Wie in katzwijm valt bij woorden als Moebius, of Métal Hurlant, zal ook niet kunnen weerstaan aan Tremen 2, de nieuwste worp van Nederlander Pim Bos. Voor dit tweede album wordt Bos bijgestaan door Métal Hurlant-alumnus Marc Caro. De cirkel is rond.
In 2019 verscheen met Tremen een bijzonder bevreemdend album: tekstloos, van een debuterend auteur, mysterieus met talloze referenties naar (in hoofdzaak) de sciencefiction uit de periode van Métal Hurlant, … Naamloze figuren die in een verstild decor rondtrekken en als het ware in slow motion zaken mee maken. Tremen was dan ook eerder een ervaring dan een verhaal met een begin en einde. Auteur Pim Bos gaf het in interviews ook altijd mee, dat voor hem de ervaring van de lezer belangrijk is en dat die van lezer tot lezer kan verschillen.
Nu komt er zowat uit het niets een tweede deel van Tremen. In de geest van het eerste album heeft dit album weinig gemeen met het eerste deel en is het lezen van de eerste Tremen dan ook niet nodig. De wereld is wel opnieuw post-apocalyptisch en tekstloos, maar het verhaal hangt deze keer toch iets sterker vast op enkele punten. Het blijft een strip om te ervaren, die moeilijk is door te vertellen. Toch merk je de aanwezigheid van co-scenarist Marc Caro én ongetwijfeld ook de groeiende ervaring van Pim Bos zelf. De opbouw van korte scènes is duidelijker te lezen, waar er in de eerste Tremen enkele pagina’s waren waarin de scènes hortender voortliepen.
Wanneer een voorbijganger ergens een klein wezentje gehuld in lompen vind, neemt hij het mee om er zorg voor te dragen. Die beslissing leidt doorheen het album tot steeds dramatischer wendingen van dood en verderf. Op die manier werkt Tremen in dit tweede boek ook echt naar een climax aan het einde van het boek, waar het eerste album eerder een schijnbaar toevallig fragment uit enkele levens toonde, zonder duidelijk begin en einde.
De Franse film- en stripmaker Marc Caro schreef voor het eerste deel van Tremen al een voorwoord, maar werd voor het nieuwe album ingelijfd als co-scenarist van Bos. In de jaren ’70 was Caro al bekend in de stripwereld, voor zijn werk als redactie en uitgever van tijdschriften met roemruchte namen als Métal Hurlant, Fluide Glacial, Charlie Mensuel en L’Echo des Savanes. Gaandeweg verlegt hij zijn focus naar de film, vaak in samenwerking met Jean-Pierre Jeunet. Het lijkt niet meer dan logisch dan dat één van de sterke figuren achter de SF in de jaren ’70, nu mee aan het roer staat van wat de reïncarnatie van die stijl, anno 2021, lijkt. Het resultaat is alleszins een album dat een steviger fundament heeft. Vrije interpretatie van de lezer blijft noodzakelijk, maar het geheel wordt beter omkaderd en Pim Bos heeft al heel wat bijgeleerd over het efficiënt vertellen van een beeldverhaal zonder tekst.
Opnieuw wilde Dargaud (in het Frans) en Standaard Uitgeverij (in het Nederlands) deze Tremen erg graag uitgeven. Er is dus duidelijk een internationaal geloof in het werk van Pim Bos. Eén blik op die pagina’s leert al waarom. Een uitgave voor de VS lijkt dan ook een logisch vervolg te zijn. Tremen 2 is alleszins een werkstuk van een tekenaar in volle ontwikkeling tot een volledig stripmaker.
