Zelden heeft een recensie zo weinig zin gehad. Zo nu en dan
slaagt een productie – de ‘Sex and the City’-films zijn een goed
voorbeeld – erin om met een stevige marketingcampagne perfect op
hun doelpubliek in te spelen en zo eventuele (wat zeg ik:
onvermijdelijke) critici al op voorhand te slim af te zijn. Want
zeg nu zelf: zou er één tiener rondlopen op deze wereld die wild is
van ‘Twilight’, maar na het lezen van een negatieve recensie zou
zeggen, “Ja eigenlijk is er toch zoveel niet aan, ik ga mij een
dvd-box van de broers Coen aanschaffen”? Ik dacht het niet. En toch
moet het er ook bij deze derde aflevering uit – niet zozeer voor de
arme tieners die zich laten vangen in elke nieuwe marketingval, als
wel voor ons eigen gevoel van eer, gerechtigheid zelfs! ‘The
Twilight Saga’ is namelijk géén goede cinema. Wél is het een
uitgekiend product dat bij elke nieuwe episode opnieuw twee uur
lang staat te watertrappelen, aldoor rekenend op de explosieve
hormonenspiegel van het publiek om de aandacht niet te laten
verslappen. Deze ‘Eclipse’ is immers, nog meer dan de vorige delen,
een ellenlang haantjesgevecht tussen Edward en Jacob, waarbij alle
overige plotlijnen niet meer zijn dan ballast. Wat meteen de
volgende ondertitel in onze schedelpan torpedeert: The Battle
Between Team Edward and Team Jacob, Or Why You Should Not Give A
****.
Niet dat wij nog veel weten van ‘New Moon’, maar ‘Eclipse’ pikt
wel in waar dat tweede deel de draad liet liggen. Edward heeft
Bella ten huwelijk gevraagd, Bella moet omwille van bepaalde
superbelangrijke plotelementen die ons allang ontgaan zijn, vampier
worden op orders van de Volturi (een soort vampierenpolitie als wij
het ons goed herinneren – iets waar ik niet op zou rekenen) en
Jacob loopt ook nog ergens rond in zijn blote bovenbast. Jep, als
er één ding is waar gretige veertienjarige bakvissen evenzeer van
gaan zwijmelen als van Robert Pattinsons (R-Patz voor de vrienden)
perfect getrimde bakkebaarden, dan wel van een blote bovenbast
zoals die van Taylor “kijk mama, ik acteer!” Lautner. Alsof Bella’s
verscheurende keuze tussen een smachtende vampier en een al even
smachtende weerwolf nog niet genoeg is, maakt ook nog ene Victoria
jacht op haar door een klein legertje vampiers op te richten. Dit
alles om ongetwijfeld keivitale redenen die ons, jawel, alweer
ontglipt zijn.
Vrij vertaald en losjes geïnterpreteerd wil dat dus zeggen dat
de losse stokjes plotdraad – lees: er willekeurig tussengestanste
scènes met een streepje actie – die niét met de driehoeksverhouding
Edward-Bella-Jacob geassocieerd zijn, er geen fluit toe doen. Je
appreciatie van deze prent hangt dan ook volledig af van hoe
geïnteresseerd je bent in de personages, de morele dilemma’s en de
uiteindelijke “Bella’s Choice” tussen Pluisje en Wolkje.
In ons geval dus: not very. Personages maken zichzelf
onmiddellijk belachelijk met dialogen à la “Opeens houdt de
zwaartekracht me niet meer op de grond, maar zij“, “Ik ga
voor jou vechten tot mijn hart stopt met kloppen” en – onze
favoriet – “Ik weet dat je van hem houdt, maar ik weet dat je ook
van mij houdt!” Bij een aantal scènes hoor je duizenden bakvissen
overal ter wereld bijna collectief klaarkomen, maar de modale
bezoeker zal het allemaal veel minder intens beleven (enfin, dat
hopen wij toch). Een belachelijk script dat er nergens in slaagt om
ook maar enige drive aan het klunzige verhaaltje mee te
geven en enkele waarlijk potsierlijke acteerprestaties (Taylor
Lautners intense blik lijkt eerder op de onbegrijpende staar van
een kataraktpatiënt die de bijsluiter van Dafalgan in het Grieks
probeert te lezen, dan op een sensuele verleidingstruc)
katapulteren ‘Eclipse’ op enkele centimeters van het rijk van de
kitsch.
En toch moet het ook gezegd worden dat regisseur David Slade het
niet helemaal verknalt. Hij brengt het er zelfs betrekkelijk beter
van af dan zijn voorgangers Catherine Hardwicke en Chris Weitz, en
wel omdat er onder zijn leiding ook al eens wat broodnodige
zelfrelativering in het bloedserieuze ‘Twilight’-universum mag
sluipen. Het voortdurend topless rondlopen van Jacob en de
onthoudingsdwang van Edward worden speels op de korrel genomen en
de machotalk tussen de twee zorgt, hoewel bijwijlen beschamend
(herinner u die scène uit ‘Friends’: “You’re going down!” – “You’re
going further down, downtown!”), ook voor enkele leuke momentjes.
De toon is luchtiger, meer gebalanceerd. Die opvallende streepjes
low key humor zorgen er in combinatie met een fairly
nifty actiescène op het eind van de film voor dat dit derde
deel in ieder geval het minst saaie is uit de reeks. Niet dat het
daarom opeens een goeie film wordt.
‘Twilight’ betreedt in deel drie net niet het terrein van de
pure camp, al valt er hier dus – op een dronken avond, dat spreekt
– gelukkig wel meer te beleven dan bij de voorgangers – niet voor
niets onvervalste yawnjerkers die gebukt gingen onder een
normaal gezien uitsluitend voor traktaten over Russische avant
garde gereserveerde sérieux. Die luchtigheid en de meer losse
aanpak zorgen zoals gezegd voor een relatief meer aangename
kijkervaring, maar ook voor een dik halfuur aan overbodige scènes
(die historische flashbacks: iemand, what the hell was that
about?) die dan weer, vreemd genoeg, het lijzige tempo van de
romantische hoofdplot wat naar boven krikken. Er zit al bij al iets
meer soul in deze akelig doodse franchise, maar swingen
doet het nog lang niet. Voor een echte portie schaamteloos
bloedzuigerplezier (inclusief vorte seks!) neemt u beter een kijkje
bij dat andere vleermuisfenomeen, ‘True Blood’. ‘Eclipse’ mag dan
een hype zijn, ik durf er geld op te wedden dat wij er binnen
enkele weken weer even weinig van zullen herinneren als van ‘New
Moon’ vorig jaar. Niet meer dan een blote bast en een handvol foute
oneliners dus.
Tot slot toch nog – voor de coole gasten onder ons – een
keigoeie, nimmer falende en hoogst effectieve verleidingstruc
(courtesy of Taylor “whoa, twéé camera’s!” Lautner) om
gepijnigde bakvissen mee op te pikken: gewoon zeggen dat je ze niet
zal kussen tot ze er zelf om vragen. Gemakkelijk voor u en altijd
prijs! Bedankt voor de tip, Taylor!
