“Wie kan zeggen dat hij hier twee keer op twee weken kan staan?” Zwangere Guy dus. Twee weken nadat hij met Stikstof Trix plat speelde, mocht hij eindelijk die lang uitgestelde soloshow afwerken. Dat ging zo:
Eigenlijk is een maandag geen dag om Zwangere Guy te zien. Zwangere Guy ademt weekend, feesten, energie met de G-U-Y. Op maandag blazen we uit van de eerste nieuwe werkdag. Op maandag willen we in de zetel hangen, desnoods – als het écht moet – voor de televisie. Maar deze maandag is er Zwangere Guy, en dus staan we in Trix. Het blijkt een uitstekende dag voor een portie hiphop, die begint met de rapper die als een duiveltje uit een doosje het podium komt opgestuiterd. Meteen laat Gorik van Oudheusden horen waarom hij de Belgische hiphop zo vlot naar zijn hand kon zetten. Het is dat mitrailleur-stukje in “Brussels State Of Mind”, vroeg in de set, dat virtuoos met de spierballen rollen is. “En toch heb ik de scherpste pen”, besluit hij; dat van de scherpste tong had hij net alvast even – ahum – scherpgesteld.
Dat razendsnel ratelen, dat goochelen met woorden, het is één deel van de verklaring waarom ZG drie jaar geleden zo genre-overstijgend ontplofte. De rest is het verhaal waarmee de rapper langzamerhand het voetlicht opzocht: een hard en verwaarloosd opgroeien, zelfredzaamheid, de finale wederopstanding dankzij de hiphop. Hij lost het vanavond mondjesmaat, met al vroeg in de set de dubbelslag “Beter Leven”/”Gorik Pt. 1”. Het zijn rauwe nummers, waarin die jeugd en alle gevoelens daaromtrent onverbloemd worden uitgespuwd, over niet meer dan een kale beat en pianolijn. Je ziet hoe elk woord wel bij iemand in het publiek doel treft; als het geen herkenning is, dan wel inleving. “Grijze zone” wordt nadien helemaal uitgekleed tot kale essentie: “ma vie c’est comme une chienne, maar zal ze altijd buitenlaten / Want een mens dat niet vrij rondloopt leeft benauwd of telt zijn dagen”.
Want zo zwaar het verleden dat van Oudheusden met zich meezeult, zo hard feest hij het ook met plezier van zich af. Nu we dat uit ons systeem hebben, trekt hij de pret op gang. Dollen met een fan in een rolstoel – hij mag de rest van het concert van op het podium zien – wordt speels afgesloten met “Motherfucker? Ah shit, ik had beloofd mijn fans niet meer uit te schelden.” Het een-tweetje “Waarom”/”Daarom” nadien, sleurt de muziek vervolgens bruter terrein op. Aankondiging: “Guy, waarom hebt ge zo’n dwaze naam? Ik dacht dat het toch niet zou lukken. En nu sta ik hier.”
Nu staat hij hier, en is de vraag “Wie is Guy?” al lang overbodig. De song met die titel, drijvend op spookachtige synths, is verbale spielerei, het signaal voor het publiek om los te komen. De moshpit springt, de moshpit kolkt; als muziek niet fysiek is, bestaat ze niet. “Ik hoop dat ge een goeie mutuel hebt”, grijnst van Oudheusden. De sloop van Trix begint.
“Probleem” is ophitsende gangstarap, Brussels-style; braggadocio, postcode pride, hevige beats. En het kan nog heviger. “Guttergang” heeft echo’s van TC Matic, maar vooral van Death Grips: beats die vallen als betonblokken, ongebreidelde agressie. En een glasheldere anti-racistische boodschap, dat ook. Hoe gevaarlijk van Oudheusden er in het juiste licht kan uitzien, des te harder klopt het hart op de juiste plek. Zo hard, dat hij het in de bissen nog eens herneemt – “ik kan dat, ik bepaal dat” – samen met publieksfavoriet “R.A.F. (Rien à foutre)”. Het publiek mag ondertussen loosgaan in circle pits en wall of deaths, zolang er maar niet wordt stilgestaan. Desnoods smijt je er een ninetiespastiche op de beat van Wes’ “Alane” tussen en noem je dat “Zwangere Guy is zo high”; een weekend kun je gemakkelijk met één dag verlengen, zeker als je van Oudheusden heet – hij bepaalt dat.
En daarmee is de vraag “Wie is Guy?” nu wel afdoende beantwoord. Dat hij een maand gestopt is met drinken, bekende van Oudheusden ergens halverwege. “Ik ben erg verslavingsgevoelig, maar ik wil er maar één overhouden: dit, zoveel mogelijk rappen”. Afgaand op de seismische activiteiten aan de Noordersingel op een doordeweekse maandagavond zal hem dat nog wel even lukken.
