Vergeleken met het Meetjesland bevindt mijn woonplaats zich
gelukkig aan de andere kant van de Gentse kanaalzone. Ik adem nog
liever industriële dampen en dokwaterluchtjes in, dan wat er heden
ten dage uit de Zomergemse grond wasemt. Alkerdeel is er gevestigd,
en verspreidt zich van daar uit als een netwerk van woekerende
schimmeldraden ondergronds over de hele regio. Waar het toeslaat
ontschorsen vanzelf de bomen, kraaien de hanen achterstevoren, en
pissen pastoors zuivere solfer. Gelukkig laat de moderne
technologie het toe om wat meer over hen te weten te komen zonder
fysiek in de nabijheid te moeten toeven van zanger
Pede en gitarist Pui.
enola: Hoe ziet de geschiedenis van Alkerdeel tot nu toe er
uit?
Pui: ‘Alkerdeel begon in 2005 als Dark Torre. Drummer Nieke en
ikzelf spelen ondertussen een zeventien jaar samen in bands. Toen
was dat in Headmeat, maar we misten de blackmetal die we eind jaren
negentig speelden. Aangezien we zanger Pede goed kenden leek hij de
aangewezen persoon om iets geflipts in elkaar te draaien. We hebben
toen een concert gedaan met twee covers van Darkthrone, twee covers
van Ildjarn en daar een hoop geïmproviseerde drones
tussen. Het label Funeral Folk wou toen een rehearsal tape
van ons uitbrengen, iets wat ze ook deden, en kort daarna is die
enkele keren opnieuw uitgebracht door At War With False Noise.
Ondertussen is die cd nog eens heruitgebracht. We twijfelden rond
2007 of we er een bassist zouden bij nemen, en aangezien onze
vriend QW naast Serpentcult ook nog wel een doom/blackmetalproject
zag zitten, kwam hij ons verfsterken. We namen ondertussen nog de
e.p. ‘De Bollaf’ op, full cd ‘De Speenzalvinge’ en ondertussen is
onze nieuwste telg ‘Morinde‘ er!’
enola: En de toekomst? Dat optreden op Roadburn, kijk je daar
naar uit?
Pui: ‘Het is toch een droom die we al heel
lang koesterden, en eindelijk is het zo ver. We hebben er
ongelofelijk veel zin in, want het is een echte eer daar te mogen
spelen. Naast Roadburn staan er nog geen shows vast, al zijn er
veel aanvragen. We zijn echter kieskeurig wat de optredens betreft.
Het moet voor iedereen interessant zijn. Qua releases zit er dit
jaar nog een split aan te komen met A Den Of Robbers. Het gaat om
oude opnames uit 2006, van de ‘Luizig’-sessies. Die zijn te cool om
niet te gebruiken. Intussen zijn we ook weer nummers aan het
schrijven voor een nieuwe release. We weten dus wel wat te
doen.’
enola: Klopt het dat jullie alles live opnemen in de studio of
in het repetitielokaal? En was dat ook het geval voor
‘Morinde’?
Pui: ‘Klopt volledig. ‘Luizig’ is live opgenomen op tape met een
dictafoon, en dat leverde volgens ons het beste geluid op dat we
ooit hadden. Het is nu jammer genoeg onmogelijk na te maken, want
het was in ons oud repetitiekot in Adegem, met een recordertje dat
ondertussen de geest heeft gegeven. ‘De Bollaf’ en ‘De
Speenzalvinge’ zijn opgenomen in ons huidige repetitiekot, bij mij
thuis, in een ruimte die van 1890 tot 2007 dienst deed als
koeienstal en die we wat omgebouwd hebben. Omdat we deze keer
wilden dat de drum goed doorkwam, zijn we naar onze Gentse vrienden
van Viper Rosa gegaan. In hun repetitiekot/studio hebben we
opgenomen met negen micro’s in de ruimte, alsof we een repetitie
opnamen. Vroeger was er nogal veel improvisatie binnen Alkerdeel,
zeker tijdens de repetities in de eerste drie jaar. We zijn het dus
nog steeds gewoon van vaak naar elkaar te kijken voor juiste
invallen enzovoort. ‘Morinde’ is volledig analoog opgenomen met de
drie instrumenten samen. Alleen de zang is apart ingezongen omdat
we er iets speciaals wilden van maken. We zien die zang als een
echt vierde instrument.’
enola: Vind je dit nooit beperkend?
Pui: ‘We trachten onze muziek altijd zo eerlijk mogelijk te
brengen, en proberen ervoor te zorgen dat de eerste take altijd de
juiste is. Maak je dan een fout in een nummer van twintig minuten,
dan is dat wel heel frustrerend natuurlijk. Dat betekent opnieuw
beginnen. Zoiets hebben we gelukkig maar één keer meegemaakt. Maar
we willen echt niet anders werken, want nu hebben we anderhalve dag
opgenomen aan ‘Morinde’. Op vrijdagavond hebben we alle
instrumenten opgesteld, de juiste microfoons uitgezocht – van oud
retrospul tot nieuwe zaken- en de opstelling van die micro’s
uitgetest. Op zaterdagochtend stonden we scherp voor de opnames, en
om vier uur in de namiddag stond de BBQ al in de fik voor een
lekkere cowboysteak. Het is dus erg snel gegaan. De opname van de
zang heeft daarna wel nog een hele tijd geduurd. Met Headmeat namen
we destijds elf volle dagen op aan een album. Dat zie ik niet meer
zitten, alles apart en dubbel inspelen en zo.’
Altijd hetzelfde gaat snel vervelen
enola: Welke thema’s “bezingen” jullie op ‘Morinde’? Ik heb
steeds het gevoel dat er ergens een boodschap verstopt zit maar dat
ik ze niet oppik. Is dat de bedoeling?
Pui: ‘Laat het ons zeker weten als je die boodschap gevonden hebt,
want wij zoeken ze ook nog steeds.’
Pede: ‘De
meeste teksten zijn uit het leven gegrepen. ‘Winterteens’ gaat over
het fenomeen van koude, jeukende tenen in de winter. Een echt
blackmetalthema trouwens, veel meer dan de naderende apocalyps in
mijn ogen. ‘Horsesaw’ gaat over de pastoor tijdens de
zondagochtendmis, ‘Hessepikn’ over ambetante mensen, maar dan in
een verhaaltje gegoten dat door de gebroeders Grimm kon geschreven
zijn. Er komen vliegen en pisvlekken aan te pas. ‘Du Levande’ is
gebaseerd op een scène uit de gelijknamige Zweedse film van
Andersson, een grote aanrader trouwens. In één van de scènes biecht
een psychiater op dat hij het gezaag van z’n patiënten kotsbeu is
en hen gewoon pillen voorschrijft zodat ze zich murw slikken. Dat
is trouwens de sample die je hoort.’
enola: Waarom staan de teksten trouwens niet
afgedrukt?
Pui: ‘Welke teksten bedoel je? ‘Hessepikn’
is het enige nummer waar een echte tekst voor bestaat. Die ging
normaal gezien afgedrukt worden, maar dat hebben we op het laatste
moment toch niet gedaan. We vinden het mysterie toch nog leuker. En
als je goed luistert hoor je het meeste wel van het gesproken stuk.
Voor alle nummers durven de teksten en klanken nogal
wisselen.’
Pede: ‘Het onderwerp staat per nummer vast, maar het is inderdaad
zo dat de teksten of zinnen variëren per optreden of repetitie. Dat
is een overblijfsel uit onze beginperiode, waarbij de repetities
lange, geïmproviseerde jams waren. Het ligt ook niet echt in m’n
aard om constant hetzelfde te doen, dat zou nogal snel
vervelen.’
enola: Wat, en in welke taal, is ‘Morinde’
trouwens?
Pui: ‘Als ik je vertel dat het een zeventiende-eeuws Frans woord is
dat we uit een obscuur geschrift van zonnekoning Lodwijk XIV
haalden, dan zou je het nog geloven ook, denk ik. Het is echter
dialect voor moddereend, een barberie dus. Je hoort het
woord rond de streek van Zomergem, waar ik woon. Je moet zo’n beest
maar eens zoeken. Het houdt van modder en heeft een kop die het
midden houdt tussen een gesprongen derdegraadsbrandwonde en een
aantasting van lepra.’
enola: Wat zijn volgens jullie de ideale omstandigheden om naar
Alkerdeels muziek te luisteren?
Pui: ‘Dat is een moeilijke. Mensen vertellen ons soms dat ze
perfect tot rust komen met Alkerdeel na een hectische dag, anderen
vinden het opzwepend. Ik vermoed dat mensen toch een bepaalde
flow of trance ervaren bij onze muziek. Er zitten veel
repetitieve elementen in, dus denk ik dat een goede dosis alcohol
een extra surplus kan zijn. Ik vind het vooral goede muziek om de
moestuin bij om te spitten, haha.’
Pede: ”s Ochtends, als je met je velo naar de
vroegen rijdt, als je van de trap bent geschoten en met je
scheen tegen een trede stoot, na een nummer van Milow, tijdens een
driedaagse jacuzzi…’
“We denken dat we iets van drie minuten hebben en
zitten soms aan negen.”
enola: Is het schrijven van nummers van 15 minuten of
daaromtrent een uitdaging voor jullie? Of is het iets dat vanzelf
komt?
Pui: ‘Ik schrijf de nummers samen met de
drummer, omdat wij elke week samen repeteren. De bassist en de
zanger kunnen niet altijd komen. Als we iets min of meer klaar
hebben, dan komt dat voor “de jury”, de andere twee dus. Zij breken
dan af naar hartenlust. Er wordt bijzonder veel geschrapt en
omgegooid tot we het eindresultaat hebben, en dat kan verdomd lang
duren. We nemen heel veel op en we schrikken er soms van hoe een
nummer evolueert. Het nummer ‘Du Levande’ van de nieuwe plaat vind
ik het beste dat we tot nu toe deden. Toch hebben we er anderhalf
jaar aan gesleuteld. Niet constant natuurlijk, maar het duurde
eerst ruim een half uur zodat we er een lang stonerdoom
stuk hebben uitgehaald. Dat zullen we later misschien nog gebruiken
voor een ander nummer. Ik schrik ervan hoe snel een nummer te lang
dreigt te worden. Het is dus iets dat vanzelf komt: we denken dat
we iets van drie minuten hebben, en dan blijken we soms al aan
negen minuten te zitten. Het is dus heel zeker geen doel op zich om
lange nummers te schrijven. Dat merk je wel aan de nieuwe plaat,
waar de nummers twee, zes, dertien en twintig minuten duren.’
enola: Wat waren de belangrijkste invloeden toen je met de band
begon? Zijn dat nog steeds dezelfde?
Pui: ‘We luisteren nog steeds naar dezelfde muziek als toen, alleen
zijn er veel invloeden bijgekomen, denk ik. Als je onze releases
hoort, dan zal je duidelijk merken welke invloeden toen het
belangrijkst waren. Darkthrone en Burning Witch zullen wel de rode
draad blijven doorheen alles, maar persoonlijk vind ik dat de
beginperiode met ‘Luizig’ veel van Eyehategod en Ildjarn heeft,
want er zat veel meer sludge in. ‘De Bollaf’ ging meer
naar Winter en Khanate, ‘De Speenzalvinge’ heeft invloeden uit
krautrock en de laatste, ‘Morinde,’ heeft meer invloeden vanuit
Blut Aus Nord, Wolves in the Throne Room, Krallice,… Zo ervaar ik
het toch, voor onze bassist zal Ved Buens Ende wellicht nog steeds
de grootste invloed zijn. Iedereen heeft zo wel zijn belangrijke
invloeden.’
enola: Welke heksentoeren halen jullie uit om songs te
componeren? Of wordt alles aangebracht door één persoon, mogelijks
via een medium in verbinding met de onderwereld?
Pui: ‘Alle songs ontstaan uit jamsessies en improvisatie van de
gitarist en de drummer. Van zodra we met vier repeteren lukt het
gewoon niet om een nummer te schrijven. We moeten dus een groot
aantal riffs en structuren voorbereid hebben, en dan gaat het wel
om te puzzelen in volle bezetting. Je kan stellen dat ik 90% van de
basis van de muziek schrijf, maar de invloed van alle leden is
bijzonder belangrijk. Vooral de zanger is enorm kritisch en
terecht, want hij waakt erover dat Alkerdeel Alkerdeel blijft. De
songs veranderen, maar de sfeer en het gevoel blijven hetzelfde. Ik
ben te wispelturig en zou de boel te snel omgooien. De volgende
release zou dan een mix van Primus en Immolation zijn, die daarna
een mix van Mogwai en Burzum, enzovoort. De overgang zou niet
logisch zijn. We gebruiken geen speciale zaken om de nummers te
schrijven, enkel Krüger Export bier.’
Pede:
‘Het is gewoon ongelofelijk dat die mannen m’n commentaren blijven
slikken, terwijl ik zelf geen instrument bespeel. Behalve dan een
sopraansax, maar die moest ik teruggeven aan de fanfare. Het
grootste deel van de tijd doe ik geen zak tijdens repetities. Nu
ja, als zanger kan je goed luisteren, terwijl de rest zich toch ook
op zijn instrumenten moet concentreren.’
“We noemen het zelf
blacksludgedoomdrone.”
enola: Hoe verloopt de samenwerking met Consouling Sounds? Als
ik het goed heb klinken jullie toch een pak extremer dan de meeste
andere bands op dat label? Vanwaar dan toch de wederzijdse
interesse?
Pui: ‘Dat ging plots erg snel. We gingen
deze plaat uitbrengen bij Siege Engine Records uit Amerika en de
trouwe Al van At War With False Noise, tot het Gentse Consouling
Sounds met een voorstel kwam dat perfect aanleunde bij hetgeen we
wilden. Ik denk dat we inderdaad de extreemste band op het label
zijn, maar we zitten volledig op dezelfde golflengte. Bovendien
denk ik dat wij toch de grootste release tot nu toe zijn voor hen.
Ze stoppen er zeker veel energie in, iets waar we zeer tevreden mee
zijn. De release ziet er alvast ongelofelijk goed uit en de
reacties zijn super!’
‘Morinde’ klinkt ook iets professioneler dan het vorige
werk. Willen jullie met deze plaat een wat groter publiek bereiken,
of was je er zelf aan toe de songs beter uit de verf te laten
komen?
Pui: ‘We hebben veel energie gestopt in deze nieuwe plaat. We
vinden de nummers zelf goed en wilden dat alle instrumenten deze
keer echt goed uitkwamen. We willen niet per se lo-fi klinken maar
vooral eerlijk, en onze vrienden van Viper Rosa konden dat voor
ons. Veel is ook veranderd met de professionele mastering
in Strype Audio in Noorwegen. Dat heeft de muziek echt enorm veel
diepte gegeven.’
Pede: ‘Met ons publiek zijn
we allesbehalve bezig. De bedoeling was ons live geluid te
benaderen, want dat is hoe onze muziek nu eenmaal klinkt. Sommige
bands zijn live en in de studio dag en nacht verschil, wat een
beetje flauw is. Nu, er is niks verkeerd met studiowerk, zolang er
maar een ziel in zit.’
enola: Vind je het erg om labeltjes (doom, sludge,
blackmetal…) opgeplakt te krijgen? Of hoort het
erbij?
Pui: ‘Helemaal niet, iedereen hoort andere zaken in Alkerdeel. We
noemen het zelf blacksludgedoomdrone omdat we ons niet
echt als een typische blackmetalband beschouwen. Als jij
daarentegen vindt dat wij een mix maken van negropop en
Letse polka met pagan metal, dan zal ik niet geheel met je
akkoord gaan maar toch je mening respecteren.’
enola: Nog andere dingen die je wilt meedelen aan de
enola-lezers?
Pui: ‘Ja, wij willen de oude Franky terug in ‘Thuis’, wij vinden
die nieuwe geen echte homo.’
enola: Ik zou het graag voor je regelen, maar ben bang dat ze
mij zouden vragen. Bedankt voor het interview in ieder geval, en
nog veel succes met de komende optredens en opnames.
