Van het speelse Vehicles & Animals over het mainstream Tourist naar zijn nieuwste worp Beyond The Neighbourhood: ooit was Athlete een pittig pop/rockgroepje, tegenwoordig klinken de Britten vlak en voorspelbaar op plaat. Kunnen ze live die vrijmoedige charme herontdekken?
Met Vehicles & Animals maakte Athlete naam in de indie-scene: de mix van aanstekelijke gitaarmelodieeën en electro-elementen bracht een nieuw geluid aan de oppervlakte. Die kenmerkende sound werd deels verlaten op Tourist, een toegankelijke en aangename plaat die dankzij "Wires" ook mainstreampopulariteit verwierf.
Athletes oninteressante derde album was minder bekoorlijk. Afgegaan op de teleurstelling die Beyond The Neighbourhood bij ons teweegbracht, beloofde het concert dan ook een ongeïnspireerde boel te worden. Maar de nieuwe liedjes werden in het verfrissende badwater van de vroegere Athlete gedoopt, waardoor het concert een glimlach op ieders gezicht toverde en de harten wist te beroeren.
Een halfvol Depot en een voorprogramma dat zijn kat stuurt: een jong groepje zou er niet blij van worden. Maar dat Athlete geen nieuwkomer meer is — de band bastaat intussen al acht jaar — hoorden we al op Beyond The Neighbourhood: niet langer vernieuwend en fris, maar zo berekend als U2 en zo kleurloos als een rottende peer.
Concertopener "Tokyo" is daarvan het schoolvoorbeeld: haastig en flauw. Wanneer zanger Joel Pott vervolgens de eerste tonen van "You Got The Style" aanzet ("Oh no, gone and put my foot in it again"), gevolgd door het betoverende "Tourist" ("Just wanna be with you, my baby"), wordt nogmaals de sterkte van het oudere werk in de verf gezet: het jeugdige enthousiasme van Vehicles & Animals en het sentiment met mate van Tourist.
Nieuwe songs als "Hurricane" en "Best Not To Think About It" raken live meer dan op plaat, maar dat is vooral te danken aan het charisma van Pott en de passie van de andere muzikanten. De zanger vindt het perfecte evenwicht tussen egotrippende frontman en introverte kunstenaar: het enem moment beweegt hij het volledige publiek tot meeklappen, het andere krijgt hij hem muisstil. Ook de rest van de band weet zijn passie over te dragen, grapjes en jamsessies zijn nooit ver weg.
Terwijl hitje "Half Light" en breakthrough-single "Westside" voorspelbare hoogtepunten zijn, wordt afsluiter "Shake Those Windows", voorafgegaan door het ontroerende "Wires", het absolute moment suprême van de avond: "just let yourself go", klinkt het. Net de woorden die Athlete best ook zelf in de praktijk omzet.
Want na dit smakelijke optreden is het duidelijk: Athlete has got the style. Maar die mag niet lijden onder vooruitgangsdrang. De kenmerkende levendigheid hoeft niet te worden vervangen door wannabe-volwassenheid, zoals op Beyond The Neighbourhood. Van zijn volgende plaat verwachten we dan ook niets minder dan de stevige dosis pit die dit optreden wél geweldig maakte.
