Dagboek van een Spook is een sleutelwerk in het oeuvre van Nicolas de Crécy. Scratch brengt de ambitieuze strip nu in vertaling. Voor de striplezer die graag wat vlees aan het bot heeft.
De oorsprong van Dagboek van een Spook ligt in twee verhalen die Nicolas de Crécy in opdracht maakte. Het eerste deel, Nagoya, maakte hij als onderdeel van een collectief werk met allemaal stripmakers die werk leverden over Japan. Het tweede deel speelt zich af in Recife, Brazilië. Dat verhaal werd in opdracht van het Franse, populair-wetenschappelijke tijdschrift Géo gemaakt voor een special met allemaal strips. In Dagboek van een Spook versmelt hij beide verhalen tot één graphic novel. Het eerste deel is het verhaal over een tekenfiguur ‘in ontwikkeling’. Die reist met zijn manager naar Japan om daar inspiratie op te doen voor zijn definitieve vorm. Vanuit dat absurde uitgangspunt vertrekt de Crécy voor een fijnzinnige parabel over creativiteit en de beperkingen van het werken in een omlijnd kader. Op de terugweg ontmoet de figuur in het vliegtuig tekenaar Nicolas de Crécy. Die vertelt hem over zijn verblijf in het Braziliaanse Recife. Daar was hij voor het maken van een getekende reisreportage. Zijn verhaal maakt vooral duidelijk dat zijn intenties voor de reportage duidelijk anders lagen dan wat de lokale bewoners verwacht hadden. Zo is hij gefascineerd door verlaten en vervuilde plekken, net omdat die veel meer het leven weerspiegelen dan de vaste toeristische trekpleisters dat kunnen.
Via enkele aanvullende pagina’s verbindt Nicolas de Crécy op schitterende wijze de twee reisverhalen. Zijn visie op ongebreidelde, creatieve vrijheid en de al dan niet inspirerende werking van een opdracht maken van Dagboek van een Spook een zinderend stripverhaal. Als lezer kan je het je niet veroorloven om de concentratie laten zakken. Toch gaat de Crécy verder dan een afstandelijk en complex verhaal. Zo slaagt hij er in de wat vormeloze tekenfiguur als een echt karakter op het papier te zetten. Net als in zijn andere werk combineert hij buitenissige ideeën met intense verhalen en opvallende personages.
Wat het tekenwerk betreft, geldt Nicolas de Crécy als één van de meest getalenteerde auteurs. Zijn passionele lijnenspel is bijna enerverend door de energie die het uitstraalt. In het eerste deel beperkt hij zich tot potloodlijnen, waarmee hij toch ook diepgang en warmte kan suggereren. Nadien stapt hij over op een sepia inkleuring, waarbij zijn beelden van Recife meer nuance mee krijgen. Er zijn maar weinig tekenaars die zoveel emotie in hun werk kunnen leggen. Bovendien past de Crécy voor elk verhaal zijn stijl aan, zoals de strip het dan vraagt.
Begin jaren 90 debuteerde Nicolas de Crécy met het pompeuze Foligatto, op een scenario van Alexios Tjoyas. Meteen viel hij op door zijn grillige figuren en met elk nieuw werk is de aandacht van pers en publiek alleen maar groter geworden. De Crécy volgde een grillig parcours met zowel strip, illustratie als animatiefilm in zijn portfolio. Voor Dupuis maakte hij de reeks Salvatore (waarvan het eerste deel nog vertaald werd) en het door Sherpa vertaalde Ijstijd maakte hij dan weer in opdracht van het Louvre. De laatste jaren was hij afwezig in het stripverhaal. In april publiceert Casterman echter La République du Catche, een bundeling van een manga die de Crécy tot januari 2015 in het Japanse tijdschrift Ultra Jump publiceerde. Dat album zal zeker niet ongemerkt voorbij gaan. Met Dagboek van een Spook brengt Scratch een klassieke de Crécy naar het Nederlands. Alweer een mooie zet van de jonge, ambitieuze uitgeverij.
