Ha, de jaren 1980. Tijd waarin yuppiemannetjes complexloos hun yuppieding konden doen terwijl yuppievrouwtjes de tuttebel uithingen en ze samen zagen dat alles goed was. Niet zo voor Barbra, die uit ander, menselijker hout gesneden is.
Jammer voor haar, maar Maarten Vande Wiele plaatst Barbra op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Ze wordt in New York in een of ander kantoor gedropt, een plaats waar het draait om meer, altijd meer.
Barbra, die niet snel schoonheidswedstrijden zal winnen, past niet in het plaatje. Zij houdt van romantische verhaaltjes, menselijke warme en is bescheiden. Drie eigenschappen die haar niet vooruit helpen, maar zowaar: Barbra geeft haar baas dé tip om het gat in de markt op lucratieve wijze op te vullen en dat betekent voor haar de grote sprong voorwaarts.
Kenneth Castelson, zoals haar chef heet, valt niet alleen voor het product waarmee Barbra komt aanzetten, maar raakt eveneens in de ban van Barbra zelf. En daar begint de ellende voor het arm schaap pas echt.
Castelson, telg uit een rijke familie, is immers al eens eerder getrouwd geweest, met Rachella, die tien jaar geleden echter verdween. Uit het oog, maar niet uit het hart: Castelson is nog steeds dol op haar en wanneer Rachella onverwacht opnieuw opduikt, krijgt Barbra, die het met haar nagelnieuwe schoonmoeder al behoorlijk te stellen had, het helemaal moeilijk.
Het kleine volkse meisje dat in een bourgeois wereldje belandt, zonder weet te hebben van de geplogenheden of codes die daar gelden, Vande Wiele is niet de eerste auteur die ermee aan de slag gaat. Evenmin met de terugkerende eerste liefde of de irritante schoonmoeder die meer van een borrel dan van haar medemensen houdt. Maar door zoveel clichés bij elkaar te gooien en met een heel ruw, karikaturale tekenstijl, die totaal geen uitstaans heeft met de gladde jaren 1980 waarin hij het verhaal zich situeert, uit te pakken, zorgt Vande Wiele voor een origineel resultaat.
<>Zo schreeuwerig als de roze steunkleur is, zo van de pot gerukt sommige plotwendingen ook mogen zijn: Zeep is een fascinerend boek. Bovendien kreeg de titel het volgnummer 1 met zich mee, wat insinueert dat Vande Wiele, na Abba zoekt Frida, Monsieur Bermutier en Paris klaar is voor een nieuwe, grote uitdaging. Gezien de vlotheid waarmee Zeep verteerd wordt, en de vragen die nog onbeantwoord blijven, is een vervolg op dit album iets om naar uit te kijken. Het concept van Zeep heeft misschien niet genoeg om het lijf om er een langlopende reeks van te maken, maar een boeiend tweeluik, of zelfs trilogie, zit hier zeker in.
