De keerzijde van de American Dream
Vijf jaar na Piñata bundelden Freddie Gibbs en producer Madlib deze zomer voor de tweede keer hun krachten om het album Bandana uit te brengen. Als Madlib ergens bij betrokken is, loont het altijd de moeite om aandachtig te luisteren. Zelfs wanneer het niet goed is, is het op zijn minst nog steeds interessant. Bij deze plaat is hij in elk geval in grote doen.
Madlib licht voor dit nummer een sample uit ‘The cry of the dreamer’, een nummer uit 1973 van de soulformatie The Sylvers. De sample “I’m tired of Man’s crowded ways of life“, herhaalt zich voortdurend doorheen het nummer met hoge vocale uithalen. Het oorspronkelijke nummer gaat over een dromer die niet begrepen wordt door de maatschappij. Iemand die verlossing zoekt door zich terug te trekken uit de rat race.
Hoewel een doorgewinterde cryptolinguist er al een voltijdse dagtaak aan heeft om het tekstueel kluwen dat Freddie en zijn gasten Killer Mike en Pusha T over deze beat draperen volledig te ontwarren, zijn er toch genoeg aanwijzingen om te weten te komen waarover ze het hebben.
De rappers bouwen voort op de gedachte uit de sample; ze wensen te ontsnappen aan het hectische ghettoleven. From rags to riches, zero to hero, kortom the American Dream.
Een eerste aanknopingspunt vinden we in “F*** the 40 acres and the mule, they gaves us n***** the Eagle, Popeyes, spoons and needles“. 40 acres and a mule staat voor de belofte die de Amerikaanse overheid in de negentiende eeuw had gemaakt aan vrijgemaakte slaven in ruil voor hun steun in de burgeroorlog. Als je bereid bent om de handen uit de mouwen te steken en je land te bewerken wordt je beloond in Amerika, zoiets.
Maar die belofte jegens de zwarte bevolking werd niet ingelost. Begrijpelijk dus dat de term een bittere nasmaak heeft voor de zwarte gemeenschap in de USA en dat Gibbs de belofte van loon naar werken afwijst ten voordele van het snelle geld dat met drugs kan worden verdiend. Wat kregen ze in de plaats van de muilezel? De Eagle, het trotse symbool voor het onderdrukkende Amerika, de kipfastfoodketen Popeyes en de lepel en de naald, die voor zichzelf spreken. Onderdrukking, ongezonde levensstijl en drugs. Alles is toegestaan om hieraan te ontsnappen: geweld, pooien, moord en dealen. Het valt niet goed te praten, maar het is een reactie op de sociale desillusie. Pusha T pocht zelfs te zijn opgeklommen tot een bezoekje bij president Obama ondanks of net dankzij de industriële hoeveelheden drugs die hij dealde om succesvol te worden.
Killer Mike, bekend van Run the Jewels en hardnekkig criticus van reactionair Amerika, waarschuwt de jonge ghettokids dat ze niet mogen pochen met hun geld, anders komt de politie het hen nog afnemen. De corrupte agenten zijn nog de ergste gangsters van allemaal.
Hoewel dit alles getuigt van een zeer cynische kijk op de american dream, valt er ook wat te lachen met de vele taalkundige spitsvondigheden die de rappers gretig rondstrooien. De servers van het online Urban Dictionary en Wikipedia draaiden de laatste dagen overuren om ons wegwijs te maken in de wereld van Tinashe, Going dutch on a dinner date en Bezel on her ballon bleu (respectievelijk : ‘(iemand met veel) swag’, ‘gierig zijn op een afspraakje’ en ‘juwelen op een chique horloge’).
Madlib en zijn vrienden verkeren hier in grote doen. De flauwe mop op het einde van het nummer krijgt u er zomaar gratis bij.
