Les Nuits Botanique zijn opnieuw van start gegaan en dat is niet onopgemerkt gebleven. De anders zo rustieke tuin in hartje Brussel, op een steenworp van het station Brussel-Noord, is overspoeld door hipperds, muziekliefhebbers en gelegenheidstoeristen. Een niet gering aandeel van hen vindt ondanks het mooie aanbod zelfs zijn weg naar de uitverkochte Rotonde.
{image}
Op het menu staan dan ook oudgedienden Archie Bronson Outfit, die ondanks drie goed ontvangen platen nog steeds flirten met het randje van de doorbraak en vooral de meerwaardezoeker en de oude blues/garagerocker weten te charmeren. Koos de band op zijn eerste twee albums Fur en Derdang Derdang nog voor een vuil, ruw rockgeluid dat door zowat iedereen en tot ergernis van de band als bluesrock omschreven werd, dan is op Coconut diezelfde rock geïnjecteerd met een flinke dosis discopunk en new wave, courtesy of producer Tim Goldsworthy (DFA).
En dat laat zich ook voelen in de liveset die voornamelijk uit dit album put. Geheel in het thema en de sfeer van de plaat treden de bandleden bovendien op in de traditionele Afrikaanse gewaden die ze naar eigen zeggen kochten tijdens de opnames van de plaat. Een gimmick uiteraard, maar wel eentje die uitstekend werkt voor bassist-gitarist Dorian Hobday. Met zijn lange kleed en magere gestalte verschijnt hij als een heksendokter wiens bas en gitaar de instrumenten zijn waarmee hij zijn duistere rituelen uitvoert. De beheerste bewegingen (een vreemd soort wiegen) die hij daarbij uitvoert, maken het af.
Drummer Mark (Arp) Cleveland daarentegen ontpopt zich tot een octopus die alle vellen en cimbalen van zijn drum tezelfdertijd beroert. Oerend hard en wild gaat hij tekeer zodat het een wonder mag heten dat zijn drumvellen niet bezwijken onder zijn slagkracht. Zanger-gitarist Sam Windett is in tegenstelling tot zijn kompanen de rustige vastigheid zelve en laat zijn kracht enkel blijken wanneer hij zijn oerschreeuw laat weerklinken in de songs. Jammer genoeg komt zijn stem live niet even goed tot zijn recht als op de platen en dreigt hij overschaduwd te worden door de instrumenten.
Storend mag het niet heten, hoogstens een beetje vervelend wanneer een klasbak als “Cherry Lips” uit Derdang Derdang aan bod komt. Het nummer dat samen met het eveneens uit hetzelfde album gehaalde “Dart For My Sweetheart” tot de klassiekers van de band gerekend mag worden, haalt het ietwat vreemd niet van de songs van de nieuwe plaat. Die houdt zich verbazingwekkend recht en bevestigt zelfs meermaals dat Coconut moeiteloos naast zijn voorgangers kan staan (en deze mogelijk zelfs overklast). De kracht en impact van de nieuwe songs overstijgt die van oudjes als “Kink” (Derdang Derdang) of “Kangaroo Heart” (Fur) en geeft te kennen dat de disco-invloed van Archie Bronson Outfit vooralsnog geen mietjes gemaakt heeft.
De eerste Botanique-avond gonst van de bedrijvigheid waarbij voor een aantal bezoekers gezien worden in de juiste outfit even belangrijk lijkt als het (juiste) concert bij te wonen. De gewaden van Archie Bronson Outfit zullen niet snel als een vestimentaire te volgen hype beschouwd worden maar hun mix van rauwe rock en discopunk geeft deze avond wel de juiste start voor een nieuwe editie van Les Nuits.
