En zo kwam de bevrijding. Met een concertagenda die nog altijd behoorlijk leeg is, maar wel net op tijd voor Stromae. Na zeven jaar stilte moest ook hij iets van zich afschudden, en afgaand op het try-outconcert van dinsdag is dat gelukt.
“Putain de maladie!” Stromae schreeuwt het meteen in de korte opener “Invaincue” uit. Want zo was het wel geweest. Van aan de zijlijn leek het dan wel alsof Stromae net voor de werelddominantie achteruit van de duikplank was gestapt, eigenlijk was het bittere noodzaak. Het moet een combinatie van burn-out, zware psychische bijwerkingen van een antimalariamiddel en misschien een depressie zijn geweest, wat dan ook: Stromae was op en trok er verstandig genoeg de plug uit.
No more. Angèle mag ondertussen de koningin van de Franstalige popwereld zijn geworden, de koning eist zijn kroon opnieuw op. Vorig jaar was er vanuit het niets “Santé”, dit jaar begon pas echt toen Stromae stomweg een antwoord begon te zingen in een televisiestudio. Prachtige coup de theâtre, straf nummer dat “L’Enfer”. En dus begint het circus straks weer.
Straks, dat is vrijdag vier maart, wanneer Multitude zal verschijnen, zijn langverwachte derde plaat, en Stromae zich opnieuw sterk zal moeten houden tijdens een nieuwe dollemans rit die hem minstens tot zomer 2023 bezighoudt. In Paleis 12 werd alvast een uur lang geproefdraaid met een show die in de eerste plaats een technisch hoogstandje wilde zijn.
Want de echte ster van de show was misschien wel niet de boomlange zanger. Ook hij werd wat overschaduwd door de imposante videomuur die bestond uit vijftien individueel bewegende panelen, die samen soms complexe choreografieën opvoerden, soms één groot scherm werden. En zo begon het ook, precies als de Racine carrée-tour: met een filmpje waarin een getekende Stromae de boel in gang zette.
Een klavecimbelriedel luidt “Fils de joie” in, en daarmee is het concert echt vertrokken. We zijn een nummer verder wanneer Stromae militarisme en kolonialisme op de hak lijkt te nemen. Op het scherm schoudert een leger de paraplu. Belgitude, c’est quoi? Wat ondertussen opvalt aan die nieuwe nummers is hoe ze drijven op vocale arrangementen. Begon “Invaincue” met een soort Lion King-achtig gezang, dan komen dat soort elementen wel vaker terug.
Natuurlijk wordt er ook even uit het vat oude nummers getapt. “Tous les mêmes” passeert, en wat je merkt is hoe statisch deze show is geworden. Stromae danst minder dan vroeger, bewaart dat voor korte uitbarstingen tijdens de instrumentale eindes van de nummers. Met een band die op zijn Kraftwerks op een rij achter vier toetsen- of drumbatterijen staat geeft dat een weinig dynamische indruk. We zeiden het al: het grote idee van deze show is dat scherm. Wanneer dat werkt, wérkt het. Tijdens “Quand c’est” projecteren ze naar Massive Attack verwijzende, desoriënterende grafiek, voor “Formidable” gaan ze gepast dronken in chaos. En dan is er “L’enfer”.
“L’enfer” is geen nieuwsuitzending. “L’enfer” is een man – personage of niet – die zijn ziel op tafel legt, en hier trekt Stromae het nummer, welja, de hel in. De schermen klappen open en dicht op het ritme van dat tekstloze refrein, de band wordt zo goed als in het duister gezet. Dit is: uitzichtloosheid in beeld en klank vertaald. Het is te donker om mee te eindigen, zelfs al verdwijnt de band. Een filmpje leert ons het dansje van “Santé” aan. Te ingewikkeld om mee te doen, mijnheer. Wij kijken gewoon hoe Stromae “un maximum de bruit pour les madames pipi” vraagt. Terecht.
Een laatste bis, want natuurlijk kan “Alors on danse” niet ontbreken. Een nieuw filmpje laat de getekende Stromae in jonge versie aan het nummer prutsen, halverwege wordt het nummer ten behoeve van het TikTokpubliek even vertraagd. Dat is immers een ding, naar het schijnt.
En daarmee is het gedaan, en mag de zenuwpees in Paul Van Haever opnieuw ademhalen. “Cava? Was het geen brol?”, vroeg hij al halverwege na een nieuw nummer, het laatste woord klinkt vooral opgelucht: “Eerlijk? Ik had heel veel stress, maar het was goed om hier te zijn. Dankjewel.”
Stromae is terug, en dat zult u geweten hebben.
