(organisatie Live Nation)
De weg die Madonna jaren geleden – wijdbeens en voorzien van
indrukwekkende bronzen puntboezem – in een frigide wereld wist te
plaveien, wordt dezer dagen druk bewandeld door de ene na de andere
‘new queen of pop’.
Een van die nieuwe koninginnen die het rijk van vuilbekkerij,
drank, talloze outfits en de tabloids met ijzeren hand regeert, is
Lily Allen.
Ze begon enkele jaren geleden nog als een prinsesje dat met
‘Alright, Still’ een plaat maakte die je zonder problemen fluitend
de dag doorkreeg en die de nodige liefdesperikelen wist uiteen te
zetten.
Prinses La Allen heeft ondertussen het glamourgehalte van haar
carrière hoger en hoger weten op te krikken en met haar nieuwe plaat laat ze
ook weten dat ze wel degelijk iets te vertellen heeft en een mening
heeft over de grootste wereldse kwesties.
Het was haar derde doortocht in de België dit jaar en het tweede
concert van deze Europese reeks. De Lotto Arena, die ter
gelegenheid van het niet volledig uitverkochte concert verkleind
was, was haar tussenstop. A glitter girl in the city of
diamonds.
Lily had het grootst aangepakt; een soundmixshow trap (inclusief de
oplichtende tredes), kostuumwissels en veel rook om zich in te
hullen. Ze verscheen op haar kolossale trap in een outfit die het
midden hield tussen Pebbles van de Flinstones, Betty Page, Kylie
Minogue en Kimberly (het sterrenmeisje, jawel); drie royale sterren
op haar gezicht, een strak luipaardentopje, afgewerkt met panty’s
met naad en ingewerkte zwarte kniekousen. Wijselijk had ze de
torenhoge naaldhakken beneden laten staan om een blooper van
jewelste te vermijden tijdens het eerste nummer van de set,
‘Everyone’s at it’.
Het verliep allemaal niet zo vlot, haar zang vervloog in de
erbarmelijke geluidsmix van de band die klonk alsof ze in een
aquarium speelden met een volledig in de soep draaiende baslijn.
Geen opsteker voor een van haar beroemdmakertjes ‘LND’, dat ook nog
eens abrupt werd afgebroken om ‘Back to the Start’ in te
zetten.
Halverwege de set, die ze lustig drinkend – dat spul met een rietje
zal heus geen water zijn geweest – en rokend doorbracht, wist ze
zich min of meer te verontschuldigen voor haar niet ten volle
gebrachte zang of het soms schaamteloos niet-zingen, maar het
gewoon overlaten aan de opname die meespeelde. Ze had last van een
keelinfectie en liet dit nog eens duidelijk onderstrepen door haar
crew die subtiel thee aanvoerde in een kopje dat ze nog bij de
90-jarige buurvrouw om de hoek waren gaan lenen.
Toch liet ze af en toe nog merken dat ze echt wel een stem als een
klok heeft. ‘He Wasn’t There’ was zo een alleenstaand moment van
puur vakmanschap.
Maar ondanks haar enorme stem en haar talent, is en blijft ze een
jong meisje dat af en toe geen blijf weet met zichzelf. Tussen de
nummers die ze als een krolse kat afwerkt, weet ze niet goed hoe te
reageren en kijkt ze na zoveelste giechel te hebben uitgebracht,
een beetje hulpeloos naar haar 40-jarige wederhelft in de
coulissen.
Maar het leek het jonge grut dat massaal was komen opdagen voor
haar concert allemaal niet te deren. Want wanneer ze trippelend op
haar stiletto’s het podium verlaat, de laatste tonen van ‘The Fear’
achter zich latend, krijgt ze een uitzinnig applaus van de jonge
deernes die allemaal wel eens een “Fuck You” tegen het
leven willen roepen, liefst even feilloos gekleed als hun al even
jonge voorbeeld.
Toch zouden de meeste moeders de badpakoutfit die Lily voor haar
bisronde had uitgezocht, niet meteen met vol enthousiasme voor hun
dochterlief zouden goedkeuren. Een décolleté die tot aan haar navel
liep, haar borsten hoogstwaarschijnlijk goed vastgekleefd om nog
een nipplegate te vermijden, broekspijpjes net tot onder haar ronde
achterwerk en voorzien van torenhoge knielaarzen.
Zo speelde ze toch nog met volle overgave ‘Not Fair’ en coverde ze
de dame die al de hele avond in menig achterhoofd hing, Britney
Spears. ‘Womanizer’ was overigens niet haar enige cover, maar ook
‘Oh my God’ (Kaiser Chiefs) dat ze met Mark Ronson aanpakte en
‘Naive’ van de ooit door haar op de korrel genomen The Kooks,
mochten van de partij zijn.
Dat ‘Fuck You’ de onvermijdelijke afsluiter was van haar doortocht
in de Lotto Arena, mag uiteraard niet verbazen.
Een Lily Allen in een Spearsvacht is entertainend, maar helaas iets
te plastic om echt aux sérieux genomen te worden. Volgende keer
toch maar gewoon een kleiner podium, een betere geluidsmix en een
schattig jurkje!
Meer afbeeldingen Lily Allen.
