Het Havana van de jaren vijftig blijft het ideale decor voor een misdaadverhaal waarin maffiosi, fraudeurs, luxe en revolutie voor intriges zorgen. Perico maakt daar allemaal dankbaar gebruik van.
Juni 1958. Terwijl in Brussel de Wereldtentoonstelling als etalage van het Westerse kapitalisme plaatsvindt, staat Cuba aan de vooravond van de revolutie. Die moet daar een einde maken aan datzelfde kapitalisme. Het is in die dreigende atmosfeer dat Perico zich afspeelt. Berthet neemt ons mee naar Havana, dat meer dan ooit in handen is van de maffia. Dictator Batista is nog steeds aan de macht, maar hij voelt ook steeds meer de adem van de opstand die wortels begint te krijgen onder het volk.
Cuba is de draaischijf van allerlei duistere handeltjes die ervoor zorgen dat de casino’s op drugs- en zwart geld draaien. Het hele gebeuren staat onder de controle van de lokale godfather met de zoete bijnaam Santo Trafficante.
Wanneer hij de lokale nachtclub en casino Sans Souci verlaat, valt de Amerikaan Castiglia in een hinderlaag van Castro-aanhangers. Een zekere Carlos geeft hem in de schietpartij die erop volgt het genadeschot. Een paar dagen eerder ontmoette zijn jongere broer, Joaquin, die als kelner en manusje-van-alles in de Sans Souci werkt, een mooie jonge zangeres: Elena de la Luz. Zij werd door de president van de Dominicaanse Republiek ‘aangeboden’ aan de baas van de nachtclub, Santo Trafficante, de ‘Baron’ van de lokale onderwereld en een fervent aanhanger van Battista. Joaquin is verantwoordelijk om als chaperon met Elena de stad te bezoeken. Tijdens hun bezoeken aan de stad wordt hij verliefd op haar. De snel op elkaar volgende opstanden zijn slecht voor de “business.” Daarom helpt Trafficante de president af en toe in ruil voor een aantal gunsten. Op een avond, tijdens de show, krijgt Joaquin een telefoontje van zijn broer Carlos. Hij vraagt Joaquin om te waken over een koffer bomvol geld. Daardoor komt hij terecht in een situatie die hij moeilijk de baas kan. Vooral wanneer de zwoele Luna, een maîtresse van Santo Trafficante, nog een extra dimensie aan zijn opdracht toevoegt.
Scenarist Hautière zorgt ervoor dat je na het eerste deel naar de uitkomst in het finale tweede deel snakt. Met zijn scenario’s voor Abeltje, Boven de wolken en meer recentOorlogsvrouwen heeft hij trouwens al heel wat bewezen. In het Frans kom je nog een twintigtal andere titels van zijn hand tegen. Berthet, die misschien een belletje doet rinkelen als tekenaar van Mangoest uit de XII Mystery-reeks, maakt gebruik van een zeer elegante lijn en de perfecte sfeerschepping.
Het belangrijkste ingrediënt blijkt toch de magische samenwerking tussen Hautière en Berthet te zijn. Berthet vroeg zijn tekenaar om voor hem een verhaal te verbeelden in de stijl van Abélard, het vogeltje waarmee Hautière zijn stempel drukte op de Franse strip (de integrale uitgave is in 2013 in het Frans verschenen). Als hij het niet zelf gezegd had, je zou het niet merken. Toegegeven, beide strips hebben een naïeve held als hoofdpersonage die ook allebei op queeste gaan. Maar zo kennen we er nog heel wat.
Het verhaal lijkt misschien zeer klassiek, maar mist zeker zijn doel niet. De roadmovie die zich ontrolt, kondigt zich met de nodige spanning aan en wordt ook erg spannend. Alle ingrediënten zijn aanwezig voor een perfecte film noir: een antiheld, die nog dat naïeve jongensachtige in zich heeft, een avontuur dat zijn petje te boven gaat, een vlucht met heel wat risico’s, Hollywood als trendsetter, een ontvlambare partner en een personage dat op de laatste minuut opduikt maar zich nog niet meteen bekend maakt …
Het is nog even wachten op het vervolg. Maar dat je er met spanning naar uitkijkt, zegt genoeg. Laat deel 2 maar komen!
