A Fake Story is een indrukwekkend one-shot over waarheid en leugen, en hoe de grenzen van die begrippen soms relatieve begrippen kunnen zijn. Vooral scenarist Laurent Galandon levert hier zijn beste werk af.
Met de actuele alomtegenwoordigheid van het begrip ‘fake news’ en de eindeloze discussies daarrond in en buiten de media, publiceert Daedalus op een zeer gepast moment het one-shot A Fake Story. Naar de roman van Douglas Burroughs. In dit bijzonder ingenieuze stripverhaal spelen scenarist Laurent Galandon en tekenaar Jean-Denis Pendanx voortdurend met de grenzen en verwachtingen rond waarheid en leugen. De plot is uiteindelijk heel eenvoudig, een onderzoek naar een familiedrama tijdens de uitzending van Orson Welles’ luisterspel War of the Worlds op 30 oktober 1938. Dit historische gegeven staat bekend als het moment waarop Orson Welles een aura van genialiteit als filmmaker en verhalenverteller begon te krijgen. Zijn radioverhaal over een invasie van marsmannetjes zorgde volgens de overlevering op verschillende plaatsen in de VS voor paniek. Of er ook daadwerkelijk doden bij gevallen zijn, lijkt eerder overtrokken, maar tegelijk zorgt War of the Worlds voor een hoogstaande dramatische inleiding in deze strip.
Scenarist Laurent Galandon gebruikt deze uitzending heel handig om al zijn personages de revue te laten passeren op enkele bladzijden, en op die manier meteen verschillende invalshoeken te introduceren en de verwarring bij de lezer al te laten ontstaan. Het verschil tussen goedgelovigheid van de luisteraars en de mogelijke misleiding van Welles vormen alleszins de aanleiding tot de moord. Elk personage heeft eigen een agenda en verdraait de waarheid naar goed dunken. Voormalig journalist Douglas Burroughs krijgt de kans om het onderzoek ter plaatse te gaan zoeken en uit dat materiaal een roman te construeren. Bij de plaatselijke krant komt hij eerst nog in aanvaring met de ambitieuze Aretha, maar beide sluiten al snel de rangen op weg naar de ongemakkelijke waarheid. Onderweg strooit Galandon ook nog wat beschouwingen in het rond over de kwaliteiten van echte journalistiek en hoe gemakzucht daarin de waarheid maar weinig dient.
De tekeningen van Jean-Denis Pendanx zijn sfeervol en dragen bij tot een goede sfeerzetting. Jammer genoeg worden zijn figuren wat inwisselbaar waardoor het verhaal zeker naar het hectische einde toe moeilijker te volgen wordt bij snelle wisselingen tussen locaties en personages. Pendanx is een ervaren stripmaker met een feilloos gevoel voor de juiste sfeerzetting.
Voor de liefhebbers van meta-verhalen is A Fake Story bovendien ook nog eens een schatkist. Zo vormt het avontuur dat Burroughs beleeft meteen de aanleiding voor de roman die hij nadien geschreven zou hebben. In alles wil de presentatie van het album benadrukken dat Galandon zich gebaseerd zou hebben op een wat vergeten roman van Burroughs. Zowel roman als schrijver blijken echter een verzinsel van de auteur, waardoor hij met dit spel op meta-niveau nog maar eens een extra belevingslaag aan dit album toevoegt. De uitvoering van dit spel met de lezer is feilloos en daagt de lezer voortdurend uit. Met deze strip hijst Laurent Galandon zich wat ons betreft resoluut naar de kop van het scenaristenpeloton.
