Dit weekend is het weer groen smogalarm boven Antwerpen Noord, want dan dendert voor de derde keer de stonertrein van Desertfest door de Koekenstad. En ook nu weer is het aanschuiven aan een rijk gevulde dis van stonerrock, doom, spacerock, psychedelica, sludge, een paar hardcorebands en zoals gewoonlijk enkele weirdo’s (met soms wel heel erg vreemde hoofddeksels). We bekeken het rijk gevulde programma, en geven u een tiental voorzetten voor dit weekend. Aan u om ze binnen te koppen, het zullen schoon goals zijn. Beloofd.
Alkerdeel
Dag 1, band 2 en al meteen een must see! Dit West-Vlaamse black metalcombo staat misschien niet helemaal op zijn plaats tussen al dat stonergeweld, maar tòch moet u ze gezien hebben. De band leverde met Lede — een plaat vol genadeloze, brute, maar enorm muzikale black metal — een van de beste Belgische schijven van het jaar af. Verwacht u aan Spartaanse drums en gitaren, iele krijspartijen en verrassend beweeglijke baslijnen. Normaal gezien bent u op vrijdag rond half 8 klaar om het weekend in te feesten. Dit weekend mag u rond die tijd blij zijn dat u niet met uw hoofd in een oven zit.
Yob
Doomgoeroe, esoterisch toerist en scheve hippie Mike Scheidt voert intussen 20 jaar zijn legendarische doomband Yob aan. Samen met Aaron Riesenbeg en Travis Foster vormt hij nu toch al zeven jaar en drie albums lang een stabiele line-up die meer en meer een echte eenheid wordt. Zij die er twee jaar geleden bij waren, konden hiervan getuige zijn tijdens een niet minder dan geniaal optreden in het zog van de al even geniale plaat Clearing The Path To Ascend. Scheidt en de zijnen hebben een torenhoge reputatie te onderhouden, maar Yob kennende: piece of spacecake.
Black Cobra
Rafa Martinez en Jason Landrian zijn maar met twee, maar maken lawaai voor 200. Black Cobra kan je zo’n beetje vergelijken met een bataljon losgeslagen panzertanks met hondsdolheid. Bij een van hun eerste Belgische optredens slaagden ze erin om de zaal van Scheld’apen te laten leeglopen, omdat ze ZO VERDOMD LUID speelden. En Black Cobra is niet alleen een topper qua volume, de nummers zijn ook niet half zo slecht. Ideaal als slaapmutsje vrijdagnacht. Als u van een glaasje kerosine houdt.
Elder
Ok, over het zangtalent van Nick DiSalvo valt te discussiëren, over zijn talent als gitarist absoluut niet. DiSalvo draait zijn hand niet om voor een epische riff, een knallende solo, of een geniale hook. Zijn band Elder draaide dan ook eerst volledig rond zijn gitaarcapriolen, maar op laatste worp Lore is een echte band te horen, die uitblinkt in potige stonerrock overgoten met een subtiel seventiessausje. Voor fans van Black Sabbath en Led Zeppelin. En geef toe, wie is er nu géén fan van Black Sabbath en Led Zeppelin.
Colour Haze
Als laatste headliner aan de affiche toegevoegd na de split van hoofdvogel Graveyard, maar dat heeft de organisatie geen windeieren gelegd. De Duitse publiekslievelingen komen gemiddeld één keer per jaar naar ons land (meestal in het Leuvense, wegens goeie banden met concertorganisatie Orange Factory), en durven hier al eens een uur of twee, soms drie op het podium staan. Dit keer krijgen ze maar een uurtje, maar laat u dat niet weerhouden om helemaal te verdwijnen in de lange, meticuleus gearrangeerde spacerocktrips van het trio. Weit aus, Bruder!
Weedeater
Ze zien eruit als een bende door inteelt aangevreten rednecks, en, euh, zo klinken ze eigenlijk ook. De mannen van Weedeater uit North Carolina zullen zonder twijfel de vreemdste en lelijkste sujetten zijn die dit weekend op een Desertfest-podium staan (over het publiek zullen we maar wijselijk zwijgen). Hun laatste album Goliathan mag dan misschien wel niet hun beste zijn (dat is voor ons nog steeds het geniaal getitelde God Luck And Good Speed uit 2007), maar toch raden we dit scheve drietal hartelijk aan, want de zompige stonermetal die Weedeater uit de boxen trekt is vuil, smerig en vooral héél erg lekker. Oh ja, die dikke, stinkende walm die rond het podium zal hangen, die komt niét uit een rookmachine.
Ahab
Genaamd naar de mythische kapitein uit Moby Dick, is het Duitse Ahab een exponent van de zogenaamde “Nautik Doom”, die tekstuele en muzikale inspiratie haalt uit zeeën, oceanen, en alle legendarische en epische wezens en monsters die daaruit voortkomen. Ahab combineert deze nautische thematiek met lange, ingenieus geconstrueerde nummers die schipperen tussen clean en melodisch, en topzwaar en loeihard. Ook de vocalen klinken het ene moment als loepzuiver meerminnengezang, het andere als Poseidon met laryngitis. Een van de meer intrigerende en avontuurlijke namen op de affiche.
Tau
Ok, we moeten eerlijk zijn: ook dit is voor ons een beetje een gok. De samenwerking tussen de Ierse psychedelicus Sean Mulrooney (Dead Skeletons, Camera en nog een aantal projecten) en de Venezolaanse multi-instrumentalist Gerald Pasqualin haalde de muzikale inspiratie uit sjamanistische rituelen en gezang. Het recentelijk verschenen debuut Tau Tau Tau Tau klinkt dan ook eerder als een flapperende head trip, dan als een stomende stonerklomp die hier op dit festival kind aan huis is. Laat u verrassen door de elfendertig exotische instrumenten en repetitieve ritmes, en meer van die spaced out shit. Wat ons betreft de ideale voorbereiding voor…
Goat
De afsluiter op het hoofdpodium van deze Desertfest-editie. Het gemaskerde zestal uit Zweden groeide in no time uit van een undergroundfenomeen tot een grote naam in het alternatieve muziekcircuit die zelfs de mainstream weet te bekoren (de band stond deze zomer op Cactus, godbetert). De psychrock met funk- en wereldmuziekinvloeden van Goat klinkt dan ook uniek, fris en scherp. Op hun intussen derde plaat Requiem sturen ze het schip meer de richting van de psychfolk uit, en worden de scherpe randjes van de sound wat afgevijld, toch blijft dit een intrigerende band die garant staat voor een strakke liveshow waar menig been zal worden uitgevezen. Uitstekende afsluiter van deze driedaagse.
Vodùn
Tenzij u er natuurlijk niet genoeg van kan krijgen. Als allerlaatste band van het festival staat het Engelse Vodùn geprogrammeerd. Dit jonge Londense powertrio combineert moddervette, groovende stonermetal met de krachtige soulstem van zangeres Oya. Dat lijkt op het eerste gezicht misschien als een tang op een varken te slaan, maar het werkt tot ieders verbazing wél. Gun uzelf maandag dus maar een extra dag verlof, en kom deze band zien op hun allereerste buitenlandse show. Neem het van ons aan: u gaat dat later nog aan uw kinderen kunnen vertellen. Tip van het huis, heet zoiets.
Verder willen we de chauvinisten onder u nog wijzen op de karrevracht Belgische bands die je kan zien (Alkerdeel, Dorre, Wolvennest, Toxic Shock, Black Swarm, Your Highness, Black Mirrors (aanrader!), Moaning Cities en La Muerte). We zijn trouwens ook heel erg blij dat voor een festival met een traditioneel heel erg mannelijke vibe, er dit jaar opvallend veel vrouwen op het podium zullen staan (Black Mirrors, Caslte, Earth Ship, Electric Citizen, Giobia, Goat, Josefin Ôhrn And The Liberation, Moaning Cities, Purson, Subrosa,Vodùn en Wolvennest).
Desertfest: grensverleggend, trendsettend, chauvinistisch en emancipatorisch. Waar blijft die Nobelprijs voor de vrede?!
Desertfest Antwerp vindt plaats van 14 tot 16 oktober in Muziekcentrum Trix. Er zijn enkel nog tickets voor zondag verkrijgbaar.
