Ligt het aan de halfslachtige pensionering van Lewis Trondheim of doet hij het erom? Dit deel 9 van Kobijn verscheen in Frankrijk immers na deel 7 in 2003. Deel 8 verscheen het jaar daarna, in 2004. En is het nu een Robbedoesverhaal in een Kobijnjasje of andersom? We lichten een tipje van de sluier op.
Dat Trondheim een fan is van Robbedoes, is intussen geen geheim meer. Zeker niet na het verschijnen van Paniek op de Atlantische Oceaan, een Robbedoesverhaal naar een scenario van Trondheim, getekend door Fabrice Parme. Voor velen leek dit deel dan ook een eerbetoon aan Robbedoes. Niets is minder waar. Oorspronkelijk schreef hij ook dit scenario voor een origineel Robbedoesverhaal. In die periode zag Dupuis het toevoegen van een persoonlijke touch aan hun bekende held niet zitten. De toekomst gaf hen ongelijk, weten we intussen.
Trondheim bleef echter niet bij de pakken zitten en zette het scenario naar de hand van zijn eigen held: Kobijn. Omdat Kobijn met elk deel weer verrast met een andere verhaalstijl, was deze vermeende persiflage ook een logisch vervolg op de vorige delen. Kobijn is de Robbedoes van dienst, piccolopak inbegrepen, en verder zijn ook de andere Robbedoesfiguren duidelijk herkenbaar in hun fabelversie inclusief eekhoorn Spip, die hier meer Kobijn-konijnentrekken heeft meegekregen. Maar wel zonder de graaf van Rommelgem, Zwendel of de Marsipulami.
Voor zijn Robbedoesfiguur opteert hij voor een mengeling van de Robbedoes die geweldige avonturen beleeft en de Robbedoes die we geregeld bij Guust Flater zien opduiken. Het verhaal begin trouwens ook aan de deur van uitgeverij Dupuis waar Kobijn in gesprek is met een vrij herkenbare Pruimpit en juffrouw Jannie. Wat volgt, is een adembenemend avontuur, inclusief mysterieuze machines, onzichtbare mannen, een paar mafkezen (zowel zacht- als kwaadaardige) en een hele horde idioten (lees: de politie). En niet te vergeten de obligate gekke geleerde. In dit geval een ‘eerlijke’ en niet gewelddadige. Het litteken op zijn wang is gewoon het gevolg van een val van een wipkip toen hij acht was. Hij berooft juweliers om zijn project te financieren waarmee hij de mensheid wil redden: een deeltjesversneller die de snelheid met een factor duizend verhoogt. Maar zijn machine heeft wel een gebrek: de mensen die er mee werken, hebben de neiging te verdwijnen.
Met deel 9 (eigenlijk dus deel 8) is de cyclus rond. Met een achterstand van 8 jaar is de Nederlandse vertaling bijgebeend. Sommige bronnen spreken van een vertaling van de 4 De ongelooflijke avonturen zonder Kobijn. Die zullen teruggrijpen naar zijn meer autobiografisch werk. In elk geval zitten alle typische Trondheimkenmerken vervat in dit verhaal. Ogenschijnlijk simpele tekeningen, spitse dialogen, subtiele grapjes en een kinderachtige drang naar avonturen die alle kanten uitbotsen. Ideaal dus voor de die hard fan, maar ook zeker een lokker voor die enkelen die Trondheims werk nog niet echt hebben leren appreciëren.
