Spionage met een knipoog. Xavier Dorison en Terry Dodson serveren met Red Skin een verfrissende kijk op geheimagenten en, godbetert, de porno-industrie. Natuurlijk willen wij graag dat u deze recensie verder leest, dat spreekt voor zich.
Weinig scenaristen beheersen de kunst van de soberheid. Zij stoppen hun verhalen vol met zinvolle én zinloze personages en laten hun plot op elk mogelijk moment uitwaaieren over subplots, waardoor de focus in het verhaal helemaal zoek raakt. Heel wat reeksen monden na een beloftevol begin op die manier vaak uit in een hutsepot van zo goed als interessante ideëen. Xavier Dorison lijkt de laatste jaren echter wel het recept beet te hebben. Eind 2014 verscheen van zijn hand het eerste deel van de western Undertaker (met tekenaar Ralph Meyer). In dit eerste deel zat die focus op de centrale plot. Hij koos zijn personages zorgvuldig uit en gaf deze al zijn aandacht. Het resultaat was een vlekkeloos klassieke avonturenstrip waar Jean-Michel Charlier en René Goscinny best trots op geweest zouden zijn. Het eerste deel van Red Skin herhaalt die krachttoer. Dorison vertrekt van een origineel en intrigerend gegeven en bouwt zijn scenario hier rond op. Ook bij Red Skin kan Dorison samenwerken met een getalenteerd tekenaar. Terry Dodson levert sterk werk af in Welcome to America.
In de jaren ‘70 bloeit in de VS de porno-industrie. Na de bevrijdende jaren ‘60 maken slimme ondernemers gebruik van het vrijere klimaat. De conservatieve onderbuik in de samenleving reageert echter via de gemaskerde wreker De Timmerman. Zijn acties tegen de uitwassen van de bandeloze progressieve stroming zijn bovendien koren op de molen van Jackie Core, die politiek garen wil spinnen van de acties van De Timmerman. In de Sovjetunie zien de leiders dit echter met lede ogen aan. Ze vragen hun beste agente Vera Yelnikov om in de VS te infiltreren en zo de aandacht van De Timmerman af te leiden. Hiervoor vormt ze zich om tot de superheldin Red Skin, die de strijd aanbindt tegen de conservatieve harde lijn van De Timmerman en Jackie Core. Vera is gebouwd als een godin en heeft de vechttechnieken van een expert. Haar komst in de VS doet dan ook wat hoofden omkeren. Tegelijk doet de westerse wereld ook haar ogen open gaan.
Tot nu toe lieten we de toon van Red Skin wat in het midden. Laat bovenstaande synopsis echter geenszins tot de conclusie leiden dat het hier om een doodernstig spionageverhaal zou gaan. Het mag allemaal wat luchtiger en speelser. De ondeugende humor die ook al in Terry Dodsons eerste Europese strip Dromen zat, keert hier terug. In zijn Europese werk kan deze comictekenaar zijn meer ondeugende kant laten zien, wat aan de overzijde van de plas toch moeilijker ligt. Hij is er wel één van de meest populaire tekenaars, met recent werk voor Teen Titans en een Leia-miniserie in het Star Wars-universum. Begin jaren ‘90 debuteerde Dodson met losse mini-series voor Marvel (Storm, Pryde and Wisdom). Zijn aantrekkelijke vrouwelijke personages en zijn vloeiende lijnen maakten zijn werk meteen populair bij de veeleisende Marvel-fanboys. Ook als covertekenaar is hij zeer gegeerd. Soms lijkt hij te veel opdrachten aan te nemen, waardoor persoonlijke projecten als Dromen wat te vaak op de lange baan geschoven worden. Zeker tussen verschillende delen is dat niet zo interessant voor uitgever én lezer. In de loop van 2016 zou alleszins het vervolg van Red Skin moeten verschijnen. Wij hopen erop dat er geen vertraging zal opduiken. Dit eerste deel van de reeks is immers één van de meest verfrissende en charmante avonturenstrips die dit jaar verschenen. Met een vakkundig team als Dorison en Dodson kan het vervolg bijna niet mislukken.
