Bouwde Gibrat in de jaren tachtig bekendheid op als tekenaar van vrouwelijk schoon, dan vestigde de Frans tekenaar/scenarist vanaf het einde van de jaren negentig zijn naam met menselijke verhalen tegen een oorlogsachtergrond. Als bedenker van hedendaags drama lijkt hij een nieuwe adem gevonden te hebben.
Voor het nieuwe Eerlijke lui keert Gibrat terug naar de Dupuis-stal, waar hij samen met Oscar-tekenaar Christian Durieux een tweedelig verhaal voor de Vrije Vlucht-collectie bij elkaar pende. Eerlijke lui betekent een stap in een nieuwe richting. Ditmaal geen liefdesverhaal tegen een oorlogsachtergrond (zie Het uitstel, Elke raaf pikt en, meer recent, Mattéo), maar een verhaal in het hier en nu, over de moderne economie en hoe die slachtoffers maakt. Toch nog een beetje een oorlogsverhaal.
Philippe is 53 en wordt door zijn bedrijf aan de kant geschoven. Op die leeftijd zonder werk vallen, is niet bepaald een lachertje, blijkt al gauw. Wat volgt is – gedeeltelijk — een kroniek van menselijke neergang. Al is er ook plaats voor heropstanding en, jawel, wraak. Want meer dan een verhaal over hoe de hedendaagse economie driest te keer gaat en een veldslag lijkt te zijn aangegaan met wat gemakkelijkheidshalve de gewone burger genoemd kan worden, is Eerlijke lui een spiegel die de samenleving voorgehouden wordt.
Wat daarin te zien is, zoals verwacht, geen fraai beeld. Er is niet alleen het louter cijfermatig denken van een onzichtbare bedrijfsleiding, ook de gewone man is bij momenten een ontzettende klootzak, een egoïstisch stuk verdriet dat niets of niemand ontziend door het leven dondert.
Gibrat en Durieux roepen met dit eerste deel heel wat morele vragen op, waarmee dit album knal in het hier en nu past. Is iemand die, binnen het wettelijk kader, een ravage aanricht binnen de wereldeconomie, onschuldiger dan een tiener die zich, fles brandversneller in de hand, plunderend door Londen begeeft? Het antwoord op zulke vragen laten zich niet makkelijk formuleren door wie verder kijkt dan het wetboek. Het zijn dergelijke vragen waar je mee blijft zitten na het lezen van Eerlijke lui.