zo nodig een antwoord diende te krijgen. Om Mekaar in Dokkum (2004), zijn vorige album, werd met lof overladen en geldt als zijn magnum opus. De verwachtingen voor De Ondergang van Amsterdam waren dan ook hooggespannen.

Wie een tweede Om Mekaar in Dokkum verwacht, is er aan voor de moeite. Het verhaal is heel wat lichter van aard en draait eigenlijk om slechts twee personages, Titus en Robuuste Robbie. Beide werken in dienst van een aannemer in een historisch pand in Amsterdam. Titus is bij een bezoek aan het Rijksmuseum gefascineerd geraakt door een doek van Rembrandt waarop Jeremiah treurt over de ondergang van zijn stad Jeruzalem. Titus kan zich bij dit treuren niets voorstellen Wanneer Robbie hem vertelt dat hij ervan overtuigd is dat Amsterdam door de zee overspoeld zal worden, raakt Titus hierdoor van zijn stuk en dwaalt hij ’s nachts door de stad. Hij gaat de confrontatie aan met deze angst voor de ondergang van zijn stad. Jeremiahs angsten komen zo wel erg dichtbij.

Het overgrote deel van het album wordt ingenomen door Titus’ hallucinante dooltocht door Amsterdam, waarbij realiteit en inbeelding gaandeweg met elkaar lijken te versmelten. Van Driel kan hier het maximum halen uit zijn geschilderde stijl die heel wat ruimte laat voor nuance en vrije interpretatie. Het scenario is ditmaal in tegenstelling tot zijn voorganger niet van een complexe structuur, Van Driel geeft nu de voorrang aan de sfeer, de stad als personage.

De Ondergang van Amsterdam ontstond vanuit een vraag van het tijdschrift Vrij Nederland om en bijdrage te maken ter gelegenheid van het Rembrandt-jaar. De twee korte antwoorden op die vraag heeft Van Driel verder uitgewerkt tot het uiteindelijke album dat nu verschenen is. Hij blijft een auteur die steeds nieuwe wegen inslaat en geen doorslagjes van eerdere succesnummers schrijft. Dit maakt het uitermate boeiend om hem doorheen te zijn oeuvre volgen. Wat ons betreft heeft Guido Van Driel de hooggespannen verwachtingen dus alleszins ingelost met deze korte graphic novel die verrast en verwondert.

Van Driel
http://www.oogenblik.nl
http://www.oogenblik.nl

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

aanraders

Pierre Hadot :: De Sluier van Isis

Lang voordat het opnieuw populair was om de (Grieks-)Romeinse...

Francesca Stavrakopoulou :: God, een anatomisch onderzoek

Volgens rabbijn David J. Wolpe en ongetwijfeld vele anderen,...

Geert Buelens :: Wat we toen al wisten – De vergeten groene geschiedenis van 1972

Zijn de wonderen de wereld uit? Niet als Geert...

Paul Verhaeghe :: Onbehagen

Verklaren dat het huidig tijdsgewricht getekend wordt door zowel...

Jan Hertoghs :: Alles voor de Kempen

In Alles voor de Kempen schetst Jan Hertoghs een...

verwant

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in