Na een veelbelovende start twee jaar geleden bevestigen Schwartz en Yann nu dat hun Atom Agency geen eendagsvlieg is. Met dit tweede deel lijkt een en ander echt op gang te komen en plaveien de auteurs de weg naar een langlopende reeks.
Dat mag opmerkelijk genoemd worden. Want is dat nog wel van deze tijd, een detectiveserie? Auteurs die vandaag speurneuzen het veld in sturen, zadelen zichzelf al snel op met een overdaad aan technologie. Een beetje detective maakt immers uren zoek in labo’s, speurt het web af en staat zich mogelijk de helft van de tijd suf te scrollen op zijn telefoon. Als stripmaker is het dan ook bijna vanzelfsprekend om je reeks in het verleden te situeren. Schwartz en Yann sluiten met Atom Agency aan bij de klassieke speurverhalen die door Dupuis in de vorige eeuw zo gretig gepubliceerd werden.
Met succes. Het eerste deel, De juwelen van Begum, was een klepper. We maakten kennis met Atom, een Franse jongeman met Armeense roots die in de jaren van heropstanding na de Tweede Wereldoorlog tracht om, samen met zijn vriendinnetje Mimi, een eigen detectivebureau uit de grond te stampen. Wanneer een brutale juwelendiefstal de gemoederen verhit, ziet hij zijn kans schoon om zichzelf te bewijzen.
Samen met Jojo De Tol, een voormalige krachtpatser, stort het duo zich in een avontuur dat plaats vindt in een geromantiseerde versie van het naoorlogse Frankrijk. De bars zijn groezelig, maar het is er gezellig toeven en wijn bij de lunch wordt even vlot bijgeschonken als nieuwtjes over verdachten er uitgewisseld worden. Na het vallen van de avond wordt de spanning bijna tastbaar in het schelle neonlicht dat alles in een mysterieuze gloed laat baden.
Atom Agency startte als een ongecompliceerde, sfeervol vertelde reeks, die verder kijkt dan louter het oplossen van een misdaadraadseltje. Atom en zijn vader botsen over modern versus traditie, een conflict dat in dit tweede deel nog meer op de voorgrond treedt. Daarbij wordt de blik naar het recente verleden geworpen.
Atoms vader is als burger immers tewerkgesteld bij de Parijse politie, een job die rechtlijnigheid veronderstelt. Wie luttele jaren eerder betrokken was bij clandestiene activiteiten tegen de buitenlandse bezetter, stelt vast dat het niet zo vanzelfsprekend is om plots alles volgens de voorgeschreven regels af te handelen. Goed en kwaad blijken zo nu en dan meer met elkaar verweven dan je zou willen. In die wereld waarin zwart en wit plaats ruimen voor grijswaarden, gaat Atom Agency op zoek naar Kleine Kever, een spook uit het verleden.
Zoals het hoort, duikt de ene na de andere verrassing op en is nauwelijks bij te houden wie wie is, maar zoals dat enkel in de betere verhalen in het genre het geval is, stoort dat niet. Er zit vaart in, er is atmosfeer en wanneer de laatste bladzijde omgeslagen is, zou je willen dat deel drie er al lag. Als daarin de overdrijving met de vertaalmopjes achterwege gelaten wordt, zit het meer dan snor met Atom Agency.
