Na enkele uitstapjes naar de film is Daniel Clowes terug met een nieuwe strip. Wilson werd al lang verwacht. Clowes ontgoochelt niet en toont zich nog steeds een meester van de ironie.
Met Ghost World (1997, en verfilmd in 2001) en David Boring (2002) vestigde Clowes zijn naam als een van Amerika’s meest vooraanstaande stripmakers. Het leek alsof hij samen met Chris Ware (Jimmy Corrigan) instond voor een heropleving van het stripverhaal in de Verenigde Staten. In 1989 begon hij met Eightball, een comic waarin hij zijn strips kwijt kon. Aanvankelijk ging het daarbij vooral om korter werk met een voorkeur voor surrealisme en satire. Zijn eerste langere verhaal, Like A Velvet Glove Cast In Iron, was zo een toppunt van surrealisme en vestigde Clowes’ faam als een ’moeilijk’ auteur, wiens strips vooral voor kenners en intellectuelen bestemd leken. Het was vooral de verfilming van Ghost World en Art School Confidential, een film waarvoor Clowes het scenario pende, die zijn bekendheid een grote boost gaven. Na David Boring verlaagde Clowes’ publicatiefrequentie. Wilson is dan ook een album waar wereldwijd naar uitgekeken werd.
Wilson is een etterbak, een rancuneuze en labiele man wiens levensstijl bij ons alleen maar onbegrip en ongeloof opriep. Toch slaagt Clowes erin om in de loop van het album net deze Wilson tot een echte persoon te vormen, voor wie we zelfs enig begrip konden opbrengen. Elke pagina heeft de vorm van een gag, maar bouwt steeds voort op het centrale verhaal van Wilson. Bijna elke bladzijde blinkt weer uit door Clowes’ spitse en vileine observaties. Zo herinneren we ons hem ook van het ouder werk. De verhaalstructuur is heel wat eenvoudiger dan in eerdere strips. Vooral in David Boring maakte Clowes er werk van om de hele verhaalopbouw minutieus te spiegelen aan die van een toneelstuk en vermengden de verhaallijnen zich tot een complex geheel. Wilson is veel rechtlijniger en eenvoudiger van aanpak.
Grafisch leeft Clowes zich uit in verschillende stijlen. Hij varieert van pagina tot pagina en wisselt tussen cartooneske figuurtjes en de meer realistische variant zoals we die uit het eerdere werk kennen. Ook de tussenvarianten krijgen een plaats. Toch blijft alles tot één verhaal behoren en het is een van de grote verdiensten van de auteur dat dit nergens stoort en na enkele bladzijden zelfs niet meer opvalt. Met Wilson maakt Daniel Clowes dus zeker en vast een grote rentree in de stripwereld. Hij blijft een meester in het neerzetten van complexe personages die de lezer zowel kunnen charmeren als met afschuw kunnen vervullen.
