Eerlijkheidshalve, het was niet de eerste keer dat
we ons aan een optreden waagden van Sharon Jones & The Dap
Kings. Bijgevolg kwamen we goed voorbereid (dansbare schoenen,
korte mouwen en blote benen) afgezakt naar de uitverkochte AB.
Ondanks alle voorzorgen zijn we iets te laat: het voorprogramma van
DJ Rick-O hebben we helemaal gemist en we stormen nog de trappen op
en af op zoek naar een plaatsje met zowel klank als beeld terwijl
de achtergrondzangeressen van The Dap Kings, beter bekend als The
Dapettes, al het podium voorverwarmen. Vloekend tussen onze tanden
horen we hoe leadgitarist en bandleider Binky Griptite
traditiegetrouw de grote madam aankondigt, en eindelijk vinden we
toch een plekje, helemaal achteraan in de nokvolle zaal.
Ondertussen is het publiek al serieus opgezweept en stoomt Sharon
Jones al vollebak heen en weer over het podium, gekleed in een kort
kleedje met veel bling-bling en witte sandallekes, vlechtjes lustig
zwierend. Vijfenvijftig en energie voor tien – hier kan je alleen
maar respect voor hebben. Voor de band zich lanceert in het tweede
nummer van de avond, ‘Longer and Stronger’, vertelt Sharon over hoe
ze hier bijna forfait moest geven omwille van haar zieke moeder in
het verre Augusta, Georgia. Eerder in februari annuleerde de band
al drie concerten – en of dat we dus blij zijn dat ze hier wél
staan, en hoe!
Naast enkele nieuwe gezichten onder The Dap Kings zijn ook enkele
vaste waarden trouw op post: saxofonist Neal Sugarman, trompettist
David ‘ik zie niks want mijn ogen zijn altijd toe’ Guy, de
onnavolgbare Hagar Ben Ari op bas en natuurlijk Binky Griptite op
leadgitaar. Onder de nieuwelingen springt vooral de jonge
ritmegitarist Joe Crispiano in het oog – naar verluidt een
ex-leerling van oud-gediende Thomas ‘TNT’ Brenneck. Hij ziet er
misschien nog wat groen uit achter de oren, maar de manier waarop
het manneke zonder verpinken minutenlang oerstrakke funkriffs
produceert, verdient oprecht respect.
Wat we er bij de laatste plaat ‘Soul Time!‘ zelf
moesten bijfantaseren, krijgen we hier in volle Dap-glorie op ons
bord: de uitgesponnen jams, de variaties op bekende nummers, de
ritmeveranderingen en gortdroge breaks: alles wat toehoort aan het
funk-till-you-drop-gevoel waarop The Dap Kings tegenwoordig zowat
het monopolie hebben. Binky leidt zijn band met ijzeren hand; het
publiek eet uit de hand van meester-entertainer Sharon Jones (niet
voor niets de vrouwelijke James Brown genoemd); mannen en vrouwen
vallen op de knieën in aanbidding als ze hen toezingt of – prijs de
Heer! – zelfs aanspreekt! De eivolle AB heeft zin in een feestje,
en ‘Money’ (van ‘I Learned the Hard Way’), ‘New Shoes’ (van ‘Soul
Time!’) en de Gladys Knight-cover ‘Giving up’ bouwen aan
sneltreinvaart op tot een soort vulkaanuitbarsting. Geen luis die
erom geeft dat je hier geen hond een slag kan verkopen: ledematen
molenwieken door de lucht, haren vliegen vrank en vrij, zweet
vernevelt als een fijne mist over het hitsige publiek.
Kledingstukken gaan uit; achterwerken doen manoeuvres waarvoor je
normaal gezien minstens je Bewijs van Goed Gedrag en Zeden moet
inleveren. Taal- en andere grenzen vervagen terwijl de anders zo
brave Belgen hun transpirerende lijven gretig tegen elkaar schurken
op het pompende ritme van retestrakke funk en supersexy soul.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat Sharon twee dames op het
podium vraagt en zich plots temidden een menigte van wel dertig
losgeslagen wijven bevindt. Er is zelfs één vent die lollig wil
doen en op ‘haar’ podium springt – Binky komt al tussen, maar als
er één iets is wat Sharon Jones kan, is het voor zichzelf zorgen.
Eén laserblik en de jongeman druipt af, onder boegeroep van het
publiek. Met zoveel vrouwelijk schoon op één podium is het logisch
dat ‘Better Things to Do’ ontaardt in een loeiharde, keivette
funkjam, waarbij elke Dap King – veteraan of newbie – zich die naam
meer dan waardig toont.
Na dit quasi-podiumorgie is het tijd voor een moment van bezinning.
Soultreinsgewijs versjast Sharon alle ladies van het podium, en ook
de band verdwijnt even in de coulissen – Binky en The Dapettes
uitgezonderd. Al van bij het eerste tremolo-akkoord dat uit Binky’s
Gibson L-4 komt gerold, weet iedereen wat er komt, maar we blijven
nog even op onze honger zitten. Sharon wil immers eerst eerbetoon
brengen aan de onlangs overleden bluesmadam Etta James, één van
haar grote voorbeelden. Fair enough, maar als ze daarna ook Whitney
Houston eert, stijgt er hier en daar toch een boe-tje op uit het
publiek, hetzij voorzichtig, want niemand heeft zin in een muilpeer
van Sharon. Ook wij hebben medelijden met Whitney, ochot het
schaap, maar om haar nu naast Etta James te zetten? Het moet echter
gezegd, Sharons interpretatie van ‘I Will Always Love You’ is de
beste die we ooit hebben gehoord, en we durven wedden dat die
vreselijke lange uithaal nog nooit (letterlijk nog nooit) zoveel
applaus heeft geoogst. Na Whitney is het nog snel de beurt aan Amy
Winehouse, wat alweer meer geapprecieerd wordt, en daarna krijgen
we eindelijk het zalige, bijna-à cappella ‘Mama Don’t Like My Man’,
waar de gospel-saus vanaf druipt. Alle lof ook voor The Dapettes,
die voor ons gerust vooraan naast Sharon zouden mogen komen staan,
hoewel. De kans dat je dan omvergewalst wordt door Miss Jones is
natuurlijk wel reëel.
Rust moet ook niet te lang duren in het midden van een party, dus
verschijnen The Dap Kings terug in vol ornaat voor een immens
lange, immens vette versie van ‘100 Days, 100 Nights’, waarbij
Sharon een soort zwijnewilde indianendans uitvoert en het nummer na
een minuut of tien stillegt om helemaal terug op te bouwen,
instrument per instrument, tot grote uitzinnigheid van de
ondertussen ronduit baldadige menigte. Met nog een moment spotlight
voor The Dapettes en een laatste bisnummer gaat het dak ei zo na
van de eens zo waardige Ancienne Belgique, waarna de broeierige
dames en heren ietwat onwillig de koude februarinacht indruppelen.
We kunnen enkel voor onszelf spreken natuurlijk, maar zo’n feestje
willen we best nog eens meemaken. Dat wordt uitkijken naar de
volgende afspraak met The Dap Kings en hun soul-queen!
‘Soul Time!’ van Sharon Jones & The Dap Kings is uit bij
Daptone Records
www.sharonjonesandthedapkings.com
Meer Sharon Jones & The Dap-Kings
HIER
