De interesse voor het werk van André Franquin houdt aan. Verschillende kortverhalen uit zijn werk krijgen nu een stijlvolle uitgave met een lijvig achtergronddossier. De Super Quick is een vlot tussendoortje van een absolute grootmeester van het beeldverhaal.
De laatste jaren publiceerde Dupuis al een aantal van de kortverhalen die André Franquin over Robbedoes en Kwabbernoot maakte in een luxueuze uitvoering vergezeld van een lijvig achtergronddossier. Met De Super Quick, oorspronkelijk verschenen in 1958, krijgt nu ook het voorlaatste verhaal een dergelijke behandeling. Enkel Robbedoes en de Miniatuurtjes zal nog volgen. Ook bij De Super Quick is het duidelijk, enkel voor de kwaliteiten van het stripverhaal hoeft de uitgeverij een dergelijke uitgave niet te maken. Het is een amusant tussendoortje binnen de hoofdreeks van Robbedoes en Kwabbernoot. Vooral de naam André Franquin maakt De Super Quick voldoende bijzonder. Met de jaren lijkt zijn faam onder stripliefhebbers en stripmakers alleen maar toe te nemen. Franquin is hét voorbeeld van een virtuoze tekenaar die beweging, expressie en een niet aflatende creativiteit in zijn tekeningen kon leggen. Zijn grafische evolutie is dan ook al vaak geanalyseerd in naslagwerken. Tot vandaag blijft hij ook een van de voornaamste inspiratiebronnen voor jonge stripmakers over de hele wereld.
In De Super Quick doen Robbedoes en Kwabbernoot dat wat hun beroep was in die periode: het maken van een reportage. De bron van aandacht is het nieuwste en meest geavanceerde model van een personenvoertuig dat er bestond, de Super Quick. Al snel blijkt er echter iets vreemd aan de hand te zijn met alle personen die zo’n Super Quick besturen. De beide helden ontdekken een complot en besluiten uiteraard de daders te ontmaskeren. Het grootste plezier bij het lezen van dit album haalden wij uit het achtergronddossier dat uitgebreide duiding geeft bij alle pagina’s uit het verhaal. Auteurs José-Louis Boquet en Serge Honorez halen verwijzingen aan die een breder licht werpen op het verhaal én op de carrière van Franquin toen hij De Super Quick maakte. Toen maakte hij deel uit van de kerngroep aan tekenaars die voor weekblad Spirou werkten. Die ‘school van Marcinelles’ blijft tot de verbeelding spreken als een uitzonderlijk getalenteerde generatie. De Super Quick voedt die mythe verder met tal van anekdotes.
Ook de originele pagina’s worden in dit album opgenomen, geven technisch inzicht in de werkwijze van Franquin en ook achtergrond bij bepaalde wijzigingen die hij in het verhaal aanbracht. De virtuositeit van Franquin hoefde al geen verder betoog, maar met een uitgave als deze stijgt onze bewondering voor ’s mans werk nog. Het is een album dat zin doet krijgen om de albums van Guust Flater of Robbedoes en Kwabbernoot nog eens boven te halen, zonder de donkere genialiteit van Zwartkijken te vergeten.
Net als de vorige albums in deze reeks is ook De Super Quick vooral bestemd voor liefhebbers van het oeuvre van André Franquin. Instappen doe je beter met het volwaardigere werk, zoals de albumverhalen van Robbedoes en Kwabbernoot. Toch geeft een uitgave als deze een indringende en verhelderende kijk op het grafische genie dat André Franquin zonder twijfel was. Het toont aan dat hij een van de grootste stripmakers aller tijden blijft.
