Dag 1
Net zoals elk jaar staat in Duitsland Rock Am Ring aan de start van het festivalseizoen, drie dagen rockmuziek op het racecircuit in Nürburg. Ook dit jaar loopt de Nürburgring weer vol met 90.000 fans per dag die komen genieten van onder andere Foo Fighters, Kings of Leon, Papa Roach, Yungblud en Die Toten Hosen. Een kleine 400 km daar vandaan, in Neurenberg, vind je dezelfde line-up en rocksfeer op Rock Im Park, het eeneiige tweelingbroertje van Rock Am Ring.
YUNGBLUD @ Utopia Stage
Dat Yungblud vastberaden was om een goede show neer te zetten, was zeer duidelijk. Vijf minuten voor de geplande aanvang stond hij al te springen op de mainstage. Starten deden we met het melodramatische “The Funeral”. De setlist was strategisch opgebouwd, dat zagen we heel duidelijk aan de dynamiek het publiek. Waar zich in het begin overal mini moshpits vormden, ontstond er later in de set één gigantische variant in het midden van het publiek. Tijdens “Sex Not Violence” ging echt iedereen lekker los. Van het begin tot het einde had Yungblud iedereen in zijn hypnose.
Limp Bizkit @ Utopia Stage
Limp Bizkit, de über-Amerikaanse rockgroep die het populairst was tijdens de jaren 90 en begin 2000, brengt zijn gekende mix van rock, metal en rap.
Tijdens deze Europese tour was het telkens weer een raadsel in wat voor outfit Fred Durst op het podium zou verschijnen. Dit keer mochten we hem verwelkomen met een krullige grijze pruik op. We hadden hem haast niet herkend, tot we de gekende woorden “We came to party like it was 1999” uit de speakers hoorden komen. De sfeer zat meteen goed met “Hotdog” en het leek alsof het feestje goed vertrokken was. Helaas was niets minder waar. Het geluidssysteem begaf het na twee minuten. Een paar ongemakkelijke minuten later maakte Limp Bizkit dit meer dan goed door al hun grootste hits onze richting uit te gooien. Plankgas! Met nummers als “Livin It Up” en “My way” zaten we middenin de energieke set. Die werd enkel onderbroken wanneer Dj Lethal het begin van “Behind Blue Eyes” inzette, voor een emotioneel meezingmomentje met het hele publiek.
Rise Against @ Utopia Stage
Rise Against mochten we een kwartier later dan gepland mogen verwelkomen. De band stond per vergissing op Rock Im Park in Neurenberg, in plaats van op de Nürburgring. Oeps. Als goedmakertje kregen we meteen twee hits voorgeschoteld, “Ready To Fall” en “The Good Left Undone”. Jammer genoeg was het wel hoorbaar dat het geluid nog niet volledig afgestemd was. Een geëmotioneerde Tim Mcllrath bedankte het publiek, en dat schreeuwde “Give It All” luidkeels mee als antwoord.
Foo Fighters @ Utopia Stage
Dé afsluiter van dag één was Foo Fighters. De band kwam zijn gloednieuwe album voorstellen aan het Duitse publiek. Niet gedacht dat de band zo snel opnieuw op het podium zou staan, en toch waren ze daar, op dezelfde dag dat But Here We Are uitkwam, al was het wel gek om de band te zien opkomen zonder Taylor Hawkins.
Wanneer Dave Grohl “Times Like These” inzette en zijn microfoon naar het publiek draaide, zong iedereen mee. Dat er emotie was, was ook zeer duidelijk aan de lichaamstaal van Grohl. Echt iets vertellen over Hawkins deed hij echter niet, enkel “Aurora”, het lievelingsnummer van de drummer, werd aan hem opgedragen.
Het einde van de ene drummer betekent wel het begin van een andere, in dit geval Josh Freese. We kregen een paar throwbacks naar zijn vorige carrière met stukjes van Nine Inch Nails en Devo. Zelf wou hij de spotlight niet te veel stelen, maar door zijn drumsolo tijdens “Breakout” werd wel zeer duidelijk wat voor een goede drummer hij is.
Een nieuwe setup voor Foo Fighters dus met op gepaste momenten ruimte voor rouw, maar vooral een band die toont dat ze er nog steeds staan.
Dag 2
Net zoals dag één in ons geheugen en onze huid gebrand staat, schijnt het zonnetje weer op al de gezichten die klaar staan voor dag twee. Ook vandaag worden we weer verwend met een arsenaal aan goede bands. Incubus, Tenacious D, Papa Roach, Kings of Leon, Evanescence, voor ieder wat wils dus.
Blond @ Utopia Stage
Sommige zouden misschien denken dat ze nog aan het dromen waren door de feeërieke verschijning van de drie bandleden. Als dat het geval was, werden we zeker gewekt door hun funky Indische popsongs. Terwijl sommige festivalgangers nog in dromenland waren op de camping, slaagde Nina, Lotta en Johann er toch in om het publiek mee op hun idyllische rondreis te nemen. Fijn om te zien, maar maak ons toch maar snel wakker voor het volgende.
Hollywood Undead @ Mandora Stage
En of dat Hollywood Undead ons heeft gewekt! De heerlijke combinatie van rap en rock maakte dat het publiek van aan de Mandora Stage tot de eetkraampjes klaarstond om luidkeels mee te zingen. Hollywood Undead geeft ons verschillende vocalisten met elk hun eigen kwaliteiten. Dit zorgde voor een zeer energieke show met voldoende meezingers – niet gek, als je kijkt naar het tempo waarop ze nieuwe songs uitbrengen. Wie weet krijgen ze volgend jaar wel een plekje op de Utopia Stage?
Incubus @ Utopia Stage
De Amerikaanse band afkomstig uit Calabasas, California was vooral heel populair tijdens de eeuwovergang. Dit wekt natuurlijk wat verwachtingen op. Jammer genoeg werden die niet snel ingelost. De set kwam best traag op gang, en moest het vooral hebben van covers zoals hun versie van “Come Together” van The Beatles. Verderop in de set werd er ook nog een stukje “Riders On The Storm” van The Doors gemixt in “Are You In”. Afsluiten deden we met “Drive”, dé monsterhit uit hun repertoire, en wàt werd dit lied luidkeels meegeleefd door het publiek. Een zoekend begin dus, maar de manier waarop Brandon Boyd ervan genoot op het podium te staan, bleek zeer aanstekelijk te werken.
Tenacious D @ Utopia Stage
Bij avondval was het aan Jack Black en Kyle Gass om het publiek te entertainen. Tenacious D kennen we vooral van hun humoristische lyrics en de mix van rock en akoestische folk. Vanaf de eerste song, “Kickapoo”, repte iedereen woord voor woord mee. Als surprise act kwam Amy Lee, zangeres van Evanescence, twee nummers meezingen. Door haar inbreng zorgdene “Kyle Quit The Band” en “Lee” voor een frisse wind. Niet veel later mochten we ook de duivel verwelkomen. Een zeer gevarieerde show, waar iedereen van begin tot het einde van heeft genoten.
Papa Roach @ Mandora Stage
Wie nog steed in dromenland zat, was er nu wel snel uit. Met “Kill The Noise” was het hele publiek instant wakker. Niet alleen zij hadden er zin in, maar Jacoby Shaddix zichtbaar ook, en dat leverde een krachtige set op met een arsenaal aan hits en af en toe een ludieke cover. Zo kregen we niet alleen “Firestarter” van The Prodigy maar ook “Still D.R.E” als intro voor “Swerve”, dat ze samen met Hollywood Undead brachten. Hard meerocken was dan ook de enige optie voor iedereen die hier stond.
Kings Of Leon @ Utopia Stage
De mannen van Kings Of Leon kregen de eer om dag twee van het festival af te sluiten, met bovendien hun laatste show van deze tour. Tijdens de set werden we verwend met acht nummers van hun succesalbum Only By The Night, begeleid door een prachtige lichtshow. Ondertussen babbelde Caleb Followill, onverwacht spraakzaam, de hits aan elkaar.
Het tempo van de set ging wat op en neer, tot het langverwachte “Use Somebody” weerklonk en door iedereen luidkeels werd meegekweeld. Eindigen deden ze uiteraard met monsterhit “Sex On Fire” – bij Kings Of Leon wéét je wat te verwachten.
Evanescence @ Mandora Stage
De special late night act was weggelegd voor Evanescence. De lichtshow die de band had voorzien, kwam spectaculair tot zijn recht in de donkere nacht. De set was een mooie afwisseling van krachtige liedjes en af en toe een rustiger nummer met pianowerk. Om het af te maken, kwam Jacoby Shaddix van Papa Roach zijn deel van de deal na door in “Bring Me To Life” de mannelijke vocals op zich te nemen.
Dag 3
Voor je het goed beseft, breekt de laatste dag alweer aan. “Zondag rustdag” was hier echter niet van toepassing. Op onze laatste dag mochten we heerlijk meerocken met onder andere Sum 41, Turnstile, Machine Gun Kelly, Bring Me The Horizon en nog vele anderen. Zondag zou zich in elk geval even hard laten gelden als de andere twee dagen.
Sum 41 @ Utopia Stage
Een uur lang werden we omvergeblazen door Sum 41. De ene hit na de andere was de ideale brandstof voor mosh- en circlepits. Het was zeer duidelijk dat iedereen aan de lippen van zanger Derek Whibley hing. Was dat niet voldoende, dan waren het wel de gitaarsolo’s van Dave Baksh. Helaas kondigde de Canadese band eerder dit jaar aan dat er nog een laatste album zal uitkomen, gevolgd door een tour, en dat ze het dan voor bekeken houden. Wij hebben in ieder geval nog eens goed genoten.
Turnstile @ Utopia Stage
Turnstile begint altijd met een vast openingsnummer, en ook dit keer stelde de band niet teleur met “MYSTERY”. Turnstile is heel snel gegroeid, waardoor de opkomst van het publiek in verhouding best weinig was. Sommige artiesten zouden zich misschien van hun melk laten brengen, maar dat was voor zanger Brendan Yates, een bom op het podium, duidelijk niet het geval. Wat een energie: Yates sprint al zingend van links naar rechts en maakt ook als eerste artiest gebruik van het kleine opstapje voor de main stage om zo dichter bij het publiek te geraken. We zijn ervan overtuigd dat de mannen van Turnstile er heel wat nieuwe Duitse fans hebben bijgekregen na hun passage op RAR.
Machine Gun Kelly @ Utopia Stage
Bij MGK is het heel duidelijk wit of zwart, je houdt ervan of je moet hem totaal niet. Op de Nürburgring werd hij duidelijk met open armen ontvangen. Met zijn haren in megapieken en zijn zilveren pakje stond Machine Gun Kelly iets te vroeg op het podium, klaar om gas te geven. Iets later in de set riep hij Oli Sykes van Bring Me The Horizon mee op het podium om iedereen te overdonderen met hun versie van “Maybe”. Kelly was niet alleen bezig met het instrumentale, maar ook zeker met zijn publiek. Van handje klappen tot springen kregen we geen seconde om op adem te komen. Om de adem bij de fans helemaal weg te nemen, klom hij tijdens “My Ex’s Best Friend” naast het publiek omhoog op een bar om zo in zijn eentje naar de prachtige zonsondergang te kijken.
Bring Me The Horizon @ Mandora Stage
Het allerlaatste concert van het festival schiet pas uit de startblokken om middernacht. Wie verwacht dat iedereen tegen dan uitgeput zou zijn, heeft het goed mis. Massa’s mensen stonden nog klaar voor Oli Sykes en zijn band. De spanning werd mooi opgebouwd door een introvideo over een kwaadaardige cyborg die heel de show aaneen rijgt met een spooky vibe, waarop de Britten van start gingen met hun nieuwe song “AmEN”. Niet alleen muzikaal stonden de mannen van Bring Me The Horizon sterk, maar ook qua spektakel. Het decor, de lichtshow en al het vuur maakte het totale plaatje voor iedereen adembenemend.
